به گزارش قدس آنلاین، بزرگ‌ترین چهره تاریخ منچستر یونایتد دیگر حقوق سالیانه خود را به عنوان سفیر باشگاه دریافت نخواهد کرد و این مسئله بازتاب فراوانی داشت که عمدتا منفی بود.

"نمی‌توانم باور کنم که سر الکس فرگوسن را قبل از اریک تن‌هاخ اخراج کردند." این جمله‌ای است از یک هوادار منچستر یونایتد که به‌خوبی وضعیت فعلی باشگاه را در هر دو زمینه ورزشی و اداری خلاصه می‌کند.

"شیاطین سرخ" در یکی از بدترین لحظات تاریخ اخیر خود به سر می‌برند، غرق در خواب‌آلودگی دائمی با اریک تن‌هاخ در نیمکت و در فضایی از درگیری در مدیریت. و اگر این کافی نبود، مالکیت جدید به رهبری مدیرعامل INEOS، جیم راتکلیف، تصمیم گرفت به‌طور جدی به نقش سر الکس فرگوسن پایان دهد و حقوق او را قطع کند. این کار همه چیز را خراب‌تر می‌کند.

باشگاه به‌رغم تصمیمش می‌گوید که از او همیشه در اولدترافورد، هر زمان که بخواهد استقبال خواهد شد.

انگار یونایتد فقط همین را کم داشت: کنار گذاشتن بهترین مربی تاریخ باشگاه و مسئول اصلی موفقیت مدرن این نهاد می‌تواند دلیل جنگ داخلی در منچستر باشد. با توجه به آنچه دیده شده، تنها اقدام برای قطع حقوق او به عنوان توهینی به شخصیتش توسط هواداران تعبیر شده است، هوادارانی که از مالکیتی خسته شده‌اند که تابستان گذشته با همکاری ژان-کلود بلان و جیم راتکلیف از برنامه خود برای کاهش ۲۵۰ شغل در باشگاه خبر دادند.

حقوق سالیانه‌ای که سر الکس فرگوسن دیگر دریافت نخواهد کرد، ۲.۱۶ میلیون پوند (حدود ۲.۶ میلیون یورو) به عنوان سفیر باشگاه بود: او در تمام بازی‌های باشگاه در اولدترافورد و همچنین برخی بازی‌های خارج از خانه حاضر بود، آن هم در سن ۸۲ سالگی. از این پس، او می‌تواند این کار را ادامه دهد اما به‌صورت داوطلبانه. با این حال، هواداران منچستر یونایتد می‌بینند که به تدریج بخش بزرگی از آنچه باعث عشق آن‌ها به این باشگاه شده، گرفته می‌شود. بسیاری هنوز به شخصیت "سر الکس" چنگ می‌زنند تا یادآور شوند که آن‌ها چه اندازه بزرگ بودند و اکنون حتی آن را هم ندارند.

همه چیز به خاطر پول نیست

اگر راتکلیف و همکارانش می‌خواهند هزینه‌ها را کاهش دهند، می‌توانند همه مجسمه‌های افسانه‌های خود را در اطراف اولدترافورد بردارند تا آن‌ها را در یک آنتیک فروشی بفروشند، می‌توانند خدمات پذیرایی VIPهای استادیوم را قطع کنند، راننده اتوبوس باشگاه را اخراج کنند یا قیمت بلیت‌ها را افزایش دهند. درست است، آن‌ها این کارها را هم انجام می‌دهند.

آیا حقوق سر الکس فرگوسن بالا بود؟ البته که بود. آیا او به خاطر همه کاری که برای رشد باشگاه انجام داده باید برای زندگی حقوقی داشته باشد؟ بله. کنار گذاشتن کسی که ویترین جوایز شما را با دو لیگ قهرمانان و سیزده لیگ برتر پر کرده، حداقل جای سوال است.

همچنین او کسی است که کریستیانو رونالدو، دیوید بکام، رایان گیگز، اریک کانتونا، پل اسکولز، ریو فردیناند و بی‌شماری از بازیکنان که امروز افسانه‌های جاودانه باشگاه هستند را پرورش داده است. نیازی به ذکر دستاوردهای این مربی اسکاتلندی نیست.

حقوق فرگوسن، به‌طور کلی، تنها حدود ۰.۳ درصد از درآمد سالیانه باشگاه را تشکیل می‌داد که نزدیک به ۸۰۰ میلیون یورو تخمین زده شده است. در حالی که آن‌ها تصمیم می‌گیرند حقوق مهم‌ترین چهره تاریخ خود را قطع کنند، مسئولان ارشد منچستر یونایتد می‌توانستند تصمیم بگیرند که ۱۰۰ میلیون یورو در خرید آنتونی هزینه نکنند یا همچنین ۲۱۴ میلیون یورو سرمایه‌گذاری شده در تابستان گذشته برای جذب لنی یورو، مانوئل اوگارته، ماتیاس دی لیخت، یوشوا زیرکزی و نوسر مزراوی را صرفه‌جویی کنند. اما در عوض، دستمزد سر الکس غیرقابل تحمل بود. اتفاقی شرم آور که منچستری‌ها فراموشش نخواهند کرد.