حجت الاسلام مجتبی کلباسی، مدیر مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم درباره اهداف ناتمام حضرت رسول اکرم(ص) که در عصر ظهور تحقق تام و تمام یافته و آرمان شهر بشری را رقم می‌زند، می‌گوید: انبیای الهی همگی اهداف مشترک داشته‌اند، بنابراین ایمان و باور ما به آنان تفاوتی ندارد؛ یعنی ما همان ایمانی را که به پیامبر اکرم(ص) داریم، به پیامبران پیش از ایشان داریم؛ زیرا اهداف و رویکرد انبیا، مکمل و مصدق (تصدیق شده) یکدیگر بوده است.
وی با بیان اینکه البته از اسلام به عنوان دین برتر و اولی بر همه ادیان تعبیر می‌شود، اظهار می‌دارد: حاکمیت توحید و رخت بربستن تفرقه و باطل از صحنه جهان و تأمین سعادت انسان و عدالت، اهداف همه انبیای الهی است که برای این اهداف، مصادیق روایی و آیات وحیانی متعددند، چنانکه قرآن می‌فرماید: «ما همه رسولان را فرستادیم همراه با کتاب و میزان تا اقامه قسط کنند». گرچه موفقیت هایی در این ارتباط افتاده، اما این اهداف برای انبیا به طور نسبی در توسعه معارف الهی و توحید حاصل شده است، البته اگر آنان نبودند، معلوم نیست امروز سرنوست بشر به کجا انجامیده بود!
حجت الاسلام کلباسی ادامه می‌دهد: از این رو، این کوشش باید در صحنه تاریخ به کمال خود برسد؛ یعنی اینکه وقتی قرآن مکرر وعده استخلاف (به خلیفه رسیدن) صالحان و مؤمنان و پیروزی آنان را در زمین داده است، باید جامه تحقق به تن کند و این همان وعده ای است که تحقق کامل و فعلیت یافتنش در زمان ظهور حضرت حجت(عج) رخ می‌دهد.
نخستین منتظران ظهور...
به گفته مؤلف «پژوهشی درباره جزیره خضراء»، به عبارت بهتر همه انبیا و اولیا در این مسیر حرکت کرده و منتظر بوده‌اند، گرچه انتظار آنان همراه با تلاش و برنامه ریزی و نیز تحمل فشار و دشواری بوده است تا این مسیر هموار شود؛ در حقیقت انبیا منتظرانی بوده‌اند که با عمل و برنامه ریزی و جهت دهی و زمینه سازی در این مسیر حضور یافته‌اند.
وی تأکید می‌کند: طبیعتاً منتظران امام عصر(عج) نیز باید اولاً با توسعه معرفت به اینکه حق و باطل چیست؟ بصیرت بیابند؛ زیرا انسان باید در این باره به تشخیص نسبی برسد وگرنه هر گامی بردارد، به ضرر اوست! بنابراین شرط ورود به هر عملی حتی ساده ترین کارها معرفت است؛ پس منتظران باید نسبت به راه، اهداف و اینکه «ظهور چرا باید رخ دهد و ما باید چه کنیم و چه توانایی‌ها و‌اندیشه هایی را در خود بارور کنیم تا به ظهور حضرت حجت (عج) کمک کنیم؟» بصیرت یابند.
حجت الاسلام کلباسی با بیان اینکه این‌ها ضروریاتی است که انسان و جامعه منتظر باید آنها را بداند، ابراز می‌دارد: وگرنه انتظار صرفاً به حالتی روحی و روانی تبدیل می‌شود، چنانکه قرآن «درباره کسانی که مدعی جبهه و جنگ بودند، اما هنگام خطر اقدامی نمی‌کردند و بعد ای کاش می‌گفتند!» می‌فرماید: «اگر این‌ها وقعاً خواهان خروج و همراهی رزمندگان بودند، کاری می‌کردند» از این رو، صرفاً با داشتن آرزوی وقوع اتفاقی در دل و فکر، آن آرزو عملی نمی‌شود؛ پس انتظار فرج امام عصر (عج) به مودت، محبت، برنامه‌ریزی و تلاش نیاز دارد. رئیس مرکز تخصصی مهدویت، در تعریف بصیرتی که لازمه انتظار پویاست، بیان می‌کند: معرفت یا بصیرت لازمه هر کاری است؛ یعنی انسان در هر حرکتی به آنها نیاز دارد، بصیرت بدین معناست که انسان، جهان، سیاست، دوست و دشمن، راه و چاه خود را بشناسد؛ زیرا بدون شناخت این‌ها طبیعتاً در بیراهه‌ها گرفتار می‌شود!
انتظار فقط دعا خواندن نیست!
به گفته وی، معرفت امام عصر(عج) دو بُعد عقیدتی و فکری و البته عملی دارد تا منتظر بداند چه باید بکند و چه توانایی هایی را از جمله سیاسی، علمی و اقتصادی در خود ایجاد و چه اصول و مبانی
فکری ای را پیش بینی کند تا بتواند به معنای واقعی کلمه منتظر باشد، وگرنه دعا خواندن و منتظر بودن آسان است، اینکه انتظار پویا باشد و زمینه‌ساز ظهور، دشوار
است.
حجت الاسلام کلباسی در پاسخ به این پرسش که چه ارتباطی است میان
بصیرت افزایی در سایه دولت مهدوی با آنچه که روایات از آن تعبیر به تکمیل 27 حرف علم در عصر ظهور می‌کنند، می‌گوید: طبیعتاً تکمیل عقول در عصر ظهور بنابر آنچه در اخبار و روایات آمده و شواهد تاریخی نیز بر آنها صحه می‌گذارند، در دولت مهدوی همراه با بصیرت است؛ باید توجه داشت، اگرچه بشر در علم و دانش پیشرفت می‌کند، اما بر آسیب‌های او نیز افزوده می‌شود و به عبارت بهتر پیشرفت و مشکل، دو روی یک سکه زندگی انسان هستند!
وی تأکید می‌کند: در زمان ظهور، عقول مردم تکمیل می‌شود و بصیرت آنان کمال می‌یابد؛ عقل یعنی قدرت‌اندیشه و تفکر و آرمان گرایی و جالب آنکه در آن هنگام علم فراتر از دانش تجربی و فناوری است و همه حیطه‌های علم و دانش را در بر می‌گیرد، بویژه آنکه عصر ظهور، زمان کمال خِرد است و بشر به حکومت واحد الهی در سایه خردمندی و بصیرت، تن می‌دهد؛ زیرا در می‌یابد عمری را تحت تأثیر کشاکش ها، جنگ‌ها و دیگر عوامل بر باد داده و اما امروز با پذیرفتن توحید در سایه جامعه واحد جهانی، در فکر و‌اندیشه جای خود را یافته است و این یعنی بشر در دوران ظهور وضعیت مطلوبی از نظر خردورزی قرار می‌گیرد.
حجت الاسلام کلباسی درباره ارتباط با ولایت و تأثیرات آن بر انتظار پویا و زمینه سازی‌های ظهور بیان می‌کند: ولایت و مرجعیت از مقوله‌های منبعث از مباحث امامت و مهدویت است؛ یعنی اگر امروز در سطح جهان بخواهیم بدانیم کدام‌اندیشه با مهدویت ارتباط بیشتری دارد و با آن پیوند خورده است، به ولایت می‌رسیم. به عبارت بهتر کدام مدل را می‌توان یافت که اتصال و ارتباط نظری و علمی و نیز معرفتی آن با امامت و مهدویت بیشتر از ولایت و رهبری باشد؟!
وی در پایان خاطرنشان می‌کند: در نتیجه گام نهادن در این مسیر و تقویت آن و پیوند و میثاق با ولایت، تسهیل کننده مقدمات ظهور امام مهدی(عج) از ملزومات انتظار پویاست و نمی‌توان جز این راهی یافت که مستند باشد، همان‌طور که ائمه معصوم(ع) و آیات قرآن به علم و فقاهت ارجاع داده‌اند و در زمان غیبت این وظیفه ماست و ما راهی از این
مناسب تر و مطمئن تر در دوران غیبت پیدا
نمی‌کنیم.
نظر شما