کریمی در عین حال اظهار داشت: کشور ما از مقوله توزیع نامتناسب آب، بیش از کمبود آب زجر می کشد؛ پیامد هدررفت 80 درصدی آب، چیزی جز رویش علف‌های هرز در اراضی کشاورزی و از بین رفتن منابع خاکی نیست.

 

وی در بخش دیگری از سخنان خود، با بیان این که توزیع آب در برخی کانال‌های کشاورزی به وسیله وزارت نیرو و در برخی دیگر توسط وزارت جهاد کشاورزی صورت می‌گیرد، گفت: صرف‌نظر از تنشی که در این خصوص، میان این دو نهاد دولتی همواره وجود دارد، در کانال‌هایی که آب آن توسط وزارت جهاد کشاورزی انتقال می یابد، شاهد برخی هدررفت‌های چشمگیر هستیم.

 

این استاد دانشگاه با ذکر مثالی در این خصوص گفت: در جریان انتقال آب از سد علویان، 50 کیلومتر از کانال انتقال به طرف جنوب (یعنی به سمت دشت میاندوآب و ملکان) و 50 کیلومتر به سمت شمال (یعنی به سمت عجب‌شیر) سرازیر می‌شود؛ به بیان دیگر، آب در مسافت100 کیلومتر، از طریق یک کانال درجه3  هدایت می‌شود و به این ترتیب، در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن، یک سوم آب از دست می رود.

 

عضو هیئت علمی گروه خاکشناسی دانشکده کشاورزی، آب را اولین ابزار توسعه پایدار فضای سبز عنوان کرد و افزود: متاسفانه در پاره‌ای اوقات، در روند هدایت آب های کشاورزی، آب را از زمین های خاکی با بافت های شنی عبور می دهیم، این امر باعث می شود که در خوشبینانه ترین حالت، تنها نیمی از آب به زمین کشاورزی برسد و این واقعا فاجعه است.

 

کریمی با ذکر مثالی در این خصوص گفت: کشور اسپانیا 70 درصد میوه های سردرختی آفریقا را تامین می کند؛ ولی جالب است که میزان نزولات  در این کشور، 80 میلی متر در سال، یعنی معادل بارش های استان های خشک کشور ما مثل استان یزد است؛ به  عبارت دیگر، مدیریت کشاورزی در کشوری مثل اسپانیا، با تقویت زیرساخت ها و فناوری های آبیاری ها نگذاشته است که آب هدر رود؛ این همان مسیری است که ما نیز ناگزیریم که طی کنیم.

 

این کارشناس تاکید کرد: باید به هر قیمیتی که شده روش های قتاعت ورزانه آبیاری را برای تحقق توسعه پایدار عملی کنیم.

 

وی در بخش دیگری از تشریح مقاله خود، با بررسی جریان نمکی که در فصل زمستان برای روانسازی ترافیک  در خیابان ها پخش می شود، گفت: مقایسه استاندارد خاک قبل و بعد نمک پاشی در پنج مسیر مهم شهر تبریز نشان می دهد که بعد از نمک پاشی، درجه شوری خاک 16 برابر افزایش یافته و آب زیرزمینی آن، به مرحله خطرناکی می رسد.

 

کریمی با بیان این که سالانه حدود 15 بار نمک‌پاشی در شهر تبریز صورت می گیرد، اظهار داشت: در واقع یکی از دلایل خشکی درختان و زردی رنگ برگهای آن ها، معلول همین نکته است.

 

عضو هیئت علمی گروه خاکشناسی دانشکده کشاورزی، صدمه ای که نمک به آسفالت ها و طرح های روسازی شهری می زند را بخش دیگری از آسیب های نمک پاشی عنوان کرد.