به گزارش قدس آنلاین،مهدی مطهرنیا، آینده‌پژوه مسائل سیاسی و بین‌الملل در گفت‌وگو باایکنا، با اشاره به برگزاری سیزدهمین نشست سازمان همکاری اسلامی در آنکارا با محوریت مبارزه با تروریسم گفت: واقعیت موجود نشان‌دهنده ورود بسیاری از دولت‌ها به ماجرای تروریسم و کاربرد ابزار تروریستی در راستای منافع تعریف شده در گستره ادراک ایدئولوژیک آنها می‌باشد.
وی با بیان اینکه تروریسم کاربرد خشونت برای رسیدن به هدف سیاسی با ابزار غیر مشروع است، اظهار کرد: بسیاری از دولت‌های مدعی مبارزه با تروریسم که خود پرچمدار تفکری خاص در نظام بین‌الملل و تفکر سیاسی در حوزه داخلی و مرزهای ملی خود می‌باشند، از ابزار تروریسم برای گسترش آنچه خود مشروع می‌دانند استفاده می‌کنند که این همان رفتار ماکیاولیستی است؛ یعنی هدف وسیله را توجیه کرده است، لذا اگر این کشورها می‌خواهند موفق باشند باید دست از رفتار ماکیاولیستی بردارند.
مطهرنیا تصریح کرد: کشورهای غربی نمی‌توانند برای گسترش دموکراسی در جهان تروریسم را به عنوان ابزاری دموکراتیک مشروعیت ببخشند، یا عربستان نمی‌تواند برای گسترش وهابیتی که به آن اعتقاد دارد، استفاده از ابزار تروریستی و گروه‌های تروریستی را مشروع معرفی کند و زمانی‌که دیگران از همین ابزار در حیطه تفکر خود به عنوان امر مشروع استفاده کنند، آن را مشروع نپندارد.
وی ادامه داد: یا همگان باید استفاده از این ابزار را به هر دلیل مشروعی، مشروع نپندارند، چون مشروعیت ذاتی و هویتی ندارد، یا اگر برای خود مشروع می‌پندارند بدانند که پذیرش همین معنا برای دیگری هم می‌تواند مشروع باشد؛ بر همین اساس است که آمریکا بسیاری از گروه‌هایی را که به عنوان ابزار تروریستی برای مقابله با گروه‌های هدف خود استفاده می‌کند، ممکن است آزادی‌بخش بخواند، ایران ممکن است آنها را مجاهد و جهادگر بخواند و عربستان نیز ممکن است به عنوان گسترش‌دهنده تفکر سلفی جهادی معرفی کند.
این کارشناس مسائل سیاسی تأکید کرد: دنیا باید به یک ادبیات واحد در باب تروریسم به عنوان یک ابزار و روش غیر مشروع دست پیدا کند؛ حال اگرچه این ابزار و روش غیر مشروع در خدمت یک هدف مشروع قرار گیرد، فاقد وجاهت و مشروعیت عملیاتی خواهد بود. این معنا باید از منظر ادبیات سیاسی به عنوان یک وجه مشترک بین همه کشورهای اسلامی و قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای پذیرفته شود و سپس یک اتحاد عملی صادقانه بر علیه آن فراهم آید.
وی با بیان اینکه نشست و برخاست‌ها تنها می‌تواند حوزه جغرافیایی عملیات تروریستی را تغییر دهد، گفت: ممکمن است تروریسم در سوریه تمام شود اما در آسیای جنوب شرقی یا جنوب روسیه یا در پایتخت فرانسه، دانمارک، بلژیک، فتلاند، نروژ، واشنگتن یا نیویورک جلوه‌گر شود.
مطهرنیا تصریح کرد: برخورد با تروریسم نیازمند یک عزم جهانی بر اساس صداقت و تعریف عملیاتی از این صداقت است، نه اتکا به یک شعار و فراموش کردن اینکه استفاده از ابزار غیر مشروع برای رسیدن به هدف مشروع، مشروع نمی‌باشد؛ این نظریه ماکیاولیستی که از متن دیدگاه‌های ماکیاول در کتاب «شهریار» برگرفته شده، امری ناپسند از سوی آزاداندیشان و آزادی‌خواهان جهات تلقی می‌شود.
وی با اشاره به دلایل عدم تحقق یک همکاری صادقانه در جهان اسلام علیه تروریسم گفت: همکاری صادقانه تکیه بر یک رفتار آرمانی در جهت کنش آزادانه و عادلانه می‌باشد که این خود نیازمند ایجاد فضای خلوص فردی و اجتماعی است که باید در حوزه سیاست خود را به نمایش بگذارد و پژواک آن اخلاق باشد.
این استاد دانشگاه افزود: نمی‌توان در جهان اسلام به همدیگر تهمت زد و مدعی همکاری صادقانه شد؛ اخلاق اسلامی ایجاب می‌کند که سعه صدر در برخورد با حتی دشمنان در ادبیات سیاسی رهبران جهان اسلام پژواک پیدا کند.
وی با بیان اینکه رهبران جهان اسلام نمی‌توانند با یکدیگر صادقانه همکاری کنند زمانی‌که همدیگر را متهم به خشونت‌گرایی و انقلاب‌زدگی و غیره می‌دانند، گفت: در مفاهیم اسلامی و روایات ائمه معصوم آمده است که بیش از آنکه ما را با سخن خویش تبلیغ و ترویج کنید، با عمل و رفتارهای خود به تبلیغ دین ما بپردازید.
مطهرنیا خاطرنشان کرد: در جهان اسلام امروز کشورهای مختلفی با سران گوناگون وجود دارند که روش‌های مختلف حکومتی را تجربه می‌کنند؛ دولت‌های مختلف باید حرمت حریم همدیگر را هم از نظر شرعی و هم از نظر قانونی حفظ کنند، در عین حال برای رسیدن به تعالی بیشتر در چارچوب احترام متقابل و کاربرد ادبیات فاخر و مبتنی بر یک فرهنگ همگرای دینی زمینه‌های تعالی بهتر رفتارها و کنش‌ها را فراهم کنند.
این کارشناس مسائل سیاسی ادامه داد: نمی‌توان گفت که جمهوری اسلامی ایران از سوی کشوری مانند عربستان، ترکیه، کویت یا اردن به انقلابی‌گری خشونت‌گرا و صادرکننده خشونت در منطقه متهم شود ولی در عین حال در کنار هم بنشینند و مسئله‌ای را حل کنند.
مطهرنیا در پایان خاطرنشان کرد: پیش‌زمینه این اقدام، ایجاد یک ادبیات فاخر متکی بر قبول چارچوب‌های قانونی در برخورد با یکدیگر و وفق مقررات پذیرفته‌شده بین‌المللی است؛ کشورها یکدیگر را به رسمیت شناخته‌اند و از نظر حقوقی دولت‌های حاکم بر آنها تا زمانی‌که مردمشان بر ضد آنها قیام نکرده یا به دلایل قانونی قدرت را به دیگری انتقال نداده‌اند به عنوان مرجع رسمی رفتارهای سیاسی و کنش‌های امنیتی شناخته می‌شود؛ اگر همکاری امنیتی در مبارزه با تروریسم یک هدف عملیاتی است باید الزامات رسیدن به این هدف از نظر اجرایی نیز مورد توجه قرار گیرد لذا رسیدن به چنین رفتاری نیازمند ایجاد فضای گفتمانی مطلوبی است که در آن ادبیات فاخر و احترام متقابل جلوه‌گر شود.
نظر شما