به گزارش قدس آنلاین، اینکه علی پروین در بهترین نقطه ورزشگاه ننشیند و در میان مردم  به دیدن قهرمانی پرسپولیس برود. اینکه هانی نوروزی پسر کاپیتان فقید پرسپولیس، بچه‌هایی را که پدر دارند را ببیند که با پدرشان به وسط زمین می روند و او که پدرش در میان بازیکنان نیست توسط یگان ویژه از رفتن به کنار زمین منع می شود، اینکه طاهری در میان حرف هایش می گوید حراست و جایگاه ویژه در دست ما نیست، همه و همه از یک نقص نشات می گیرد و آن نقص این است که باشگاه پرسپولیس ورزشگاه ندارد و خودش هم مسئول برگزاری بازی نیست.

در واقع علی پروین که هیچ، خود طاهری سرپرست این باشگاه را هم کس دیگری باید به ورزشگاه راه بدهد که البته نمونه این اتفاق را هیچ کجای دنیا نه دیده ایم و نه می بینیم.

مثلا چنین اتفاقاتی را در اولدترافورد مشاهده نمی کنیم، آنجا در منچستر سر آلکس فرگوسن بالاترین جایگاه را دارد و در بهترین نقطه ورزشگاه می نشیند. در سن سیرو و نیوکمپ هم اینگونه است و حتی بخش حراست ورزشگاه هم زیر نظر رئیس باشگاه فعالیت می کند نه اینکه حراست سر خود تصمیم بگیرد یا حتی در جلسه هماهنگی همه چیز با او چک شود.

نکته اینجاست که برای گول زدن ای اف سی حتی باشگاه ها باید افسر امنیتی هم معرفی کنند تا مثلا بگویند که امنیت ورزشگاه و حراست آن با خود باشگاه ها است و ای اف سی هم مدارک را می گیرد به خیال اینکه ورزشگاه اجاره شده از صفر تا صدش تحت کنترل باشگاه هاست در حالی که چنین نیست و بدترین بخش اینجاست: ما «ای اف سی» را دور نمی زنیم بلکه خودمان را دور می زنیم تا نه بتوانیم هانی را برای جام به کنار زمین بیاوریم و نه بتوانیم علی پروین را در بهترین نقطه ورزشگاه بنشانیم.

نتیجه آن اشتباه های استراتژیک این می شود که حتی وزیر ورزش هم باید برای دلجویی از هانی برود که اصالتا اگر این موارد در دست خود باشگاه پرسپولیس بود نیازی به آن دلشکستی کودکانه و این دلجویی های بزرگوارانه نبود.