ترکیب تیمی‌بود که روبرتو مانچینی به میدان فرستاده بود. اینتر با یازده بازیکن که هرکدام ملیت متفاوتی داشتند برابر حریف قرار گرفت. یک اسلونیایی، یک غنایی، یک ایتالیایی، یک صربستانی، یک برزیلی، یک شیلیایی، یک کلمبیایی، یک سوئیسی، یک کروات، یک آلمانی و یک آرژانتینی.

 همه آنها با هم برابر ساسولو که تیمی‌تقریبا ایتالیایی است شکست خوردند. اینتر با نهایت احترام به نام این باشگاه که از 107 سال پیش باشگاه بین المللی میلان نام دارد، برابر این تیم به میدان رفت و با قرار دادن یازده بازیکن از یازده کشور مختلف رکورد جالبی به ثبت رساند. رکوردی که بی‌گمان هرگز قابل جابه‌جایی نخواهد بود و نهایتا تیمهای دیگر فقط می‌توانند با آن برابری کنند.

 ترکیب اولیه اینتر در این بازی این‌گونه بود:” هاندانوویچ، دانکور، ویدیچ، رانوکیا، دودو، مدل، گواردین، شقیری، کواچویچ، پودولسکی، پالاسیو. در نیمه دوم یک بازیکن آرژانتینی دیگر ( ایکاردی به جای پولدی) و یک کروات ( بروزویچ به جای ویدیچ) و یک رومانیایی ( پوسکاس به جای پالاسیو) به جمع بازیکنان تیم ملحق شدند. با توجه به بین المللی بودن اینتر بد نیست به این نکته اشاره کنیم که روی نیمکت این تیم هم اوبی نیجریه ای نشسته و ناگاتومو ژاپنی هم برای این بازی دراختیار تیم نبود.

به عبارتی، اینتر 14 بازیکن خارجی در تیم خود دارد و تازه در میان آنها بازیکنانی همچون پودولسکی دو ملیت لهستانی و آلمانی و شقیری دو ملیت کوزوویی و سوئیسی را با هم دارند. رئیس این باشگاه هم که اریک توهیر اندونزیایی است و مدیرعامل تیم هم مایکل بولینگبروک انگلیسی است.

در واقع غیر از دو قاره آمریکای شمالی و اقیانوسیه در باشگاه اینتر از همه قاره ها نماینده وجود دارد. جالب تر اینکه بازیکنان ایتالیایی این تیم در اقلیت هستند. رانوکیا کاپیتان این تیم فقط آندره اولی و دامبروزیو و برنی دروازه‌بان سوم این تیم را در کنار خود می‌بیند و البته سانتون هم چند روز پیش از نیوکاسل به اینتر بازگشت.

 خیلی‌ها می‌گویند دلیل اصلی افت محسوس اینتر در چند سال اخیر تراکم بازیکنان خارجی در این تیم است. طرز تفکر متفاوت از فرهنگهای متفاوت و نبود وجه اشتراک بین بازیکنان شرایط را برای درک متقابل آنها از دیگری سخت کرده است. اینتر سالیان سال بازیکنان آرژانتینی زیادی درتیمش داشت که آنها هسته اصلی تیم را شکل می‌دادند. ولی اکنون مدتهاست از این حلقه مرکزی هم خبری نیست و دار و دسته آرژانتینی ها در این تیم محو شدند. اینتر تیمی‌بدون هویت فرهنگی مشخص است که عدم وجود نقطه نظر ایتالیایی در آن موج می‌زند. نتایج بد ورزشی این تیم هم روی این دیدگاه صحه گذاشته اند.

هویت ایتالیایی اینتر فقط کادر مربیان این تیم را شامل می‌شود. مانچینی و دستیارانش درحال حاضر و پیشتر ماتزاری و مدیران ورزشی و مدیرکل این تیم یعنی فاسونه وآئوزیلیو. با اینکه رختکن این تیم یکی از متحد ترین تیمهای لیگ ایتالیا را شکل داده، ولی در اوقات فراغت بازیکنان با فرهنگ های مختلف از یکدیگر جدا شده و نقطه اشتراک خاصی با هم ندارند. اینتر امروز گروهی متشکل از بازیکنانی است که از هرنقطه دنیا به این تیم آمده و سعی می‌کنند به سختی هویتی برای خود پیدا کنند و البته معلوم نیست در این هدف خود موفق باشند.

البته بین‌المللی بودن اینتر لزوما به معنای مانعی در راه رسیدن به موفقیت یا عیب و ایراد نیست. اینتر روز 22 می‌با این ترکیب به زمین رفته بود:” ژولیو سزار، مایکون، لوسیو، ساموئل، چیوو، زانتی، کامبیاسو، پاندف، اسنایدر، اتوئو- میلیتو. سه برزیلی، چهار آرژانتینی، یک کامرونی، یک مقدونیه ای، یک هلندی و یک رومنی در ترکیب این تیم بودند. درنیمه دوم یک صربستانی ( استانکوویچ) یک غنایی ( مونتاری) یک ایتالیایی ( ماتراتزی) به ترکیب تیم اضافه شده بودند و تیاگوموتا برزیلی- ایتالیایی به دلیل محرومیت غایب بود. روی نیمکت تیم هم ژوزه مورینیو پرتغالی حضور داشت. این تیم توانست بایرن مونیخ را درفینال لیگ قهرمانان در مادرید مغلوب کند.