تا سرخوشی های هنر

دیدار با اساتید قدیمی از خوشبختی های کمیاب است... آن هم وقتی ایشان تو را به نام و نام خانوادگی ات صدا نزند، به اسمی بخواند که روزگاری بچه های کارگاه روی هم گذاشته اند!