معمرین از تنوع شکار در کوه و کویر کاشمر خاطره‏ها دارند. قدیمی‏ها قایل به نوعی آیش در امر شکار بودند. از دید آنان شکار باید آماده شکار باشد. باردار نباشد. شکار در روزگاری نه چندان دور دارای آیین‏نامه‌ای نانوشته بود که بر اساس آن نباید نسل شکار منقرض شود. یک زیست مسالمت‏آمیز میان صید و صیاد برقرار بود.
آنچه در حال حاضر در کاشمر و بسیاری از نقاط کشور در حوزه شکار ساری و جاری است، تلاشی خواسته یا ناخواسته برای انقراض انواع گونه‏های حیات وحش است. قوانین این حوزه گشاده دستانه می‌گوید؛ « هر ایرانی بالای 18 سال مجاز است سه قبضه سلاح شکاری داشته باشد؛ یک تفنگ گلوله‌زنی برای شکار پستانداران، یک تفنگ گلوله‌زنی با کالیبری کوچکتر از 6 میلی‌متر برای تمرین تیراندازی و یک تفنگ ساچمه‌زنی برای شکار پرنده!»
از این رو در کاشمر بیش از 300 شکارچی دارای مجوز هستند. در میان شکارچیان برخی از نواحی کشور این باور وجود دارد شکارچی واقعی در مقطعی از زندگی‏اش تفنگش را در مقابل دیدگان همگان می‏شکند. او در این مرحله به معنای واقعی شکارچی می‏شود. او به این ادراک والا رسیده است که؛ تداوم روند شکار به فصل آیشی برای حیات وحش نیازمند است. بد نیست بدانید آیین تفنگ شکستن در غرب کشور در میان برخی شکارچیان رایج است.
خدا کند این آیین در میان شکارچی‏های کاشمر رواج یابد و روزی بشنویم که؛ فرزندی از پدرش خواست دیگر به شکار نرود و لاشه حیوانات را به خانه نیاورد. او تلاش خواهد کرد که؛ پدرش را مجاب کند از شکار دست بشوید و سرسلسله توبه شکارچیان شود. خدا کند؛ روز به روز به شمار شکارچیانی که توبه می‌کنند و تفنگ می‌شکنند، افزوده شود.
خدا کند؛ ماجرای توبه از شکار و تفنگ شکستن سکه رایج دیارمان گردد. فراموش نکنیم بنیه حیات وحش کاشمر چونان سایر نقاط کشور با از بین رفتن زیستگاه‌ها، نفوذ آلودگی‌ها به آب و خاک، نفوذ بی‌حد و حصر ما به قلمرو حیوانات و شکار پُرشمار گونه‌های مختلفِ حلال گوشت و حرام گوشت، اینقدر لاغر شده که فعلا باید به فکر راهی برای زنده نگه داشتن آن بود و زود است به این بیندیشیم که چه زمانی پروار خواهد شد و می‌توان شکار کنترل شده را پی گرفت.
بد نیست بدانید در اسفندماه سال گذشته 15 شکارچی اهل «کامیاران» در کردستان تفنگ و شکار را کنار گذاشته و کبک‌های طعمه خود را رها کرد و با قفس سوزان به استقبال بهاری متفاوت رفت؛ بهاری که در آن حیات وحش آن خطه شکارچیان کمتری به خود می‌بینند و احتمال نابودی‌شان کمی کاهش یافته است.آن روز شکارچیان توبه کرده، بیانیه‌ای خواندند که نشان می‌داد نه تنها از شمار شکارچیان کاسته شده، بلکه بر شمار نگهبانان محیط زیست افزوده شده است، آنان شعار دادند که؛ «اسلحه مقدس، اسلحه شکسته است».