هر ساله در ایام اربعین حسینی، مشهد مقدس میزبان هزاران دلداده‌ای است که با دل‌هایی سرشار از عشق و اخلاص، از مسیر 15 خرداد تا حرم مطهر امام رضا(ع) قدم برمی‌دارند. این مسیر، به نقطه‌ی تلاقی احساسات عمیق مذهبی و اجتماعی تبدیل می‌شود که به نوعی نشانگر عشق به اهل بیت(ع) و حس دلتنگی زائرانی است که نتوانسته‌اند به کربلا بروند.

برنامه‌های فرهنگی متعددی در طول مسیر برگزار می‌شود تا حال و هوای معنوی این حرکت عظیم را تقویت کند. گروه‌های سرود و مداحی، با اجرای زنده، روح و جان زائران را به سوی کربلا پرواز می‌دهند. یکی از مداحان حاضر در مسیر می‌گوید: "هر نوایی که از دل برمی‌آید، قصیده‌ای از عشق و ارادت است که زائران را به کربلا پیوند می‌دهد. وقتی می‌بینم که اشک‌ها جاری می‌شود، حس می‌کنم که دل‌ها در این مسیر با هم به سوی حرم امام حسین(ع) پرواز می‌کنند."
ایستگاه‌های صلواتی و موکب‌ها، در نقاط مختلف مسیر به چشم می‌خورند. این ایستگاه‌ها با توزیع نذری‌ها، چای، شربت و غذاهای متبرک، به زائران خدمت می‌کنند. یکی از موکب‌داران با چشمانی پر از شوق می‌گوید: "ما اینجا هستیم تا به زائران خدمت کنیم. هر لقمه‌ای که به دست زائر می‌رسد، به نیت قربت و اخلاص پخته شده است. این خدمت، کوچک‌ترین چیزی است که می‌توانیم در راه اهل بیت(ع) انجام دهیم."
 آب آشامیدنی، در سراسر مسیر توزیع شده تا زائران در گرمای مشهد تشنه نمانند. یکی از زائران که لیوانی آب در دست دارد، می‌گوید: "این آب، شیرین‌ترین جرعه‌ای است که در زندگی‌ام نوشیده‌ام. هر جرعه‌ای که می‌نوشم، یاد تشنگی‌های کربلا و لب‌های عطشان حضرت ابوالفضل(ع) می‌افتم." این اقدام مسئولان  نه تنها رفع تشنگی می‌کند، بلکه با نوای روضه‌ها و نوحه‌هایی که در طول مسیر پخش می‌شود، حال و هوای عزاداری و اربعین را به خوبی به فضای شهر منتقل می‌کند.
مراسم عزاداری و سینه‌زنی، در گوشه و کنار مسیرها برگزار می‌شود. دسته‌های عزاداری با نوحه‌خوانی‌های پرشور، فضا را پر از شور و حال معنوی می‌کنند. صدای طبل و سنج که با نوای "یا حسین" در هم می‌آمیزد، دل‌های زائران را به سوی کربلا می‌برد.
یکی از شرکت‌کنندگان در این مراسم می‌گوید: "در این لحظات، حس می‌کنم که فاصله‌ای با کربلا ندارم. هر ضربه بر سینه، مثل قدمی است که به سوی حرم امام حسین(ع) برمی‌دارم."
پرچم‌های سیاه که در طول مسیر به اهتزاز درآمده‌اند، فضایی غمگین و در عین حال پر از ارادت و عشق به سیدالشهدا(ع) ایجاد کرده‌اند. این پرچم‌ها، نشانه‌هایی از حزن و اندوهی هستند که دل‌های عاشقان را به کربلا پیوند می‌زنند.
زائران با شوق و اشتیاق، در حالی که چهره‌هایشان از اشک و عرق آغشته است، به سمت حرم حرکت می‌کنند. صدای آرام و دلنشین دعای زیارت عاشورا در فضای حرم طنین‌انداز می‌شود.
دسته‌های عزاداری با بیرق‌های سیاه و سبز و نوای عزا و زنجیرزنی، در خیابان‌های اطراف حرم به راه می‌افتند. هر دسته با نوای مرثیه‌خوانی و سینه‌زنی، دل‌های زائران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. فضای اطراف حرم به شور و شوقی وصف‌نشدنی مزین می‌شود و هیجان و احساسات عمیق به وضوح در چهره‌های زائران و عزاداران نمایان است.
خادمان حرم با تلاش‌های فراوان، در حفظ نظم و ترتیب ورود زائران به حرم مطهر، نقشی حیاتی ایفا می‌کنند. آنها با مهارت و دقت، زائران را به سوی درب‌های ورودی هدایت می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که ورود و خروج به حرم با آرامش و بدون مشکل انجام شود.

یکی از خادمان حرم می‌گوید: ما اینجا هستیم تا با تمام وجود خدمت کنیم و تلاش کنیم که همه چیز به بهترین شکل ممکن پیش برود. خوشحالیم که می‌توانیم خدمتگزار زائران در این مراسم معنوی باشیم.
برنامه‌ریزی دقیق برای ارائه خدمات به زائران، به خوبی انجام شده است. خادمان با نهایت دقت و هماهنگی، سعی در تأمین نیازهای زائران دارند.
آستان قدس رضوی با برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی‌های گسترده، تمامی جوانب مراسم را تحت کنترل دارد تا با فراهم کردن امکانات لازم و ارائه خدمات بهینه، تجربه‌ای معنوی و آرامش‌بخش برای زائران به ارمغان بیاورد. 
زائران از دور و نزدیک، با دل‌های پر از عشق و اشتیاق، در محوطه حرم و اطراف آن حضور دارند. یکی از زائران با احساسی توام با غم بیان می‌کند: حضور در مشهد در ایام اربعین، برای من مانند یک رویای بزرگ است. نمی‌توانم وصف کنم که چقدر این فضا برایم دلنشین و معنوی است. اینجا، همه چیز به معنای واقعی زیبا و مقدس است.
ضریح مطهر، در روز اربعین، به محلی برای تجلی عشق و ارادت به امام رضا (ع) تبدیل می‌شود. زائران به دور ضریح مطهر جمع شده و با نیت‌های خالصانه و دعاهای پر از اشک، از فیض حضور در کنار ضریح مطهر بهره‌مند می‌شوند. فضای این صحن با گل‌های تازه، پرچم‌های ویژه، به‌طور خاص تزیین شده و به زائران احساس نزدیک بودن و محبت به اهل بیت(ع) را می‌دهد.
 

تجدید عهد با آرمان‌های عاشورا

با غروب خورشید، مراسم به پایان می‌رسد و زائران با دل‌های پر از آرامش و شکرگزاری، حرم را ترک می‌کنند. نور طلایی گنبد حرم در غروب آفتاب، به زیبایی هر چه تمام‌تر در دل‌های زائران باقی می‌ماند و خاطرات این روز معنوی را در ذهن آنان ثبت می‌کند.
در این راهپیمایی، چهره‌هایی دیده می‌شود که با اشک در چشم و زمزمه دعا بر لب، به یاد آنانی هستند که در مسیر کربلا قدم گذاشته‌اند. این جاماندگان، با حضور در مشهد، به نوعی احترام خود را به زائران اربعین ادا می‌کنند و نشان می‌دهند که فاصله‌های جغرافیایی نمی‌تواند مانعی بر سر راه عشق و ایمان باشد.
این راهپیمایی در مشهد، اگرچه کوتاه‌تر و متفاوت از سفر کربلاست، اما برای جاماندگان اربعین، سفری است که دل‌ها را به یکدیگر و به امام حسین(ع) نزدیک‌تر می‌کند. هر قدمی که در این مسیر برداشته می‌شود، به نوعی تجدید عهد با امام حسین (ع) و آرمان‌های عاشوراست.