به  گزارش قدس آنلاین، مردم مازندران طبق آداب و رسوم، شب یلدا یا همان «چله شو» را برگزار می کنند و اعتقاد دارند که با خوردن ماست یا هنداونه در شب یلدا، هرگز در زمستان سردشان نخواهد شد. در این شب دختران دم بخت با پوشاندن صورت خود، از هفت خانه چیزی دریافت می کنند، اگر کسی آنها را ندید و نشناخت، حتماً به آنچه نیت کردند، خواهند رسید.

مسئول واحد مردم شناسی و میراث معنوی میراث فرهنگی مازندران در این ارتباط گفت: در کلاردشت مازندران طایفه ای از کردان، شب چله جشنی می گیرند که تا پنج شب ادامه دارد و بهترین غذاها را می پزند و به وسیله ی سیدی که مرشد و ییر آنان است تبرک شده و بین حاضران تقسیم می شود.

طوبی اصانلو با بیان اینکه در این شب، زنان خانه از صبح روز آخر پاییز خانه را برای بر پایی یک مراسم کوچک سنتی آماده و در این شب برنج پخت می کنند، افزود: مردم منطقه اعتقاد دارند که این شب یک شب خوب و شادی ‌آور است و شگون ندارد که بی ‌غذا باشند.

وی با اشاره به اینکه آجیل و شب چله که شامل دانه هایی چون گندم و نخود برشته، تخم هندوانه و کدو، بادام، پسته، فندق، کشمش، انجیر و توت خشک است، هم فراموش نمی شود، اظهارداشت: برخی از خانواده ها در شب یلدا، پس از خوردن شام، برای شب نشینی شب یلدا به خانه خویشاوند بزرگتر می روند.

اصانلو تصریح کرد: در سال های نه چندان دور مردم روستاها که به بستنی یا سایر تنقلات در فصل زمستان دسترسی نداشتند از مخلوط کردن برف و شکر نوعی فالوده درست می کردند و می خوردند.

کارشناس مردم شناسی خاطرنشان کرد: خوشحال ترین افراد خانه در چله شو بچه های خانه هستند و قبل از تناول شب چره، پدر خانه لای قرآن را می گشاید و یک صفحه از آن را قرائت می کند، برای اموات خود و اهل محل از دوست و آشنا درخواست آمرزش از درگاه خداوند می کند.

اصانلو اذعان داشت: مردم روستاهای مازندران در شادی و مراسم چله شو، حال خانواده هایی که بر اثر وقوع اتفاقی ناراحت کننده نمی توانند در این شب شادی کنند را رعایت و حتی بزرگان و بستگان درجه یک، شب چله را در این خانواده ها سپری می کنند تا بتوانند التیام بخش درد و اندوه آنان باشند.

وی با بیان اینکه در این شب طولانی سرد و برفی و در کنار بخاری های هیزمی و کرسی های گرم، بسیاری از قول و قرارهای زندگی در بین اقوام و محلی ها تبادل نظر می شود، افزود: دراین شب بیشتر شب چره ها مثل حلوا، کیک، شیرینی و گندم برشته حاصل سلیقه و هنر زنان و دختران خانه است و بنا به سلیقه زنان خانه شاخه ای از گل یا سبزه در سفره چله شو قرارداده می شود.

مسئول واحد مردم شناسی و میراث معنوی میراث فرهنگی مازندران تصریح کرد: بعضی از خانواده ها جهت مبارکی چنین شبی یک بره نوزاد (ترجیحا سفید رنگ) را جهت خیر و برکت در خانه می آورند و پیران اعتقاد دارند که در این شب زمین نفس می کشد و از این به بعد روزها به اندازه یک جو بلند شده و شب ها کوتاه می شود.

اصانلو خاطرنشان کرد: پشت زیک و شکر لـله دو شیرینی پرطرفدار بین مردم مازندران در این شب بوده است.

وی افزود: مردم آمل معتقدند در چنین شبی هر که هندوانه بخورد در طول سال به خفقان و گرفتگی قلب دچار نمی شود.

اصانلو افزود: در چله شو که معمولاً جشنی خانوادگی بود و هست، دور هم گرد می آمدند و به خواندن امیری یا تبری ، شعر و فال حافظ می پرداختند.

فرهنگ معین در باره یلدا چنین توضیح می دهد: بلندترین شب سال، شب اول برج جدی، شب چله بزرگ زمستان، این کلمه در سریانی به معنی میلاد است و چون شب یلدا را با میلاد مسیح تطبیق می کردند از این رو بدین نام نامیدند.

از قدیم الایام ایرانیان چنین شبی را با دور هم نشستن و خوردن تنقلات و میوه ها و گفتن قصه و خاطرات و به اصطلاح صحبت های قدیمی شب را به صبح می رساندند و معتقد بودند در چنین شبی خورشید متولد می شود و طبیعت جان دو باره می یابد چرا که از فردای آن شب، روز بلند تر می شود و شب کوتاه تر. این در حالی است که بسیاری از کشور ها و فرهنگ ها چنین زمانی را آغاز سال نو قرار دادند. اعتقاد عده ای بر این است که حضرت مسیح در چنین شبی به دنیا آمد.