معروف است که می گویند، دموکرات ها با پنبه سر می برند و جمهوری خواهان با شمشیر؛ مثل بیانی از نوع سیاست ورزی و روش حکومت داری یانکی ها است. در تعریفی ساده مفهوم موید آن است که اختلافی در کلیات و استراتژی های کلان، میان سران دو حزب آمریکایی وجود ندارد؛ تفاوت در نحوه اجرا و عملیاتی کردن سیاست ها می باشد؛ یکی به روش سخت معتقد است و دیگری نرم.

بر این اساس، تاکید دموکرات ها بر مفاهیمی زیبا مانند دموکراسی، آزادی، برابری، حق زندگی، حقوق اقلیت‌ها و چه چه در قیاس با جمهوری خواهان، تا زمانی برای‌شان ارزشمند و معتبر است که در جهت منافع ایالات محده باشد. آنها این کلیدواژه ها را تنها به ابزاری برای تحکیم سلطه در محیط جهانی و پیاده کردن سیاست های پشت پرده واشنگتن تبدیل کرده اند. بررسی تاریخ مداخلات نظامی آمریکا در چند قرن اخیر روشن می کند که دموکرات‌ها حتی بیشتر از حزب رقیب به دنبال آتش‌افروزی بوده‌اند. بیش از ۳۶ عملیات مهم نظامی پس از جنگ جهانی دوم که در آن ها جنگ های خونینی همچون کره، ویتنام و بحران هسته ای کوبا که جهان را در آستانه جنگ هسته ای قرار داد توسط دموکرات ها صورت گرفته است. در مقابل جمهوی خواهان عریان و خشن تر سیاست را عرضه می کنند.

به عبارت ساده تر «فیل ها» تا حدی رو بازی می کنند و «الاغ ها» با روش های نرم و فریبکارانه. کشیدن دستکش مخملین بر دست چدنی سیاست ورزی دموکرات ها، البته چند صباحی می شود که پته اش از سوی دونالد ترامپ رئیس جمهور پیشین و پوپولیست روی آب ریخته. اذعان او به نقش مقامات حزب رقیب در ایجاد گروهک تروریستی داعش و اشاره به تاثیر مخرب ناتو در به راه افتاده جنگ میان روسیه و اوکراین بخشی از این پروسه است.

ترامپ البته دو روز پیش نقطه ضعفی دیگر از حکمرانی در حوزه خارجی ایالات متحده را افشا کرد که تشت رسوای آن مدت هاست از بام افتاده ولی دموکرات ها تمایلی به بیان ان ندارند. او در سخنرانی اخیرش اعلام کرد که در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری در ماه نوامبر، تمامی تحریم‌ها علیه روسیه و ایران را لغو خواهد کرد! این اظهارات اگرچه بسیاری را به تعجب واداشت اما به نظر منطق درستی پشت ان نهفته است. ترامپ در تشریح دلایل رویکرد خود با اذعان به اینکه استفاده مداوم واشنگتن از دلار به عنوان ابزار تحریم در سال‌های اخیر باعث شده کشورهای زیادی به سمت کاهش وابستگی به این ارز حرکت کنند گفت: تحریم‌ها در نهایت حکمرانی دلار را از بین می‌برند. ما باید مانع شویم. اگر دلار جایگاه خود را به عنوان ارز جهانی از دست بدهد، فکر می‌کنم معادل باختن یک جنگ خواهد بود.

اعتراف جالب دونالد و اذعان به کند شدن ابزار تحریم در میدان جنگ اقتصادی واشنگتن علیه رقبای جهانی در حالی است که نتیجه بررسی ها که خلاصه آن اکتبر ۲۰۲۱ منتشر شد مشخص کرد که استفاده از تحریم‌ها از سال ۲۰۰۰ به این سو ۹۳۳ درصد افزایش پیدا کرده و همین مسئله حتی باعث کنار گذاشتن این ارز از سوی متحدان آمریکا شده است. (گزارش خزانه‌داری آمریکا، ۱۸ اکتبر ۲۰۲۱) همچنین طبق گزارش شورای آتلانتیک، سهم جهانی دلار به عنوان ذخیره ارزی جهانی در ۲۰۲۴ به ۵۸ درصد کاهش یافته است. اکنون به نظر اقدام‌ گروه بریکس و شانگهای برای ایجاد سیستم‌های مالی مستقل، چالشی جدی برای حکمرانی ارزی واشنگتن ایجاد کرده، مسئله ای که بر زبان ترامپ جاری شده و او بیان این مسئله را به اهرمی برای به زیر کشیدن حزب رقیب به کار برده و این در حالی است که جوبایدن دموکرات توان بیان آن را نداشته و با سیاست های مزورانه که در تار و پود حزب مطبوعش رخنه کرده در تلاش برای سرپوش گذاشتن بر چنین واقعیت هایی است.