شجاع خلیل‌زاده و کنعانی‌زادگان در لیگ قهرمانان و لیگ نخبگان با دو اشتباه مرگ‌بار خود نسخه نمایندگان ایران را پیچیدند تا نشان دهند تمرکز و آمادگی لازم و سابق را ندارند. کنعانی‌زادگان البته مدت‌هاست آن دفاع ششدانگ سابق نیست و خلیل زاده هم که آرزو داشت با انتقال بیرانوند به تراکتور دیوار بتنی محکمی دور تبریز بکشد، این روزها تبدیل به پاشنه آشیل این تیم شده است.در این بین البته که اوضاع مرتضی پورعلی گنجی هم چنگی به دل نمی‌زند و آن صلابت لازم را نه در پرسپولیس که در تیم ملی هم ندارد. در چنین شرایطی است که قلعه‌نویی باید به فکر جانشینان مناسب برای این بازیکنان باشد. بازیکنانی جوان که اتفاقاً الان در آستانه صعود قطعی به‌خوبی می‌توانند در بوته آزمایش قرار بگیرند. حزباوی، فلاح، حسینی و حتی همین صحرایی می‌توانند در ترکیب تیم ملی در بازی‌های باقیمانده تا شروع مرحله نهایی جام جهانی آبدیده شوند.

 چه بخواهیم و چه نخواهیم باید قبول کنیم دوران شجاع و کنعانی و پورعلی گنجی تمام شده و آن‌ها باید جای خود را به جوان‌ترها بدهند. آن‌ها البته که در دوران اوج خود هم گلی به سر تیم ملی نزدند اما اکنون بهترین زمان برای درآوردن لباسی است که خیلی اندازه آن‌ها نبود. در پرسپولیس هم داستان کم و بیش همین است و جز گولسیانی که وظایفش را دقیق انجام می‌دهد و با کمک گندوز گلیم گاریدو را از آب بیرون می‌کشند، نه کنعانی و نه پورعلی گنجی نتوانستند اعتماد و اعتقاد را به خط دفاعی سرخ‌ها برگردانند. در تازه‌ترین نمونه کنعانی‌زادگان مقابل سپاهان با اشتباه مرگبار خود در دفع توپ زمینه گلزنی لیموچی را فراهم کرد تا بعد از پاس رو به مقابل الشرطه دومین ضربه را هم به سرخ‌ها بزند.

خلیل‌زاده هم در تراکتور بیشتر مرد میدان مصاحبه‌های پوچ است تا دفاع یارکوب و لیدر خط دفاعی پرشورها. زوج او و بیرانوند این روزها قشنگ کمر به سقوط دروازه تراکتور بسته اند و بس.