رئیس اداره بیابان‌زدائی اداره کل منابع طبیعی استان یزد با اشاره به نقش عوامل طبیعی و انسانی در بیابانی شدن یزد، سهم عوامل طبیعی در بیابانی شدن استان طی ۱۵ سال گذشته را بیش از عوامل انسانی خواند.

۳۶ درصد استان یزد بیابانی است/ پیشتازی عوامل طبیعی از انسانی در بیابانی شدن یزد

به گزارش قدس آنلاین، «محمود فتاحی» اظهار کرد :به طور کلی ۷.۳ میلیون هکتار یعنی ۳۶ درصد اراضی استان یزد را بیابان‌ها تشکیل می‌دهند که در آنها حداکثر ۳ تا ۴ درصد پوشش گیاهی یا به طور کلی فاقد پوشش گیاهی هستیم.

وی با بیان این که حدود ۹۷۶ هزار هکتار از این اراضی به عنوان کانون‌های بحران فرسایش بادی محسوب می‌شوند، این کانون‌ها به دو نوع درجه یک و درجه دو تقسیم کرد و گفت: کانون های درجه یک در استان ۲۵۰ هزار هکتار وسعت دارند و تمام فعالیت بیابان‌زدایی اعم از برز پاشی، نهال کاری و سایر اقدامات مربوطه در این محدوده انجام می‌گیرد.

فتاحی تعداد کانون های گرد و غبار در یزد را قریب ۱۳ مورد ذکر کرد و گفت: البته برای مهار این کانون‌های گرد و غبار هم اقدامات مدیریتی و هم موضوع هماهنگی با نهادهای مختلف را دنبال می‌کنیم و تلاش داریم با یکسری برنامه‌های بازدارنده و حفاظتی و همچنین یکسری برنامه‌های اصلاحیه‌ای و احیایی مثل نهال کاری و مدیریت باغات کشاورزی در جهت مهار این کانون‌ها پیش برویم.

به گفته وی، هرچند سهم عوامل طبیعی در بیابانی شدن استان طی ۱۵ سال گذشته بیش از عوامل انسانی بوده ولی یکی از عوامل انسانی مهم در این بخش، فعالیت‌های اکتشافی و استخراجی معادن است و در مناطقی از استان که قسمتهای معدنی بیشتری وجود دارد نیز شاهد بایانی شدن بیشتر اراضی طبیعی هستیم.

رئیس اداره بیابان‌زدایی استان در همین رابطه به آیین نامه اجرایی مقابله با گرد و غبار مصوب دولت طی سال های اخیر نیز اشاره و عنوان کرد: در این آیین‌نامه، مسئولیت هر کدام از سازمان‌ها و نقش آنها در جهت بیابان‌زدایی مشخص شده است.

این مسئول از عمده اقدامات صورت گرفته در سال جاری جهت بیابان‌زدایی را نهالکاری در ۱۵۰ هکتار از اراضی منطقه بافق، اجرای طرح جنگلهای دست کاشت بیابانی در روستای چاه افضل اردکان و ابتدای منطقه چوپانان به سمت اردکان و همچنین مدیریت روان آبها در بالغ بر یک هزار هکتار اراضی شهرستان اشکذر ذکر کرد.

فتاحی در پایان نیز به اجرای طرحهای مشارکتی در این حوزه نیز اشاره و تصریح کرد: اجرای طرح‌های مشارکتی در مناطق بیابانی در قالب سه محور صورت می‌گیرد که در محور اول، منابع طبیعی با کمک نهادهای اجتماعی اقدام به نهال‌کاری و آبیاری آنها می‌کند؛ در محور دوم نیز مدیریت عرصه‌های بیابانی با مشارکت بهره‌برداران به صورت عرفی و قانونی دنبال می‌شود و در محور سوم نیز طرح‌ها با مشارکت متقاضیان سرمایه‌گذاری در بیابان مانند متقاضیان دامپروری، پرورش زنبور عسل و تولید برق از طریق پنل‌های خورشیدی صورت می‌گیرد.

منبع: ایسنا

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.