به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری تسنیم، مجلس عصاره ملت و هم‌چنین در راس امور است و توجه به آنچه در روزهای حساس مجلس شورای اسلامی می‌گذرد همواره دلسوزان انقلاب را هم از جهت دریافت میزان رشد تعامل در خانه ملت و هم از نظر بایدها و نبایدها به خود متوجه می‌سازد.
در خصوص جلسه رأی اعتماد سه وزیر پیشنهادی رأی‌نیاورده در مجلس نهم به اندازه کافی بر حساسیت موضوع می‌افزود و همانگونه که قابل پیش‌بینی بود طرح نگاه‌های مختلف نسبت به خط قرمز فتنه نیز بحثها را جدی‌تر می‌کرد و در مجموع ویژگی‌های مثبتی چون جدیت در گفتگوها، تلاش برای رسیدن به وفاق در جلب منافع ملی، ولایتمداری و توجه به خط قرمز تعیینی مقام معظم رهبری و دغدغه اخلاق و تعامل صحیح با دولت و..... در کنار برخی بی‌اخلاقی‌ها، کم‌بصیرتی‌ها و یا ترجیح تمایلات جناحی، بازی در زمین دوقطبی‌سازی و استفاده از پوشش قانون برای سرپوش گذاشتن به برخی تصمیمات و... نمایان گردید. و صد البته آنچه جای خشنودی است آن است که مجموعه رفتارها، ویژگی‌های درخور و شایسته‌ای را از تعاملات نمایندگان ملت بر همگان نمایان ساخت که روند رو به رشد آن آینده‌ای بهتر را نوید خواهد داد.
مقام معظم رهبری در تیرماه 1383 در باب نحوه انجام این گفتگوها فرموده بودند: «...مجلس جای گفتگوست. سطح گفتگوها هم علی‌القاعده بالاست؛ چون سطح فکر و علم و معرفت دوستان بحمدالله بالاست. اظهارنظر می‌شود، مشورت می‌شود، جای مشاوره است. آنی که من می‌خواهم تأکید کنم و به همه‌ی شما برادران و خواهران عرض کنم، این است که روحیه‌ی تحمل حرف مخالف را در مجلس بالا ببرید....»
* مجلس در راس امور، مجلس عصاره ملت
در مدل مردم‌سالاری دینی که به برکت انقلاب اسلامی به‌عنوان بهترین نمونه مشارکت مردمی به دنیا عرضه شده، تعامل قوه مجریه و مجلس که عصاره ملت و به تعبیرامام راحل و تأکیدات مقام معظم رهبری درراس اموراست، بسیارشاخص و تعیین‌کننده می‌باشد که جلسه رأی اعتماد به وزرا در جریان ترمیم کابینه نیز به حق یکی دیگرازاین نقطه‌های بارز مردم‌سالاری و جایگاه مجلس را به نمایش گذارد.
اینکه رئیس جمهورحتی تاآخرین روزهای ریاست جمهوری حق داردمطابق قانون به ترمیم هیأت دولت بپردازدونیزاین‌که بازهم مطابق قانون ودر محدوده آن دست رئیس جمهوربرای معرفی افرادمورد نظرخویش باز است وهم‌چنین اینکه این ترمیم به کدام حوزه فعالیت وزرای دولت مربوط شود قانونا در اختیار رئیس جمهوراست همه وهمه سخنانی است که از بعدقانونی غیرقابل خدشه واشکارا پذیرفته شده است.
اما این حقیقت را نیز نمی‌توان ونبایدندیده گرفت که نوع رابطه قوا - مانند تمامی روابط دیگرانسانی - نه می‌تواند ونه شایسته است صرفا در محدوده زبان خشک ونچسب قانون محصوربماند و بلکه روابطی مبتنی برعقل و استدلال و عواطف همگرایانه همواره این بسترهای قانونی رادلپذیر و پذیراتر می‌سازد.
جدیت و حق‌مداری شاید در گذشته زمانی بودکه صدای فریاد در یک جلسه رسمی صرفابی‌نزاکتی تعبیر می‌شد و برای همگان قیافه‌های اتوکشیده‌ای که مانند بچه‌های منظم و مرتب سرجای خود - حتی اگر ممکن باشد به‌صورت دست برسینه - نشسته باشند مطلوب‌ترین شکل‌های یک جلسه شورا به نظر می‌رسید اما واقعیت این است که هم به‌دلیل اهمیت موضوعات مطرح در جلسات مسؤولان مملکتی و هم به‌دلیل جدیت مسؤولان در طرح و دفاع از نظراتی که آن‌ها را برای اصلاح مملکت خویش صائب‌تر می‌دانند و نیز به‌دلیل تفاوت فهم‌ها و برداشت‌ها و منظرهایی که بواسطه آن‌ها موضوعات فهم شود و نیز در آخر به‌دلیل امکان عدم وجود صفات شایسته اخلاقی و یا سیاسی در برخی افراد، وجود مشاجرات و بگو مگوها در چنین جلساتی - و صد البته نه همیشه و حتی در موارد غیرمهم- می‌تواند حاکی از جدیت و حق‌مداری نمایندگان ملت باشد که به تعبیر نقل شده از یکی از مسؤولان از امام راحل در مورد چنین اختلافاتی که ممکن است برای برخی نگران‌کننده و غیر قابل قبول باشد، حضرتشان فرموده‌اند: این اختلاف‌ها کمش بد است، این اختلافات نشان می‌دهد که افراد دغدغه دین و کشور دارند و نگران اسلام و انقلابند. (نقل به مضمون) اینکه در جلسه رأی اعتماد علاوه بر بالا رفتن صداها و متورم شدن رگهای گردن برخی نمایندگان، تذکرات پی‌درپی و یا حتی بگو مگوهای بین الاثنینی مشاهده می‌شود، خود دلالت بر این جدیت دارد.
* برداشت صحیح از تعامل دولت و مجلس
اینکه مجلسی دربست بنای مخالفت با دولت داشته باشد و یا برعکس بنایش بر تسلیم و پذیرش مطلق برنامه‌های دولت باشد با این وضعیت که در عین بنای بر حمایت، حمایت صحیح را در انجام وظیفه مقررشده خود در قانون بداند، شاخص بارزی برای وجود فهم صحیح از تعامل دو قوا خواهد بود.
تنها در این صورت است که دولت در عین امید به جلب همکاری چنین مجلسی تمامی تلاش خود را برای ارائه بهترین و مستدلترین‌ها خواهد داشت و می‌داند دغدغه‌ها و چون و چراها چنین مجلسی در نهایت در راستای تکمیل و تقویت فعالیتهای دولت خواهد بود.
* بصیرت و ولایتمداری
گذشت چند سال از جریان فتنه 88 و تغییر نسبی گرایش نمایندگان مجلس دهم و معرفی دوباره افرادی که یک‌بار موفق به اخذ رأی اعتماد از مجلس نشده بودند، می‌توانست موجب آن باشد که نمایندگان از طرح موضوع مهم و اساسی فتنه و تعیین تکلیف افرادی که برای تصدی مشاغل حساس معرفی می‌شوند نسبت به آن، با مسامحه گذر نموده و یا برعکس با اصرار بر صحت انتساب افراد به فتنه به آن‌ها رأی اعتماد بدهند.
اما آنچه در جریان کلی جلسه رأی اعتماد رخ داد - علیرغم برخی تعابیری که بیشتر از کم‌دقتی ناشی می‌شد تا از آگاهی و بینش- نشان داد که:
اولا: موضوع فتنه همچنان به‌عنوان موضوع تعیین‌کننده و خط قرمز دلسوزان نظام وجود دارد.
ثانیا: توجه به اهتمام رهبر معظم در این‌زمینه و داشتن پاسخ صحیح برای آن، دغدغه کلی نمایندگان ملت بوده است.
ثالثاً: اگرچه تنها راه تعیین تکلیف متهمین حمایت و یا سکوت افراد غیر خطدهنده در برابر فتنه اعلام موضع و اقرار به خطاست اما بدینگونه نیست که این اعلام موضع لزوما به‌صورت کلیشه‌ای و با تکرار لفظ به لفظ عبارتی معین باشد و به بیان دیگر بیان التزام به نظام و ولایت و رهبری و اعلام آمادگی برای ورود در عرصه خدمت در راستای اهداف و آرمانها و لزوم تمکین از قانون در هر شرایطی، و به‌خصوص طرح استفهام انکاری اینکه ما ضد ولایتیم؟ ما براندازیم؟ و.... می‌تواند گویای حداقلی تعیین مرز با فتنه و فتنه‌گران باشد. البته روشن است چه از ناحیه تبیین‌کنندگان و چه از ناحیه افرادی که در این‌زمینه متهم به حمایت یا سکوت در برابر فتنه هستند -به‌خصوص با گذشت چند سال و راهگشایی‌های مقام معظم رهبری - شایسته است راههای معقول و منطقی زمینه بازگشت صریح به اردوگاه حامیان با بصیرت انقلاب فراهم شود و چنین افرادی خود با اظهار نظر صریح اشتباه خطرناک خانمان براندازفتنه 88 را ابرا نمایند.
در این زمینه نمی‌توان از نابجایی اصرار بر نپذیرفتن اعتذار افراد و تنگ نظری در این زمینه نیز به‌عنوان یک مانع به‌راحتی گذشت.
* اخلاق، اخلاق، اخلاق
علیرغم آنچه در زمینه جدیت و حق‌مداری و نیز اهمیت بی‌بدیل بصیرت و ولایتمداری گفته شد که بر اساس آن برخی رفتارها نه تنها بی‌اخلاقی تفسیر نمی‌شود بلکه عین اخلاق خداپسندانه است اما طرح نظرات و گفتارها و نقدها در فضاهای هرچه اخلاقی‌تر به‌طور قطع زمینه را برای رسیدن به حق و پذیرش آن مهیا می‌سازد.
سخنی را می‌توان در قالب سؤال و یا حتی با القاء پاسخ صحیح به طرف مقابل مطرح نمود چرا در برخی موارد با انگ زدن‌ها و تحکم‌ها وانگیزه خوانی‌ها همراه گردد تا راه را برای بازگشت فردی که اشتباه فهمیده یا عمل نموده به‌سوی مسیر حق تضییق نموده و یا به‌طور کامل مسدود نمود. مقام معظم رهبری در تیرماه 83 فرموده‌اند: «..... مجلس جای گفتگوست. سطح گفتگوها هم علی‌القاعده بالاست؛ چون سطح فکر و علم و معرفت دوستان بحمدالله بالاست.
اظهارنظر می‌شود، مشورت می‌شود، جای مشاوره است. آنی که من می‌خواهم تأکید کنم و به همه‌ی شما برادران و خواهران عرض کنم، این است که روحیه‌ی تحمل حرف مخالف را در مجلس بالا ببرید. یک چیزی برخلاف نظر شماست؛ خوب، بگوید؛ آسمان که به زمین نمی‌آید. گوش کنید، بعد هم با استدلال آن‌را رد کنید. اگر وقت رد کردن و جواب گفتن ندارید، برطبق آن رأی ندهید، عمل نکنید.
اگر رفیقی، دوست و آشنائی دارید که می‌خواهید ذهن او را روشن کنید، خیلی خوب، آهسته به او بگوئید. نگذارید گفتن‌ها و اظهار نظر کردن‌ها ابتر و ناقص بماند. متأسفانه در مجالس ما از اوائل هم این حالت بود که یک عده‌ای وسط صحبتی، وسط حرفی، پرخاشگرانه صدا را بلند کنند و حرف بزنند......
بنابراین، هم به این معنا که انسان در مجلس حالت تحمل را بالا ببرد، هم به اینکه سعی شود اظهارنظرها از سر لجاجت نباشد، توجه شود. البته گفتنش آسان است، اما عملش سخت است.
من واقعاً قبول دارم که عملش هم سخت است. گاهی انسان از روی لجاجت، از روی ستیزه‌گری و مخالفت با فلان زیدی یا فلان جریانی یا فلان گروهی اظهار نظری می‌کند؛ این درست نیست.
یعنی حرف زدن بر اساس لجاجت و بر اساس زورآزمائیِ شخصی و جناحی و این‌ها نباید باشد. حرف هر کسی را، ولو آن کسی‌که حرف می‌زند، جزو جریان شما و گروه شما و جبهه‌ی شما و هرچه که می‌خواهید اسمش را بگذارید، نیست، گوش کنید؛ اگر دیدید حرف درستی است، آن وقت «فیتّبعون احسنه.» حکمت قرآنی را ملاحظه کنید: «یستمعون القول فیتّبعون احسنه.» باید استماع کرد؛ بعد هرچه بهتر است، انسان قبول کند؛ ولو آن بهتر از زبان کسی در بیاید که انسان او را دوست ندارد، قبول ندارد. این خیلی حالت خوبی است.
اگر این پیش بیاید، خیلی خوب است؛ برخلاف اینکه انسان تا دید این کسی‌که پا شده، جزو جناح مخالف است، جزو گروه منفی است از نظر من، از همان اول بنا بگذارد که او را رد کند. این به نظرم خیلی مسأله‌ی مهمی است. علمی و استدلالی و فکرشده عمل بشود، سالم و اخلاقی گفتگو و مشورت بشود، از سر لجاج نباشد، تحمل نظر مخالف وجود داشته باشد.»
* رفتار جناحی
به طور مسلم گرایشات سیاسی شکل یافته بر اساس همگرایی‌های فکری نمی‌تواند خود را در مقام عمل نشان ندهد و ای بسا تا حدودی مذموم هم نباشد. اما ملزم شدن به رفتار جناحی و پذیرفتن و نپذیرفتن مبتنی بر صرف چنین گرایشاتی قطعا غیر قابل قبول خواهد بود. توجه به تفاوت حدود 80-70 درصدی رأی این دوره هر سه نفر معرفی شده نسبت به رأی آن‌ها در دوره قبل چنین شائبه‌ای را در ذهن متبادر می‌سازد.
* دو قطبی‌سازی مصنوعی
همچنان که در تصریح مقام معظم رهبری در جریان پیشنهادشان به عدم ورود برخی افراد در انتخابات آتی به جهت پیشگیری از دوقطبی شدن فضای جامعه که معظم‌له قبلاً نیز در چند نوبت از آن تحذیر نموده و نسبت به آن هشدار داده بودند آشکار است، لازم است همگان و ازجمله نمایندگان محترم مجلس ضمن نفی وجود دوقطبی‌های ادعایی دشمن به دام ایجاد دوقطبی‌های ساختگی نیفتاده و با ایجاد همگرایی نیروهای انقلاب دو قطبی واقعی جبهه انقلاب در برابر ضدانقلاب را تقویت نمایند.
نظر شما