روایت زیر از صفحه 287، جلد چهارم کمال الدین منتشر می‌شود.


پیامبر اکرم(ص) فرمود:

«المَهدِیُّ مِن وُلدِی ، اسمُهُ اسمی ، وکُنیَتُهُ کُنیَتی ، أشبَهُ النّاسِ بی خَلقا وخُلُقاً ، تَکونُ لَهُ غَیبَةٌ وحَیرَةٌ ، حَتّی‏ تَضِلَّ الخَلقُ عَن أدیانِهِم ، فَعِندَ ذلِکَ یُقبِلُ کَالشَّهابِ الثّاقِبِ‏ ، فَیَملَؤُها قِسطاً وعَدلاً ، کَما مُلِئَت ظُلماً وجَوراً»

«مهدی» از فرزندان من است. نامش نام من، کنیه ‏اش کنیه من و شبیه‏ترینِ مردم در خلق و خو به من است. غیبت و حیرت او چنان به طول می انجامد که مردم، دین خود را گم می‌‏کنند و در این هنگام است که مانند شهاب درخشان می‌‏آید و زمین را از عدل و داد پر می‏کند، همان گونه که از ظلم و ستم پر شده است.

کمال الدین : ص ۲۸۷ ح ۴