به گزارش قدس آنلاین، یکی از حلقه‌های مفقوده صنعت پوشاک در کشور «برندسازی» است. متاسفانه این عنوان در حد اسم باقی مانده و برای عملیاتی شدن آن تاکنون گامی که تاثیرگذار باشد، برداشته نشده است.
به گفته کارشناسان و متخصصان حوزه مدلینگ ما نه تنها طی این سال‌ها نتوانسته‌ایم به این حوزه ورود کنیم که به طور کلی مسلط به دانش آن هم نیستم به طوری که در دانشگاه‌های ما واحدی تحت عنوان اصول برندسازی حرفه‌ای تدریس نمی‌شود.
اصولا یکی از مواردی که سبب می‌شود ما نتوانیم به صادرکننده محصولات خود تبدیل و وارد بازارهای جهانی شویم، «برندسازی» است؛ وجود مشکلات حاکمیتی در یک سو و نداشتن نگاه راهبردی و کلان در تولیدکنندگان از سوی دیگر سبب شده، این مقوله مورد غفلت قرار گیرد.
صنعت پوشاک باوجود ارزآوری بالا و سهم زیادی که می‌تواند در حوزه اشتغال داشته باشد به عنوان یک کلِ واحد که عوامل مختلفی در رشد و توسعه آن دخیل است، نگریسته نمی‌شود و همین نداشتن نگاه همه‌جانبه و از تمام زوایا به آن، باعث شده تا علاوه بر اینکه سهمی از بازارهای جهانی نداشته باشیم، بلکه در داخل هم مشتریانی وفادار که منتظر تولیدات تولیدکنندگان ایرانی باشند هم نداشته باشیم.
در ادامه پرونده «بررسی وضعیت تولید پوشاک در ایران» و در چهارمین قسمت از این گزارش به بحث«برندسازی» و مشکلاتی که تولیدکنندگان در مسیر برندینگ با آن مواجه هستند می‌پردازیم.
نداشتن امتیاز سبب شده، تولیدکنندگان به حوزه برندسازی وارد نشوند
جواد حسین پور، تولیدکننده پوشاک در رابطه با مشکلات تولیدکنندگان در حوزه برندینگ، اظهار کرد: متاسفانه در ایران سازمان‌هایی که متولی صنعت هستند، روی خوش به حوزه برندسازی نشان نمی‌دهند و همین که تولیدکننده به این حوزه وارد می‌شود، سازمان امور مالیاتی آنان را از حوزه صنفی خارج و عنوان می‌کند که باید ارزش افزوده بدهید.
وی با بیان اینکه طی دو سال اخیر بخش قابل توجهی از تولیدکنندگان ما به همین دلیل واحدهای خود را جمع کردند، ابراز کرد: همچنین علاوه بر مشکلاتی که مسئولین سر راه حوزه برندسازی می‌گذارند، تولیدکنندگان هم به دلیل اینکه امتیازی برای‌شان محسوب نمی‌شود، وارد حوزه برندسازی نمی‌شوند.
صنعت پوشاک متولی ندارد
این تولیدکننده پوشاک نداشتن متولی در حوزه پوشاک را یکی از معضلات این صنعت دانست و اضافه کرد: برند به این معناست که تولیدات یک واحد صنعتی قابلیت رصد از نظر کیفیت، قیمت، خدمات و نوآوری را داشته باشد، بنابراین چنانچه صنعت پوشاک هر ساله بر مدار ثابت باشد، برندسازی رخ نمی‌دهد.
حسین‌پور داشتن صرف یک لگو را برند سازی نمی‌داند و تصریح می‌کند: نکته جالب توجه اینکه ما به طور کلی تعریفی از حوزه برندسازی نداریم و اتحادیه‌های صنفی نمی‌توانند هیچ واحد تولیدی را به عنوان برند ارائه کنند.
وی ادامه داد: امروز ۸۰ درصد تولیدات پوشاک در حوزه صنفی و تنها ۲۰ درصد صنعتی و توسط کارخانه‌ها تولید می‌شوند و این یعنی بار اصلی تولید پوشاک در کشور ما بر دوش واحدهای صنفی کوچک هستند که این واحدها از نظر بنیه مالی، علمی و فرهنگی ضعیف هستند به همین دلیل نمی‌توانند واحد تحقیق و توسعه، سازمان مالی و طراحی داشته باشند تا در ادامه برندسازی، به‌وجود آید؛ به طور کلی برند سازی از دل این کارگاه‌های کوچک بیرون نمی‌آید، البته می‌توان مانند ترکیه یک برند قدرتمند بخش قابل توجهی از همین کارگاه‌ها را زیر مجموعه خود قرار دهد و تولید کنند؛ اما بحث اصلی این است که ما چنین تولیدکننده قوی‌ای نداریم که بتواند دست به چنین اقدامی بزند.
نبود بانک آماری در حوزه صنعت پوشاک
وی نداشتن بانک آماری در حوزه پوشاک را از دیگر مشکلات این صنعت خواند و گفت: امروز صنعت پوشاک متولی ندارد، که چنانچه داشت حداقل چشم انداز پنج ساله صنعت پوشاک مشخص می‌شد؛ چنانچه وزارت صمت متولی حوزه پوشاک است باید پاسخ دهد که طی پنج ساله گذشته برای این صنعت چه کرده و چشم انداز و نقشه راه پنج ساله‌اش برای این صنعت ارزآور چیست؟
حسین‌پور با طرح این پرسش که در کدام یک از کشورهای همسایه دارای تابلو هستیم، خاطرنشان کرد: چنانچه ۱۰ هزار واحد تولیدی داشته باشیم؛ اما یک برند حتی در حد منطقه نداشته باشیم، در ارزشیابی‌ها به حساب نمی‌آییم.
سقف معافیت‌ها باید برداشته شود
این تولیدکننده پوشاک در بخش دیگری از سخنان خود در حوزه حمایت از تولیدکننده، ابراز کرد: امروز از تولید کننده ما به درستی حمایت نمی‌شود به طور مثال در بحث معافیت‌های مالیاتی و بیمه‌ای دولت سقف تعیین کرده و گفته است تنها تا پنج نیرو از معافیت مالیاتی و بیمه‌ای بهره‌مند خواهد شد و مابقی را باید تولیدکننده پرداخت کند؛ همین اتفاق سبب شده یک تولیدکننده که توان به کارگیری ۵۰ نیرو در کارگاهش را دارد ۱۰ کارگاه با پنج نیرو احداث کند تا از این معافیت بهره ببرد.
وی ضمن اشاره به اینکه تشویقی‌ها و معافیت‌ها باید متناسب با تولیدکنندگان باشد و سقف آن برداشته شود، بیان کرد: دولت تنها پنج درصد از تسهیلات بانکی را به صنایع کوچک اختصاص داده و این در حالی است که استاندارد دنیا بین ۳۰ تا ۶۰ درصد و این میزان در کره جنوبی ۸۰ درصد است.
حسین پور در ادامه سخنان خود به بحث برگزاری کت واک‌ها و تاثیر آن در حوزه برندسازی اشاره کرد و گفت: تمام جذابیت پوشاک در حوزه برگزاری کت واک است؛ اما متاسفانه در این حوزه تعریفی از مسئولان ارائه نشده است.
با ولنگاری مخالفیم؛ اما نظارت بر حوزه برگزاری کت واک با دخالت تفاوت دارد
این تولید کننده پوشاک افزود: نمی‌توانیم به دلیل وجود تعدادی متخلف از مزایای برگزاری کت واک چشم پوشی کنیم؛ صنعت پوشاک یک صنعت مختص جوانان است و جوانان در چنین فضاهایی می‌توانند رنگ، استایل و کیفیت و بافت پوشاک را ببینند و بررسی کنند.
وی تاکید کرد: البته بنده با بحث ولنگاری در این حوزه مخالف هستم و تاکید دارم که هر فردی نمی‌تواند کت واک برگزار کند. به طور کلی مسئولان مربوطه باید یک تعریف اولیه از این صنعت داشته باشند و در نهایت با آماده سازی بستر برگزاری این کت واک‌ها، البته نظارت درست بر حسن انجام آن و نه دخالت در آن؛ زمینه را برای برند شدن صنعت پوشاک فراهم کنند.
بخش اعظیم مشکلات ما در حوزه برندسازی، حاکمیتی است
همچنین حمید عظیمی، از دیگر تولیدکننده پوشاک هم در این خصوص ابراز کرد: در حوزه برندسازی بسیاری از تولیدکنندگان وارد شدند؛ اما هنوز به جایگاه واقعی خود نرسیده‌ایم.
وی با بیان اینکه زمانی می‌توانیم برند شویم که مردم تولیدات ما را انتخاب کنند نه اینکه خود را به آنان تحمیل کنیم، بخش بزرگی از مشکلات تولیدکنندگان در حوزه برندسازی را حاکمیتی دانست.
عظیمی ادامه داد: تولید کننده برای برندسازی احتیاج به ابزار دارد و این ابزار، تبلیغات صداوسیما، بیلبوردهای سطح شهر، تلوزیون‌های شهری، ویترین‌ها، کت واک‌ها و غیره هستند.
این تولید کننده گفت: آیا تولیدکنندگان ما امروز می‌توانند به راحتی اقدام به تبلیغ کالای خود در هر رنگ و طرحی کنند، قطعا خیر جلویش را خواهند گرفت.
وی با بیان اینکه فضا در این خصوص بسیار بسته است، خاطرنشان کرد: کت واک‌ها سبب می‌شوند تبلیغات روح داشته باشد؛ اما اجازه برگزاری آن داده نمی‌شود.
خبرنگار: فرزانه زراعتی
انتهای پیام/
نظر شما