روزنامه ایران در واکنش به تعدد بیلبوردهای تبلیغاتی در سطح شهر نوشت: فضای بصری شهرها به طور مداوم در اختیار تبلیغات قرار می‌گیرد که به منظور جلب توجه مخاطب، طراحی‌هایی جذاب و گاهی مبهم ایجاد می‌کند. یکی از نمونه‌های این تبلیغات، استرابوردهایی است که با تصاویر و محتوای گاهی بی‌محتوا در خیابان‌ها و بزرگراه‌ها به نمایش در می‌آیند. این تبلیغات به دلیل نداشتن محتوا و اصول تبلیغاتی استاندارد، ممکن است برای شهروندان ناخوشایند باشند. مسئله‌ای که در این زمینه مطرح است این است که آیا پرداخت هزینه‌های بالا برای اجاره این بیلبوردها به هر کسی اجازه می‌دهد تا تصویر یا محتوای خود را در این فضاها نمایش دهد.
سازمان زیباسازی شهرداری تهران، که مسئولیت نظارت بر این تبلیغات را دارد، مجوزهای تبلیغاتی را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت می‌کند، اما در انتخاب محتوا و تصاویر دخالتی ندارد و تنها بر اساس قوانین، تبلیغات مجاز را تایید می‌کند. این سازمان بیشتر به دنبال درآمدزایی از این بیلبوردهاست و توجهی به جزئیات محتوای تبلیغاتی ندارد. برای مثال، کنسرت‌های خوانندگان ناشناس یا تبلیغات آلبوم‌های موسیقی نیز در این بیلبوردها به نمایش در می‌آیند، اگرچه به گفته مسئولان سازمان زیباسازی، آن‌ها هیچ نقشی در تأسیس این تبلیغات ندارند.
در مقابل، در بسیاری از کشورهای اروپایی، تبلیغات محیطی به شدت محدود شده و قوانین خاصی برای حفاظت از زیبایی محیط شهری و جلوگیری از آلودگی بصری وجود دارد. در این کشورها، تبلیغات در مناطق مسکونی و نزدیک به خانه‌ها ممنوع است و محتوای تبلیغاتی باید با محیط‌زیست سازگار باشد. در نتیجه، این کشورها سعی دارند تبلیغات خود را در مکان‌های عمومی مانند ایستگاه‌های مترو، اتوبوس‌ها یا مراکز خرید محدود کنند.
تبلیغات شهری در ایران به دلیل نداشتن نظارت مؤثر، می‌تواند باعث آلودگی بصری و نارضایتی مردم شود، به‌ویژه زمانی که محتوای تبلیغاتی بدون توجه به اصول اخلاقی و فرهنگی منتشر می‌شود.
نظر شما