به گزارش قدس آنلاین، «شکی نیست هر قدر به امام رضا(ع) نزدیک و با ایشان مانوس شویم در سایه این انس، آرامش درونی بیشتری برای ما حاصل می‌شود؛ بالاترین مرکز آرام کننده انسان خدای متعال است هر که با خدا مانوس باشد صاحب آرامش بیشتری می‌شود امام رضا(ع) علاوه بر اینکه خود به آرامش مطلق رسیده‌اند آرامش‌بخش هم هستند...» این جملات بخشی از سخنان حجت‌الاسلام والمسلمین ابراهیم بهاری، کارشناس و خطیب مذهبی است که درباره برکات انس و الفت با امام رضا(ع) در چهارشنبه‌های امام رضایی با ما درمیان گذاشته است و مشروح آن در ادامه تقدیم حضورتان می‌شود:
برای آنکه چهارشنبه‌های خود را امام رضایی کنیم و رنگ و عطر رضوی به آن ببخشیم و از برکات چنین انسی بهره‌مند شویم، چه باید کرد؟
اینکه ما هر زمان بتوانیم این وجود خودمان را با اهل بیت(ع) مانوس و رشته‌ای ارتباطی با آن حضرات(ع) برقرار کنیم، شب و روز و وقت خاص نمی‌شناسد و مایه رحمت و برکت برای انسان است، پویش چهارشنبه‌های امام رضایی که توسط آستان قدس رضوی راه‌اندازی شده و به لطف خدا اثر خوبی در سطح کشور داشته فرصتی مغتنم است برای علاقمندان تا در فضای مجازی و حقیقی و از راه دور و نزدیک با حضرت رضا(ع) ارتباط بگیرند و زیارتی بخوانند و به ایشان سلامی دهند و درددلی با ثامن الائمه(ع) داشته باشند و حتی پا را فراتر بگذارند و به برکت چهارشنبه امام رضایی با حضرت(ع) قرار بگذارند تا گناهی را ترک کرده و کار خیری انجام دهند که قطعا سرمنشا رحمات و برکات بسیار خواهد بود و می‌تواند جامعه را از بسیاری از ناهنجاری‌ها نجات دهد چراکه پویش‌های اینچنینی قطعاً هنجارهای متعالی را در جامعه ایجاد و ارتباط مردم را اولا با یکدیگر و ثانیاً با سیره و خلقیات اهل بیت(ع) عمیق‌تر می‌کند.
البته باید توجه داشت اگرچه اینکه در چهارشنبه‌ها به امام رضا(ع) سلامی دهیم و صلوات ایشان را بخوانیم و در فضای مجازی حدیثی از حضرت ثامن الحجج(ع) منتشر کنیم، خوب است اما کافی نیست بلکه باید سیره و روش و علاقمندی‌های امام(ع) را به سبک زندگی‌های خود وارد کنیم که این آثار و رهاورد زیارت را برای ما به ارمغان می‌آورد.
برای اینکه در چهارشنبه‌های امام رضایی فرصت خادمی حضرت(ع) را بیابیم چه توصیه‌ای دارید آیا خادمی امام رئوف(ع) محدود به صحن و سرای حضرت(ع) است یا راه‌های دیگر هم دارد؟
خدمت به اهل بیت(ع) صرفاً به این معنی نیست که حتما در مضجع شریف آن حضرات(ع) باشیم؛ اویس قرنی هرگز پیامبر(ص) را ندید و رسول خدا(ص) نیز هرگز با وی ملاقاتی نداشتند، اما رشته انس و ارتباطی قوی میان آنها برقرار بود و این میسر نشد مگر به دلیل عمل کردن اویس به خواسته‌های پیامبر اکرم(ص) و او را در جایگاهی بالا قرار داد. شاید اویس قرنی یک اسوه خوب برای ما به منظور خادمی امام رضا(ع) باشد تا بدانیم و آگاه باشیم خدمت به اهل بیت(ع) با عمل است و خادمی فقط به این نیست که لباسی خاص بپوشیم و شیفتی را در حرم داشته باشیم؛ خادم امام رضا(ع) کسی است که بیانات حضرت(ع) را درک و به آنها عمل کند و در هر نقطه‌ای در عالم از این مسئله سر باز نزند و خود را در محضر ایشان ببیند چون ما یقین داریم آن حضرات(ع) شاهد و ناظر بر اعمال ما هستند و در زیارتنامه امامان(ع) تصریح می‌داریم که در حیات و ممات این نظارت وجود دارد چنان که در زیارت امام رضا(ع) می‌خوانیم: «اَشْهَدُ اَنَّکَ تَشْهَدُ مَقامیَ اَشْهَدُ اَنَّکَ تَسْمَعُ کَلامِی ...» این یعنی در هر جایی که از این عالم باشیم، امام رضا(ع) صدای ما را می‌شنوند و نظاره‌گر ما هستند پس با اعمال و رفتارمان به حضرت(ع) خدمت کنیم.
رهاورد انس و الفت با امام مهربانی‌ها در پرتوی چهارشنبه‌های امام رضایی به ویژه در بعد آرامش درونی چیست؟
شکی نیست هر قدر به امام رضا(ع) نزدیک و با ایشان مانوس شویم در سایه این انس، آرامش درونی بیشتری برای ما حاصل می‌شود؛ بالاترین مرکز آرام کننده انسان خدای متعال است هر که با خدا مانوس باشد صاحب آرامش بیشتری می‌شود امام رضا(ع) علاوه بر اینکه خود به آرامش مطلق رسیده‌اند آرامش‌بخش هم هستند اولیای الهی نیز چنین هستند. قطعا این ارتباط و انس گرفتن با حضرت ثامن الحجج(ع) در هر موعدی چه چهارشنبه و چه جز آن بسیاری از آلام و دردهای آدمی را التیام می‌دهد و به رنج‌ها و سختی‌هایش پایان می‌بخشد. چنان که با یک حضور در روضه دنیایی از بار از شانه ما برداشته می‌شود انس با امام رضا(ع) و سخن گفتن با حضرت(ع) بسیار موثر است چنان که در سیره اولیاء و بزرگان این آرامش در پرتوی ارتباط با امام رضا(ع) دیده می‌شود.
بهره‌مندی از برکات زیارت امام رضا(ع) چقدر به شبیه شدن به ایشان و الهام از سیره و سبک زندگی‌شان بستگی دارد؟
انسان هر چه عاشق شود و عشق خود را تقویت کند و از مجاز به حقیقت دست یابد قطعا آنچه در وجود خویش ایجاد می‌کند خواسته‌های معشوق است درواقع او می‌گردد تا ببیند معشوق از او چه می‌خواهد؛ در مثل مناقشه نیست برای مثال دختر و پسری که ازدواج می‌کنند رفتارشان به دلیل وابستگی‌ای که نسبت به هم پیدا می‌کنند تغییر می‌کند یعنی عشق و علاقه آنها به هم باعث می‌شود حتی در ظاهر و گفتار و کلام خود را شبیه به علایق هم کنند. کسی هم که با اهل بیت(ع) انس می‌گیرد و درباره آن حضرات(ع) اهل مطالعه می‌شود، می‌کوشد در مراوده با مردم، در ارتباط با خدا در صبر و گذشت و ... خود را شبیه امام به عنوان محبوب خویش کند، انسان وقتی به این درجه از عشق می‌رسد مسیر بسیار شیرینی را می‌پیماید و هر چه در آن جلوتر می‌رود از ولعی وصف‌ناپذیر پر می‌شود و در سایه آن سبک زندگی خود را اصلاح می‌کند لذا آنهایی که در این مسیر قرار می‌گیرند ضمن درک این شیرینی به رشد هم می‌رسند برای همین است که برخی از اولیاء الله یک شبه ره صدساله را پیمودند چنان که امام خمینی(ره) درباره شهدا فرمودند: «شهدا در قهقهه مستانه‌شان و در شادی وصولشان عند ربهم یرزقون‌اند» قهقهه مستانه یعنی اوج لذت.
خدای متعال برای ما الگو قرار داده است، چهارده معصوم(ع) الگوی تمام عیار هستند که ۲۵۰ سال در این عالم زیسته‌اند و انواع برخوردها و رفتارها را نشان دادند که می‌تواند سبک زندگی ما را اصلاح کند البته به میزان ارتباط و درکی که از آنها داشته باشیم.
در بعد رافت الهام از امام مهربانی‌ها چه برکاتی را برای جامعه به ارمغان می‌آورد؟
همه ما وقتی به امام رضا(ع) می‌رسیم از ایشان به امام مهربانی‌ها و رئوف یاد می‌کنیم در زیارت ایشان هم به این صفت اشاره می‌شود؛ زائر امامی که از ایشان انتظار رافت می‌رود و به تاسی از خدای متعال سریع الرضا است، نیز باید رفتار خود را چنین کند یعنی ابتدا اهل انصاف و احسان باشد و نیز اهل دستگیری از مردم نه آنکه مچ آنها را بگیرد؛ چهارم آنکه در وجود خویش صبر را به حلم تبدیل کند حلم مقامی بالاتر از صبر است.
منبع:
انتهای پیام/
نظر شما