به گزارش قدس آنلاین به نقل از تبیان ، زید بن أرقم روایت کرده است که من در آن روزی که سرهای شهداء کربلا را در میان کوچه َ های کوفه بر روی نیزه َ ها حمل می کردند، در میان یک غرفه ای نشسته بودم که سر بریده امام حسین علیه السّلام  را که بر فراز یک نیزه جا داشت از برابرم گذشت و در آن هنگام شنیدم که سر امام حسین آیه ای از سوره کهف را تلاوت می فرمود: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا (کهف، آیه 9) آیا گمان کردی که اصحاب کهف و رقیم از نشانه های شگفت انگیز ما بودند؟ و زمانیکه من این آیه را شنیدم گفتم: «به خدا سوگند سر بریده شما ای فرزند رسول خدا شگفت آورتر از پیش آمد اصحاب کهف است. [مفید، ارشاد، ج2، ص117] 
علامه مجلسی هم در بحار به ذکر این مطلب اشاره کرده است و می گوید: از زید بن ارقم روایت شده است که می گوید من شنیدم که سر امام حسین این آیه را تلاوت می کرد: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً»[ کهف/9] [مجلسی، بحار الانوار، ج 45، ص 121]
مرحوم حاج شیخ جعفر شوشتری (رحمه الله) در ارتباط امام حسین با سوره های قرآن مجید هنگامی که به سوره کهف می رسند می گویند: به نظر می رسد که در قرائت این آیه کریمه، عنایتی بوده و سر مطهّر به لحاظ آن جهت، آیه یاد شده را قرائت می کردند.
تصوّر ما این است که با تلاوت این آیه می خواستند حرکت خود و یاران گرانقدرش را یادآوری نموده، مصداق روشنی برای آیه کریمه در زمان خود ارائه کنند.
مردم شام نوعاً بلکه قریب به اتفاق در مدرسه گمراهی آل ابی سفیان، آن شجره خبیثه بار آمده بودند و امام حسین و یاران او را خروج کنندگان بر خلیفه مسلمین می دانستند; چنان که مرد محاسن سفیدشان آمد مقابل امام زین العابدین و از قتل امام حسین و اسارت خاندان او و پیروزی یزید شادمانی نمود و از این رو سر مطهّر امام حسین (علیه السلام) در شام این آیه را قرائت کرده اند تا به آن بدبخت مردم فریب خورده و نادان بگویند: کدام خارجی و چه خروجی؟ بیچاره مردم بدبخت و گمراه، آنانی که در کربلا به دست شما مردم به شهادت رسیدند و امروز سرهای از تن جدای آن ها را به شهر شما آورده اند، جوانمردانی با صفا و باوفا بودند که ایمان به خدای متعال آوردند و او هم علاوه بر آن نورانیت ایمان که خود داشتند بر هدایت آنان افزود و نورانیتشان را چند برابر نمود. (خصائص الحسین، ص 1500/ مناقب امیرالمومنین، ج 2، ص 267/ الارشاد، ج 2، ص 117)
همچنین شیخ عباس قمی در جلد نخست کتاب منتهی الآمال، قرائت قرآن توسط رأس مبارک امام حسین (علیه السلام) را به این صورت آورده است: قطب راوندی از منهال بن عمرو روایت کرده است که گفت: به خدا سوگند که در دمشق بودم، سر مبارک امام حسین (علیه السلام) را بر سر نیزه کرده بودند و در پیش روی آن جناب، کسی سوره کهف می خواند. چون به این آیه رسید: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً» به قدرت خدا سر مقدس سید الشهداء (علیه السلام) به سخن درآمد و به زبان فصیح گویا، گفت: امر من از قصه اصحاب کهف عجیب  تر است.