خجالت‌آور از باب اینکه هیچ ماست فروشی نمی‌گوید ماست من ترش است! و ملال آور به این دلیل که تقریباً از سال ظهور اینترنت یعنی ۱۹۹۰ تا دهه ۲۰۰۰ و پیدایش شبکه‌های اجتماعی، تاکنون این بحث صدها بار توسط کارشناسان حوزه رسانه مطرح شده اما اثر چندانی بر سیاست‌های رسانه‌ای ما نگذاشته است.
سخن امروز، مستقیم به آن کسی است که الان در شبکه‌های اجتماعی بیانات رهبر معظم انقلاب را خوانده و احتمالاً در شرف توییت زدن آن‌هاست ،اما هنوز دلش نمی آید در رسانه متبوعش علت گرانی دلار و قطعی‌های برق را به طور واضح به مردم بگوید. یا با آن عزیزی که در مسیر جهاد فی سبیل الله ظاهراً به کمتر از شهید شدن راضی نیست و التفاتی به واقعیت‌های برساخته مجازی یک ملت ندارد! 
مدتی بیانات هر دو امام بزرگوار انقلاب را در خصوص رسانه می خواندم تا ببینم این فضای رسانه‌ای کم رمق و برخی مصلحت‌سنجی‌های بی‌مورد، در کدام جمله و بند از فرمایشات ایشان است که عده‌ای آن را سر دست گرفته و کار بدین‌جا رسیده است؟ هرچه گشتم صحبت از آزادی مطبوعات و تضارب آرا و انتقاد سالم دیدم. حتی امام (ره) معتقد بودند «خبر» یک امانت متعلق به مردم در دست خبرنگار است و او حق دخل و تصرف یا کم و زیاد کردن محتوای آن را ندارد و باید عیناً آن را تحویل مردم بدهد!
در نگاه رهبر معظم انقلاب هم مسئله رسانه و خبر یک مسئله بسیار مهم است. ایشان معتقدند اهالی رسانه باید هرچه می توانند خبر را موثق، به هنگام و فراگیر ارائه دهند. عین جمله ایشان است که می‌فرمایند: «گاهی پخش یک خبر ضعیف و کمتر موثق، در مردم ایجاد یأس و ناامیدی می کند».
البته هر دو ایشان محکم پای برخورد با رسانه‌های معاند و توطئه‌گر ایستاده‌‎اند اما در جبهه رسانه‌ای انقلاب کاملاً قائل به انتقاد سالم و غیرمخرب هستند و حتی آن را جزو ضروریات ایجاد یک جامعه تمدن ساز می‌دانند. 
بیانات رهبر معظم انقلاب در این زمینه انصافاً شگفت‌آور است. ایشان سال ۷۵ در جمع مدیران مسئول رسانه‌ها می‌گویند: «مطبوعات برای نظام جمهوری اسلامی، یک مقوله تجملاتی و تشریفاتی نیست. شاید پرسیده شود مگر نظام جمهوری اسلامی چه خصوصیتی دارد که چنین پرداختن و رویکردی به مطبوعات، جزو کارهای اساسی آن است؟ در جواب می‌گوییم: خصوصیت این است که نظام جمهوری اسلامی یک نظام مردمی است و کسی نمی‌تواند این را منکر شود. در نظام مردمی، مردم باید اهل تحلیل شوند تا بفهمند که نظام برایشان مفید است. آگاهی برای چنین نظامی، مثل آب و هوا، لازم و واجب است. نظام ما، این گونه است. هر چه مردم بیشتر آگاه باشند، نظام جمهوری اسلامی، بیشتر سود می‌برد. بنابراین، این نظام، به آگاه سازی مردم نیازمند است».
اگر فقط و فقط همین یک اصل در رسانه‌های ما رعایت می شد کدام انسان ایرانی سراغ رسانه‌های بیگانه و شبکه‌های مجازی بی‌هویت می‌رفت؟ و ما امروز باید برای جنگ روایت در فضای بین‌المللی با رسانه‌های قارچی سعودی و ترکی می‌جنگیدیم نه اینکه کلی وقت بگذاریم تا مخاطب داخلی راضی شود پای رسانه ما بنشیند. 
بنابراین قدم اول روایت، صداقت است. اگر مردم صدای اعتراض و گله‌مندی خود را در صداوسیما نشنوند، بلافاصله رسانه جایگزین آن پیدا می‌شود. بله، دنیای رسانه ای امروز بی رحم است اما نقاط قوتی هم دارد و شاید مهم‌ترینش این باشد که برخی مسئولان یاد می‌گیرند از منافع شخصی و نفسانیت خود برای رضای خدا عبور کنند و حاکمیت را با اشتباهات خودشان به قعر بی‌اعتمادی نبرند و مستقیماً جلو دوربین از مردم عذرخواهی و حتی از مسئولیت کناره گیری کنند.