به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری تسنیم، فیروز دولت آبادی، سفیر سابق ایران در ترکیه در خصوص چراغ سبز شورای رهبری PKK برای بازگشت به میز مذاکرات، با اشاره به فشار احزاب کردی برای آغاز این گفت‌وگوها با آنکارا اظهار داشت: یکی از دلایل تمایل پ.ک.ک برای بازگشت به مذاکرات فشار احزاب سیاسی داخلی است. حزب کردی دموکراتیک خلق‌ها در انتخابات پارلمانی یکم نوامبر 2015 از مانع 10 درصدی ورود به پارلمان عبور کرد و در حال حاضر فضای مناسبی برای مذاکره با دولت پیش آمده است؛ لذا آنها تمایل ندارند که این ظرفیت را از دست دهند.

وی درگیری‌های نظامی را موجب در تنگنا قرار گرفتن حقوق مدنی کردها دانست و اشاره داشت: هزینه فعالیت نظامی بالا است و این موضوع موجب مخالفت دولت ترکیه با خواسته کردها می‌شود. سهولت فعالیت سیاسی به دلیل حمایتهای اتحادیه اروپا و آمریکا نیز موجب ترغیب پ.ک.ک برای بازگشت به میز مذاکرات می‌شود. درگیری‌های نظامی حقوق مدنی کردها را در تنگنا قرار می‌دهد.

سفیر سابق ایران در ترکیه آمادگی بالای نظامیان ترک را نیز از عوامل دیگر تمایل PKK برای بازگشت به مذاکرات توصیف کرد و افزود: آمادگی بیشتر نیروهای نظامی ترکیه به دلیل فعالیت در سوریه، شرایط و تجهیزات بهتری را برای درگیری نظامی در اختیار آنها قرار می‌دهد. مجموعه این عوامل موجب شده که شرایط حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) برای تداوم درگیری نظامی مناسب نباشد و برای بازگشت به میز مذاکرات چراغ سبز نشان دهند.

وی در پاسخ به این سؤال که «آیا در شرایطی که دولت ترکیه امکان آغاز مذاکرات را منتفی می‌داند، PKK شانسی برای پذیرش این موضوع از سوی آنکارا پیدا می‌کند؟» گفت: این مذاکرات موضوعی نیست که سریعاً به نتیجه برسد؛ کما اینکه این مذاکرات از سالیان گذشته ادامه داشته است و مدام تعطیل و از سر گرفته می‌شود. در نهایت غایت خواسته کردها موردپذیرش دولت ترکیه قرار نمی‌گیرد. آنکارا نمی‌تواند یکسری از تروریست‌های پ.ک.ک را در داخل ترکیه بپذیرد؛ لذا این مذاکرات بسیار سخت و دشوار است و از سالیان گذشته همراه با شکست و پیروی تداوم یافته است.

دولت‌آبادی در پاسخ به این سؤال که «وضعیت اوجالان در حال حاضر در شرایط نامعلومی قرار دارد. آیا ممکن است که اتفاقی برای وی افتاده باشد؟» گفت: بعید است که اتفاق خاصی برای وی رخ داده باشد. این موضوع به خاطر محدود کردن ارتباط اوجالان با گروه‌های کردی است. فشار اتحادیه اروپا و جریان‌های حقوق بشری موجب باز شدن این ارتباطات می‌شود و امکان ملاقات با اوجالان را فراهم می‌سازد.

وی در پاسخ به این سؤال که «اظهارات صلاح‌الدین دمیرتاش، رئیس مشترک HDP مبنی بر عدم پذیرش PKK به‌عنوان یک گروه تروریستی چگونه تفسیر می‌شود؟» گفت: به نظر می‌رسد این اظهارنظر مثبت برای ترغیب PKK به حاضر شدن در میز مذاکرات و حمایت از این پروسه است. حزب کارگران کردستان از سالیان گذشته مشغول جنگ مسلحانه در ترکیه است. البته ممکن است که این درگیری‌ها از دیدگاه دمیرتاش یک مبارزه آزادی خواهانه باشد؛ اما وقتی‌که نظام جهانی تمامیت ارضی ترکیه را با این جغرافیا به رسمیت می‌شناسد، این مبارزات مسلحانه را نمی‌توان مبارزه آزادی خواهانه تلقی کرد.

این کارشناس مسائل ترکیه با قابل‌قبول خواندن مبارزات سیاسی تأکید کرد: مبارزات سیاسی نسبت به مبارزات نظامی مسیری قابل‌قبول‌تر است. اظهارات دمیرتاش نوعی تشویق برای استمرار مذاکرات و باز گذاشتن دست دولت برای انجام مذاکره با این گروه محسوب می‌شود.

وی در پاسخ به این سؤال که «طبق نتایج یک نظرسنجی که اخیراً انجام شده، 80% کردهای ترکیه خواهان صلح هستند؛ با این‌ حال چرا PKK به اقدامات خود تداوم می‌بخشد؟» گفت: مبارزات PKK با دولت مرکزی در ترکیه یک مبارزه ریشه داری است و نمی‌توان به‌ سادگی از آن گذشت؛ لذا نتایج این نظرسنجی نمی‌تواند مبارزات تاریخی آنها را نفی کند.

دولت‌آبادی با اشاره به علاقه‌مندی کردها برای حل‌وفصل مسائل خود با دولت مرکزی گفت: به فرض صحت این نظرسنجی مقصود این نیست که بدنه کردهای ترکیه همچنان تمایل به زندگی با یک دولت سختگیر در آنکارا داشته باشند. کردها علاقه‌مند هستند که مسائل خود را با آنکارا حل‌وفصل کنند؛ اما سختگیری دولت آنکارا در گذشته به‌گونه‌ای بود که هویت کردها را نفی می‌کرد و آنها را ترک کوهستانی می‌نامید. این در حالی است که کردهای ترکیه قرن‌های طولانی در این منطقه زندگی کرده‌اند.

وی قدمت حضور کردها در ترکیه را بیش از ترکهای این کشور عنوان کرد و ادامه داد: قدمت حضور کردها در ترکیه بیشتر از ترکهاست و هزاران سال پیش از آنها در این منطقه زندگی می‌کردند. زمانی که هویت کردها نفی می‌شد و آنها به‌ عنوان ترک کوهستان خطاب می‌شدند، معلوم است که سازوکارهای دموکراتیک با چنین دولتی به نتیجه نمی‌رسید.

سفیر سابق ایران در ترکیه تمایل عضویت این کشور در اتحادیه اروپا را مورد توجه قرار داد و اظهار داشت: حکومت اردوغان در شرایطی که ترکیه تمایل به عضویت در اتحادیه اروپا دارد، مقررات این اتحادیه را پذیرفته است. این در حالی است که گرایش‌های مثبتتری در این اتحادیه نسبت به قومیت‌ها وجود دارد. کمیسیون‌های اتحادیه اروپایی از حقوق اقلیتها و قومیتها حمایت می‌کنند.

وی مبارزه‌طلبی نظامی بخشی از کردهای ترکیه را ادامه دار ارزیابی کرد و اشاره داشت: مردم ترکیه بر این باور هستند که مسیر سیاسی راه‌حل بهتری است و کردها خصوصاً در انتخابات یکم نوامبر 2015 نیز از مانع 10 درصدی ورود به پارلمان عبور کردند و جایگاه مناسبی در پارلمان ترکیه به دست آوردند. به نظر می‌رسد همه این عوامل از علاقه‌مندی به استیفای حقوق از روش‌های مسالمت‌آمیز و در زمان کوتاهتر حکایت می‌کند؛ اما با همه این تحولات نمی‌توان انتظار داشت که مبارزه طلبی نظامی بخشی از کردها برای حفظ استقلال ظرف دو دهه آینده فروکش کند.