اینکه این مقدار نقدینگی در کجاست و در کجا هزینه شده و با وجود غول نقدینگی 900 هزار میلیاردی چرا بخش تولید و اقتصاد رکود زده همچنان از کمبود نقدینگی رنج می‌برند و چرا این حجم نقدینگی در اقتصاد یا نقشی ندارد یا چندان دیده نمی‌شود و چرا با وجود این مقدار نقدینگی مردم، صنفی‌ها و تولیدکنندگان تأکید دارند پولی در بازار نیست پرسش‌هایی است که همچنان  ذهن‌ها را به خود مشغول داشته است .
بااین حجم از نقدینگی و افزایش رقم تسهیلات دهی بانک‌ها، باید خون تازه ای در رگ‌های اقتصاد رکود زده جاری می‌شد، اما گویا حجم زیادی از این نقدینگی که خود می‌توانست رکودزدا باشد با گرفتار شدن در تله اقتصاد سرمازده، فریزشده و توان حرکت ندارد .
دراین باره  برخی کارشناسان معتقدند، رقم 900 هزارمیلیاردی یک  رقم واقعی نیست و تنها یک عدد در حسابداری است، موضوعی که  پیشتر پورابراهیمی-نماینده مجلس- به آن  اشاره و تأکید کرده بود این رقم در بانک‌ها هم دیده نمی‌شود.
اما فارغ از این موضوع، گویا بخش عمده نقدینگی در قالب تسهیلات بانکی گرفتار مسکن و برج هایی شده است که با توجه به فروش نرفتن آن‌ها این پول فعلاً نقد نخواهد شد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد، اقتصاد ایران نه با 907 هزار میلیارد نقدینگی، بلکه  تنها با نیمی از این حجم نقدینگی یعنی  450 هزار میلیارد تومان می‌چرخد.
در این باره حیدر مستخدمین حسینی با تأیید این موضوع تأکید کرده است، ۵۰ درصد این نقدینگی هم اکنون قفل شده است؛ بخشی از این نقدینگی به دلیل  بدهی دولت به نظام بانکی در قالب اوراق مشارکت و خرید تضمینی و بخش دیگر مربوط به کالاهایی است که در انبار‌ها باقی مانده و به فروش نرفته است، مانند ۲۵۰ میلیون تن سیمان و یا۴۰ میلیون مترمربع کاشی و سرامیک و سه میلیون تن فولاد در کارخانجات نورد و فولاد که به فروش نرفته است، در نتیجه این میزان نقدینگی در دست مردم و بنگاه‌های اقتصادی نیست که در بازار احساس شود.
عبدالناصر همتی، مدیرعامل بانک ملی هم به این نکته اشاره کرده بود که اغلب بدهکاران بانکی به علل گوناگون مانند رکود و... نمی‌توانند تسهیلات دریافتی را بازپرداخت کنند، همچنین  از آنجا که از 900 هزار میلیارد تومان نقدینگی حدود 800 هزار میلیارد تومان آن شبه پول است،60 درصد این مقدار یعنی حدود 480 هزار میلیارد تومان قفل شده و تنها حدود 300 هزار میلیارد تومان پول واقعاً در اقتصاد در حال گردش است. به همین خاطر است که بازار مالی نمی‌تواند بخش واقعی اقتصاد را تأمین و راهبری کند.
گویا برای  زنده کردن  نقدینگی فریز شده، دولت باید بدهی خود به بانک‌ها و پیمانکاران را تسویه و بخش خصوصی هم معوقات خود را بازپرداخت کند، اما رکود جاری و کاهش درآمدهای ارزی کشور قدرت مانور چندانی برای آزاد سازی این مقدار نقدینگی نمی‌دهد و بدین ترتیب اقتصاد با یک دور باطل افزایش بدهی بخش خصوصی و دولت و همچنین انباشت نقدینگی فریز شده روبه‌رو گردیده است. البته در صورت اجرای درست برجام و افزایش درآمدهای ارزی و خروج بخش تولید از رکود و تغییر در متغیرهای کلان اقتصاد، بتدریج می‌توان  نقدینگی یخ زده را ذوب و در اقتصاد به جریان انداخت .