آیت الله جوادی آملی در یکی از جلسات اخلاق به موضوعی پیرامون «برکات فراوان ماه مبارک رمضان و توجه به این ماه» پرداختند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

جوان‌ها که توفیق بیشتری دارند ان‌شاءالله روزه می‌گیرند. استقبال از این ماه [مبارک رمضان] و گرامی‌داشت آن، برکات فراوانی به همراه دارد.

درست است که بدن نیازمند غذا و آب است، بدن ما در حال عادی غذایی می‌خواهد، آبی می‌خواهد، این را همه ما می‌دانیم و تجربه می‌کنیم.

ولی اگر کسی جشنی دارد، مثلاً برای فرزند خود جشن عروسی برگزار کرده است، از صبح تا غروب خوشحال است که از مهمان‌ها پذیرایی می‌کند.

هرچه به او تعارف می‌کنند که بفرمایید غذا، می‌گوید میل ندارم و واقعاً هم میل ندارد، چرا که حواس او متوجه آن جشن است.

این شخص واقعاً آب نمی‌خواهد، واقعاً غذا نمی‌خواهد، چون حواسش جای دیگر است!

چرا به یک انسان داغ‌دیده هرچه تعارف می‌کنید و می‌گویید بفرمایید غذا می‌گوید میل ندارم یا می‌گویید بفرمایید آب می‌گوید میل ندارم؟ چرا؟

چون روح او متوجّه جای دیگر است.

کسانی که متوجه خاموش کردن آتش قیامت ‌هستند، واقعاً بدنشان آب و غذا نمی‌خواهد!

چراکه روح آن‌ها فرمانده بدن است، و حواسش جای دیگری است.

ما بهشتی در پیش داریم و جهنمی؛

یا غم سوختن داریم

یا شوق ساختن!

اگر کسی به یاد بهشت است اگر کسی به یاد جهنم است، واقعاً بدن آب نمی‌خواهد واقعاً بدن غذا نمی‌خواهد.

منبع: درس اخلاق؛ ۹۳/۴/۵