قدس آنلاین - با مطالعه تاریخ دوره‌های مختلف فعالیت تشکل صنفی خانه سینما می‌توان متوجه شد که فعالیت این تشکل صنفی در تمامی ‌دوران‎ها چندان موفق نبوده و در هیچ دوره ای هم به اندازه دوره نهم تابع شرایطی ویژه و منحصربه‌فرد نبود است و بی تجربگی و بی‌تدبیری مدیر وقتش باعث به‌هم‌خوردن میانه خانه سینما و اهالی سینما نشده است؛ به‌شکلی که این مدیریت ناقص باعث شد دیواری به درازای دیوار برلین بین این 2 کشید شود.

در تمام این مدت که خانه سینما تشکیل شده است، تقریباً همیشه کسانی بوده‌اند که در سایه فضای فرهنگی و صنفی، نماینده جمع اندکی از اهالی سینما باشند و بخواهند در سنگرهای نزاع‌های جناحی و سیاسی، مثلاً نجات‌بخش این نهاد صنفی باشند که نبوده‌اند!

و این کشمکش‌ها تا جایی پیش رفت که در دولت دهم خانه سینما تعطیل شد! بعد از بازگشایی مجدد هم با درپیش‌گرفتن همان شیوه‌های مرسوم و غلط، اداره خانه سینما ادامه پیدا کرد. این نگاه موروثی به هیأت‌مدیره خانه سینما و برنامه‌ریزی برای آینده سینما در یک ساختمان چهارطبقه مرکز شهرعملاً فضای رقابتی و تلاش بهترارایه‌کردن خدمات با چارچوب‌های رقابتی را از بین برد.

شاید انتخابات جدید نویدبخش ازبین‌رفتن این نگاه خشک و موروثی و ایجاد فضایی دوستانه برای اهالی هنر هفتم باشد. اما اینکه هیأت‌مدیره جدید چه کارهایی می‌توانند بکنند تا سینما سر و سامان پیدا کند و این دیواربین سینما و اهالی آن شکسته شود، صحبتی است که تنی چند از دست‌اندرکاران سینما به آن اشاره کرده‌اند.

خانه سینما نفعی برای اهالی سینما ندارد

محسن محسنی‌نسب، کارگردان و تهیه‌کننده، سینما دل پری از خانه سینما و نحوه عملکرد آن دارد و می‌گوید: اساساً رویکرد کلی خانه سینما آن چیزی نیست که شاکله و کلیت خانه سینما در مورد آن فکر می‌کنند. در آن زمانی که خانه سینما به دلیل درگیری بین جناحین بسته شده بود، اهالی سینما به نیت کلمه خانه سینما که خیلی جامع هم هست، تعصب نشان دادند و دقیقاً همین قضیه باعث شد که آن جناحی که در خانه سینما منافعی داشتند، استفاده کنند و این خانه دوباره بازگشایی شود. اما حقیقت این است که خانه سینما با این اساسنامه و رویکرد عملاً هیچ نفعی برای اهالی سینما ندارد. من می‌خواهم بدانم با این همه مسایل و جنجالی که در نهایت باعث شد خانه سینما بازگشایی شود، چه دردی از چه بخشی از سینما دوا شد؟

عملکردی شبیه «قاقا لی‌لی»!

وی ادامه می دهد: اصلاً سؤال من این است که نبودن این خانه چه صدمه‌ای به سینما و اهالی آن یا کسانی که قصد ورود به سینما را دارند، می‌زند. اساساًوجود خانه سینما چه نقشی در کلیت سینما دارد؟ به نظر من هیچ! تنها منفعتی که خانه سینما برای برخی از اهالی آن دارد و اتفاقاً شبیه «قاقا لی‌لی» هم عمل می‌کند، همین قضیة بیمة درمانی است که این هم موضوع خیلی مهمی ‌نیست. چون موضوع مهم و اصلی که خانه سینما ندارد، یک انسجام و امنیت شغلی است که اساساً وجود ندارد.

این تهیه‌کننده می‌افزاید: در هیأت‌مدیره خانه سینمای قبل افرادی بودند که تحت عناوینی که داشتند، می‌رفتند و از ارگان‌های دولتی که بودجه‌های فرهنگی هم داشتند با استفاده از رانت خانه سینما امکانات هنگفت می‌گرفتند که هرچه بود، به هر جهت تمام شد. در مورد هیأت‌مدیره جدید باید بگویم، دوستانی که رأی آورده‌اند باید نشستی ترتیب دهند و به همه اهالی سینما توضیح بدهند که اصلاً چرا نامزد شده‌اند و چه نگاهی در جهت منافع کلی سینما دارند. در این صورت خانه سینما عملاً ماشین ساده‌ای است که به مناسبت‌های مختلف بیانیه می‌دهد؛ بیانیه‌هایی که  هیچ ارزشی ندارد و عملاً کاری هم در جهت منافع سینما انجام نمی‌دهد.

محسنی‌نسب در ادامه می‌گوید: من می‌خواهم بپرسم به‌طور مثال این خانه سینما برای امنیت شغلی و ورود اشخاص جدید به سینما چه برنامه‌ای دارد؟ وگرنه با این پایه‌ای که از گذشته داشته و دارد، نمی‌تواند هیچ کمکی به سینما بکند. این چیزی است که باید باور کنیم و هیأت‌مدیره جدید را به این مسأله توجه بدهیم و از ایشان بخواهیم محیطی را فراهم کنند و بابت برنامه‌هایشان توضیح بدهند.

وی با بیان اینکه این معمول است که هر خانه و نهادی منافع اعضایش را در نظر می‌گیرد، می‌گوید: اما این کار در خانه سینما انجام نشده است. در واقع من می‌خواهم این را بگویم که خانه سینما باید در گرفتن امکانات مادی و معنوی به کلیت سینمای ایران عدالت را رعایت کند. خانه سینما تا به امروز برای هیچ کدام از مشکلات همکاران کاری نکرده است و این‌گونه به نظر می‌آید که آمد و رفت این اعضا تنها دلیلی که دارد این است که حقوقی بگیرند  و از امکانات رانتی دولتی استفاده کنند.

به جامعه صنفی کمک کنید

مجید میرفخرایی، طراح لباس و صحنه، هم از اهمیت‌ندادن  خانه سینما به جامعه اصناف شکایت دارد و می‌گوید: خانه سینما باید به جامعه اصناف بیشتر رسیدگی کند و برای حل مشکلات اهالی سینما بکوشد. الان اهالی سینما با مشکلات عدیده‌ای دست به گریبان هستند که یکی از این مشکلات، بیکاری است. ما در هر صنفی خانه‌نشینان زیادی داریم.

وی ادامه می‌دهد: باید خانه سینما به شکلی عمل کند که فعالیت اجتماعی و فرهنگی همکاران زیاد شود. این را هم می‌تواند با برپایی نمایشگاه‌ها ایجاد کند وگرنه همه دغدغه دوستان من این نیست که فقط بخواهند مشکل بیمه را حل کنند یا فقط ترتیبی بدهند که در قطعه هنرمندان آرام بگیرند. انتظار ما از خانه سینما خیلی بیشتر از یک جا در قطعه هنرمندان است. ما می‌خواهیم خانه سینما همراه با بقیه سازمان‌ها شکوفایی داشته باشد و فقط به یک جایی که همکاران هر از گاهی به بهانه‌های مختلف همدیگر را ملاقات کنند، تبدیل نشود.

این طراح صحنه با بیان اینکه هیأت‌مدیره های قبلی معمولاً همیشه مشغول جشنواره‌ها بوده‌اند، ادامه می‌دهد: خانه سینما در همه این مدت به جای اینکه کاری انجام دهد، بیشتر دچار حاشیه بوده است؛ برگزاری جشنواره‌های پیاپی که دردی از بیکاری همکاران ما دوا نمی‌کند. متأسفانه خانه سینما تا به امروز هنوز نتوانسته همانند بقیه اصناف در مجامع مختلف خودش را نشان بدهد.