۹ خرداد ۱۳۹۶ - ۱۶:۰۶
کد خبر: 534693

گروه جامعه: دو سال پیش تعدادی از استادان و صاحب منصبان حوزه پرستاری با مشارکت معاونت پرستاری جشن صد سالگی پرستاری را برگزار کردند

محمود عمیدی

معاون پشتیبانی سازمان نظام پرستاری کشور

بگذریم که در جلسات شبانه جانبی این جشن چه طرح هایی پیگیری می شد؛ اما جشن صد سالگی پرستاری آکادمیک بود و ...

امروز می بینیم که در سکوت تمام اینها که مثلاً بزرگان پرستاری هستند، از وزارت بهداشت ابلاغیه ای صادر می شود برای آموزش پرستار در بیمارستان ها ...

آیا قرار است دانشکده های پرستاری بیمارستان شوند یا بیمارستان ها دانشکده پرستاری ؟

آیا قرار است از این پس بیماران هم از طریق کنکور وارد بیمارستان ها شوند ؟

چند روز پیش از یکی از دانشگاه های معتبر علوم پزشکی با سازمان نظام پرستاری تماس گرفتند و به عدم آگاهی برخی صاحب گواهی ها اعتراض داشتند،ابتدا ما گواهی هایشان را که از سامانه دریافت کردیم گمان کردیم گواهیشان واقعی نباشد ولی پس از بررسی و استعلام متوجه شدیم مدارک صحیح است اما واحدهای و دروس گذرانده شده اصلاً مرتبط با شغل مورد نظر نیست و بدتر اینکه این افراد حتی یک روز هم در بیمارستان کارآموزی نداشته اند ...

جالب است بدانیم که مسئولان وزارت بهداشت هیچ اهمیتی به حفظ سلامتی مردم نمی دهند و در عمل دنبال نیروی کار ارزان قیمت و قابل استثمار هستند که بی شک آموزش پرستار در بیمارستان هایی که کمترین امکانات را ندارند نیز در همین راستاست .

آوردن پروژه هایی مانند کمک پرستاری که شغلی مهارتی است و گذاشتن وظایف حرفه ای برای آن ها ، ارایه مدارک یا گواهی های قابل استفاده در مراکز درمانی بدون یک روز کارآموزی ، به کارگیری کاردان های بهداشت به جای بهیار و در ردیف بهیار ، عدم به کارگیری پرستاران بیکار و مدام اعلام اینکه کمبود پرستار داریم به طوری که پایین ترین سطح استانداردها نیز رعایت نمی شود و افزایش ظرفیت  دانشکده ها و حتی ورود مراکز ناتوان در ارائه پایین ترین سطح خدمات مراقبتی نیستند به امر آموزش و ... همه و همه بیانگر این واقعیت است که تصمیم گیران وزارت بهداشت سلامت مردم را دستمایه تجارتی ناتمیز کرده اند .

اینکه مراکز درمانی آموزشی قادر به ارائه خدمات مناسب مراقبتی و درمانی نیستند که وظیفه اصلی آن هاست و سپردن وظیفه ای دیگر برای آموزش پرستار به این مراکز ،یادآور این داستان است که روزی خارکن پیری پشته خاری گردآورده بود و هر بار که سعی می کرد پشته را بلند کند ، نمی توانست و باز مقداری دیگر به پشته اضافه می کرد ...

شخصی که شاهد این ماجرا بود به خارکن گفت : وقتی نمی توانی بار را بلند کنی ،باید از آن کم کنی ...

پیرمرد جواب داد : بالاخره کسی پیدا می شود که این بار را برایم ببرد بگذار بار بزرگتری را برایم برده باشد !

اما موضوعی که مدام ذهن من را بخود مشغول کرده است این که اگر صلاحیت حرفه ای به سازمان نظام پرستاری واگذار می شد هیچ کدام از این اتفاقات نمی توانست رخ دهد و هیچ کسی نمی توانست صرفاً با یک گواهی که از یک آموزشگاه کاردانش بدون گذراندن کارآموزی و ..  دریافت کرده است ،مسئول مراقبت از سلامتی به مخاطره افتاده عزیزانمان در مراکز باشد . این مساله در خصوص افرادی با مدارک غیر مرتبط نیز صدق می کند.

در هر حال نمی دانم این ندانم کاری ها دانسته است یا ندانسته ،اما گناه هر دو حالت یکسان است و نتیجه آن تهدید سلامتی مردم است.

کوتاه سخن آنکه این همه امکانات و تشکیلات تنها برای این است که اولاً مردم بیمار نشوند و دیگر آنکه اگر به بیماری مبتلا شدند با دریافت درمان ها و مراقبت های مناسب در بهترین وضعیت به زندگی برگردند و ..

اما واقعاً با این وضعیت امکان چنین رخدادهایی فراهم است ؟

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.