به گزارش قدس آنلاین، قرآن حکیم پاداش احسان و نیکی را نیکی می داند. معنای دقیق آن این است که اگر کسی نسبت به شما نیکی کرد و شما نیز مشابه آن را درباره او روا داشتید کار شما عدل است نه احسان، اما اگر افزون بر کار او شما دوباره نسبت به او نیکی کنید کار شما می شود احسان که می تواند جزای احسان او باشد.

رسول خدا (ص) فرمودند: «خدا به داوود پیامبر (ع) چنین وحی کرد: «بنده ای از بندگانم در روز قیامت کار نیکی می آورد، پس او را در بهشت حاکم می سازم.» داوود پرسید: آن کار نیک چیست؟ خدای متعال فرمود: «اندوهی از مومنی می زداید چه با دانه ای خرما یا نیمی از آن باشد.» داود گفت: شایسته است کسی که تو را بشناسد اُمیدش را از تو نبرد.»

رسول خدا (ص) فرموده اند: «اوج خردمندی پس از ایمان به خدا دوستی با مردم و نیکوکاری نسبت به هر نیکوکار و بدکار است.»

امام رضا (ع) به نقل از پیامبر (ص) فرمودند: «به همگان اعم از شایستگان و نااهلان نیکی کنید اگر کسی را نیافتی که درخور و شایسته دریافت نیکی باشد تو به نیکی کردن سزاواری.»

علاوه بر این، رسول خدا (ص) فرموده اند: «آیا شما را از بهترین خُلق دنیا و آخرت آگاه نکنم؟ در گذشتن از کسی که به شما ظلم کرده است، نیکی و احسان به کسی که به شما بدی کرده و بخشیدن به کسی که از شما دریغ داشته است.»

امام صادق (ع) نیز می فرمایند: «نیکوکاری کامل نمی شود جز با سه خصلت: شتاب در آن، کم شمردن بسیار آن و منت ننهادن.»

و نیز از ایشان است که فرمودند: «نیکوکاری به صلاح نمی گراید جز با سه چیز: اندک شمردن آن، مخفی کردن آن و شتاب در آن، زیرا آنگاه که تو آن را اندک بشماری، نزد دریابنده بزرگش کرده ای و چون آن را بپوشانی آن را به کمال رسانده ای هنگامی که شتاب کردی، گوارایش کرده ای.»

روایات بر آثار خوب و برکاتی که بر احسان و نیکوکاری انسان مترتب می شود نیز تصریحاتی دارند که در تشویق و انگیزه بخشی نسبت به این امر اثر دارند.

امیرمومنان امام علی (ع) می فرمایند: «خیری در دنیا نیست مگر برای دو کس: آنکه هر روز بر احسان خود می افزاید و کسی که گناهانش را با توبه جبران می کند.»

امام علی (ع) همچنین فرموده اند: «هر که احسان و نیکی کند دل ها به سوی وی گرایش می یابند.»

و نیز از همان حضرت (ع) است که: «نیکوکاری آدمی را از سقوطِ خواری زا نگاه می دارد.»

علاوه بر این، رسول خدا (ص) فرمودند: «نیکوکاری از مرگ بد پیشگیری می کند.»

و از حضرت صادق (ع) است که به نقل از رسول خدا (ص) فرمودند: «برکت به سوی خانه ای که از آن نیکی می تراود از فرو رفتن کارد در کوهان شتر (که نرم و نفوذپذیر است) و شتاب سیلاب از فراز کوه به عمق دره شتابان تر است.»

و از رسول اکرم (ص) است که می فرمایند: «نیکوکاری و حُسن همجواری بر نعمت ها می افزاید و شهرها را آباد می کند.»

امام صادق (ع) نیز در تصریح برکات احسان و نیکوکاری فرموده اند: «خدای سبحان در روز قیامت به فقیران می فرماید: «بنگرید و چهره ها را جستجو کنید پس هر کس به شما نیکی کرده دستش را گرفته و به بهشتش درآورید.»

همچنین، آن حضرت (ع) فرمودند: «برداشتن خاشاکی از چهره برادرت 10 حسنه و لبخند زدن به رویش یک حسنه دارد و نخستین کسی که به بهشت در می آید، اهل نیکوکاری است.»

و از رسول خدا (ص) است که فرموده اند: «هر کار نیکی صدقه است و آن که به کار خیری رهنمود می دهد همچون فاعل آن است و خدا کمک به بیچاره را دوست می دارد.»

و از امام صادق (ع) است که می فرمایند: «نیکی و خوش خُلقی شهرها را آباد می کنند و بر عمرها می افزایند.»

و از امام سجاد (ع) است که می فرمایند: «اما حق کسی که برای تو نیکی کرده ... آن است که اگر می توانی اکنون نیکوکاری او را با نیکی پاداش دهی و چنانچه اکنون نمی توانی در کمین فرصتی باش و خود را برای آن آماده ساز.»

منابع:

جامع الصغیر، ج 1، ص 446

بحارالانوار، ج 69، ص 198

مستدرک الوسائل، ج 12، ص 395

تحف العقول، ص 49 و 323 و 265

عیون اخبارالرضا(ع)، ج 2، ص 35

کافی، ج 4، صص27، 29 و 30

غررالحکم صص 388، 449، 386

وسائل الشیعه، ج 16، ص 291

الامالی صدوق، ص 208

مفاتیح الحیاة، صص 529 و 530

انتهای خبر/