به گزارش قدس آنلاین، پیکارهای وزنه‌برداری قهرمانی سال ۲۰۲۳ آسیا به عنوان یکی از مراحل گزینشی المپیک توکیو روزهای ۱۳ تا ۲۳ اردیبهشت در جینجو کره‌جنوبی برگزار شد. تیم ملی وزنه‌برداری ایران با ۶۳۵ امتیاز موفق به کسب عنوان قهرمانی قاره کهن شد. برای تیم ایران حسین سلطانی در دسته ۸۱ کیلوگرم ۲ مدال طلا یک نقره، میرمصطفی جوادی در دسته ۸۹ کیلوگرم ۲ مدال برنز، مهدی کرمی در دسته ۱۰۹ کیلوگرم یک مدال برنز، علیرضا یوسفی و آیت شریفی در دسته فوق سنگین هر کدام یک مدال نقره کسب کردند. همچنین در بخش بانوان فاطمه کشاورز موفق به کسب مدال برنز دوضرب و مجموع دسته ۶۴ کیلوگرم شد.
نواب نصیرشلال در نخستین تجربه سرمربیگری، هدایت تیم ملی را به همراه بهمن زارع و وحید ربیعی بر عهده داشتند. نصیرشلال پس از بازگشت از پیکارهای قهرمانی آسیا با بیان اینکه وزنه‌برداری قهرمانی آسیا در بالاترین سطح ممکن برگزار شد اظهار داشت: در این دوره از مسابقات ۶۹ رکورد جهانی و آسیایی جابجا شد که نشان از سطح بالای فنی این پیکارها داشت.
نواب نصیرشلال در نخستین تجربه مربیگری خود تیم وزنه‌برداری ایران را به سکوی نخست قهرمانی آسیا رساند. دارنده مدال طلای المپیک ۲۰۱۲ لندن چگونه در کوتاه مدت این موفقیت را رقم زد؟
برای اهمیت این موضوع باید نگاهی به سطح مسابقات قهرمانی قاره کهن داشته باشیم. در این دوره از رقابت‌ها ۶۹ رکورد جهانی و آسیایی جابجا شد. بسیاری از مدعیانی که سال گذشته در مسابقات قهرمانی جهان به مدال رسیده بودند نتوانستند به سکوی آسیایی برسند. در هر دسته چند مدعی حضور داشت. رقابت در بخش مردان و زنان بسیار حساس بود. سطح مسابقات هم از لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی بسیار بالا بود. در برخی از دسته‌ها شاهد رقابت چند نفر برای رسیدن به مدال برنز بودیم. مسابقات قهرمانی آسیا نشان داد که آسیایی‌ها در برخی از وزن‌ها حرف اول و آخر را در وزنه‌برداری می‌زنند.
مثل رقابت‌های دسته ۸۹ کیلوگرم؟
بله. دسته ۸۹ کیلوگرم یکی از رقابتی‌ترین دسته‌های این دوره از پیکارها بود. ماه گذشته کارلوس ناسار در مسابقات قهرمانی اروپا موفق به شکستن رکورد جهان در این دسته شده بود اما در شهر جینجو، «لی دائین» و «تیان تائو» توانستند در قهرمانی آسیا این رکوردها را جابجا کنند. میرمصطفی جوادی نیز از ایران تازه به این دسته آمده است و باید تمرینات بیشتری برای رقابت داشته باشد. در رقابت‌های قهرمانی آسیا شاهد بودیم که نفرات سوم تا هفتم رقابت سختی برای مدال برنز داشتند و جوادی موفق به کسب مدال شد. رقابت در دسته ۸۹ کیلوگرم بسیار شدید و جوادی باید برای رسیدن به جمع مدعیان تلاش زیادی داشته باشد. او می‌تواند در این دسته حرفی برای گفتن داشته باشد.
در دسته ۸۹ کیلوگرم کیانوش رستمی نیز حضور دارد.
بله کیانوش رستمی در این دسته حضور دارد اما رویه او متفاوت و تمرینات را خودش پیگیری می‌کند. او تا پیش از اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا مشکل مصدومیت نداشت اما در جینجو گفت در هواپیما مصدوم شدم. ما به تمام وزنه‌برداران اعلام کردیم که باید در کره‌جنوبی وزنه بزنند. کیانوش نیز مشکلی با این کار نداشت اما در جینجو گفت که مصدوم است. در مسابقات دسته ۸۹ کیلوگرم از وی خواستیم که ۲ وزنه نرمال بزند و این کار را کرد.
وزنه اول حرکت دوضرب کیانوش انتخاب ما بود اما وزنه ۲۰۷ کیلوگرم انتخاب خود کیانوش بود و می‌خواست برای مدال برنز و عبور از میرمصطفی جوادی آن را مهار کند که متاسفانه نتوانست.
اگر مصدوم بود چرا برای حرکت دوم و سوم روی تخته آمد؟
این سوال را باید از خود کیانوش پرسید، چون وزنه‌های ۲۰۷ کیلوگرم انتخاب خودش بود.
حتی با وجود انصراف برخی از چهره‌های شناخته شده در دسته‌های المپیکی شاهد یک رقابت جذاب و در سطح المپیک بودیم.
بله قهرمانانی مانند فارس الباخ و لسمن پارادز در قهرمانی آسیا فقط وزن‌کشی کردند، اما به نظر من اگر آنها نیز حضور داشتند، نمی‌توانستند به راحتی به مدال برسند. برخی از قهرمانان آسیا توانستند وزنه‌هایی بالاتر از رکورد فارس و پارادز در این مسابقات مهار کنند.
در دسته ۱۰۲ کیلوگرم سهراب مرادی پس از ۲۴ ماه در یک مسابقه رسمی به روی تخته رفت عملکرد وی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی آسیا برای سهراب مرادی بسیار خوب بود چرا که بعد از ۲ سال به رقابت‌های قهرمانی آسیا آمد و یک رقابت رسمی را تجربه کرد. نظر من و سایر اعضای کادر فنی بر این بود که وی در مسابقه حضور داشته باشد و رکورد مجموع برای حضور در جدول گزینشی المپیک را ثبت کند. سهراب برای حضور در دسته ۱۰۲ کیلوگرم رقابت سختی با مدعیان داخلی دارد. در این دسته چند مدعی هستند و در نهایت کسی انتخاب خواهد شد که بهترین رکورد ممکن را به ثبت برساند.
ممکن است از دسته‌های دیگر نیز کسی به دسته ۱۰۲ کیلوگرم بیاید؟
بله احتمال حضور علی هاشمی و نفراتی از دسته ۹۶ کیلوگرم وجود دارد. این دسته در ایران و جهان از پرترافیک‌ترین دسته‌های المپیکی به شمار می‌رود.
بزرگان وزنه‌برداری ایران به ویژه رئیس کمیته فنی فدراسیون از نتایج تیم در مسابقات قهرمانی آسیا راضی هستند.
خدا را شاکرم که در نخستین تجربه خود به کمک اعضای کادر فنی موفق به کسب عنوان قهرمانی تیمی آسیا شدم. این باعث افتخار است که حسین رضازاده و دیگر اعضای کمیته فنی از عملکرد من راضی هستند.
برخی به قهرمانی امتیازی تیم ملی انتقاد داشتند. آیا قهرمانی امتیازی با مدالی متفاوت است؟ انتقادها را قبول دارید؟
نمی‌دانم چرا برخی به دنبال کمرنگ جلوه دادن عنوان ایران در قاره کهن هستند. اگر قهرمانی تیمی در قاره آسیا اهمیت ندارد چرا به ما کاپ تیم نخست را دادند؟ اگر تیم کامل ایران به عنوان سوم یا چهارم می‌رسید همین کارشناسان انتقاد را به گونه‌ای دیگر مطرح می‌کردند. ما تیم کامل را اعزام کردیم و موفق به عنوان قهرمانی شدیم و این عنوان پس از چند سال به ایران بازگشت. من می‌گویم هر ۲ عنوان حائز اهمیت است.
در برخی از اوزان ملی‌پوشان ایران با وزنه سبک شروع کردند آیا هدف تنها کسب امتیاز تیمی بود؟
نباید اینگونه قضاوت کنیم. من از نزدیک با این وزنه‌برداران بودم و رکورد تمرینی و شخصی آنها را به خوبی می‌دانم و با علم به این رکوردها برای وزنه‌برداران وزنه انتخاب می‌کردم. یک نمونه مثال می‌زنم. علیرضا یوسفی در جینجو بسیار عالی وزنه زد. ما برای حرکت نخست یک‌ضرب او درخواست وزنه ۱۶۶ کیلوگرمی دادیم و در حرکت سوم وزنه ۱۹۰ کیلوگرم را مهار کرد. من متوسط رکورد یوسفی را می‌دانم. او کمتر موفق به مهار وزنه بالاتر از ۱۸۵ کیلوگرم شده بود. متوسط رکورد وی ۱۷۰ کیلوگرم بود اما او برای نخستین بار به خوبی توانست وزنه ۱۹۰ کیلوگرم را مهار کند. علیرضا در دوضرب نیز بسیار خوب و باغیرت عمل کرد و در نهایت به مدال نقره رسید.
نظر شما