قدس آنلاین- حتماً شما هم از کسانی هستید که بارها و بارها در خیابان با افرادی روبرو شده‌اید که صدای موسیقی خودروی خود را آن‌قدر بلند کرده‌اند که گوش دیگران را تا شعاع چندین متری آزار می‌دهد. این صحنه ما را درست یاد کارتون‌های دوران کودکی می‌اندازد که برخی افرادی که آلودگی صوتی ایجاد می‌کردند همین‌طور که حرکت می‌کردند سروصداها نیز با آن‌ها حرکت می‌کرد.

برخی افراد وقتی حرکت می‌کنند بوی خوب عطر و ادکلنشان هم با آن‌ها حرکت می‌کند و برخی افراد هم برعکس! اما این هم خیلی بد است که انسان وقتی با خودروی خود حرکت می‌کند، درست مانند کسی که بوی بد را با خود راه می‌برد، آلودگی صوتی را با خود حمل کند و باعث آزار دیگران شود.

براستی این افراد با خود چه می‌اندیشند؟ آیا مفهوم حریم خصوصی و عمومی را نمی‌دانند؟ آیا اگر کسی در داخل خودروی خود عملی انجام دهد که باعث آزار دیگران در بیرون از خودرو شود، می‌تواند بگوید داخل خودروی خودم است و چاردیواری، اختیاری؟ آیا چنین کاری یک مصداق بارز از زیر پا گذاشتن آزادی و حریم دیگران نیست؟

اگر منِ نوعی یا شما دوست نداشته باشیم صدای بلند و معمولاً نخراشیده فلان خواننده خارجی یا حتی داخلی را همراه با انواع طبل و جاز و سنج و دهل بشنویم، انسان‌های بی‌فرهنگی هستیم و کسی که حاضر نیست صدای موسیقی‌اش را برای خودش و در چارچوب عقل و خِرد و فضای فیزیکی متعلق به خود که نام آن را حریم شخصی می‌گذاریم گوش کند، او بافرهنگ است؟

دیروز به یکی از همین افراد که پشت چراغ قرمز صدای موسیقی‌اش را آن‌قدر بلند کرده بود که گوش فلک را کر می‌کرد، محترمانه گفتم برادر! اگر الان من نخواهم این صدای گوش‌خراش را که شاید به نظر شما خیلی هم ملیح باشد در معبر عمومی که متعلق به همه مردم است، بشنوم چه باید بکنم؟ با تعجب چنان نگاهی کرد که گویا بنده مرتکب جُرم شده و آزادی مشروع ایشان را زیر پا گذاشته‌ام! ولوم را پایین آورد ولی به محض سبز شدن چراغ، گازش را گرفت و صدای کر کننده موسیقی اش هم دوباره با خودش شروع به حرکت کرد.

من نمی‌دانم چرا نیروی انتظامی که بر اساس مواد روشن قانون در برابر این افراد باید اعمال قانون کند، هیچ تذکری به این آن‌ها نمی‌دهد و متأسفانه رو به روز هم شمار این قانون‌شکنان در حال بیشتر شدن است. به عنوان یک شهروند از مسئولان محترم نیروی انتظامی می‌خواهم در این باره و در برابر مردم، به مسئولیت خود عمل کنند. به شما هم پیشنهاد می‌کنم در چنین مواردی یک تذکر محترمانه بدهید تا ناآگاهان، آگاه شوند که «شهر» چهاردیواریِ اختیاری آنان نیست و مردمان دیگری هم هستند که حق زندگی آرام دارند. حالا مضرات و خطرات این موسیقی‌ها و تحلیل روانشناسانه شخصیت این افراد بماند برای فرصت‌های بعد.