به گزارش قدس آنلاین، آیت الله سیدابراهیم رئیسی در ادامه جلسات تفسیر سوره احزاب در شبستان روضه مسجد جامع گوهرشاد حرم مطهر رضوی، با اشاره به آیه ۴۰ سوره احزاب که خداوند در آن می‌فرماید «مَا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَآ أَحَدٍ مِّن رِّجَالِکُمْ وَلَکِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیِّینَ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِ شَیْ ءٍ عَلِیماً» اظهار داشت: در این آیه هم کلمه «رسول» و هم کلمه «نبی» آمده است؛ «رسول» صاحب کتاب و «نبی» خبر دهنده است، یا آنکه «رسول» پیام آور و «نبی» انجام دهنده رسالت است.

وی افزود: «خاتم» به معنای نگین انگشتر بوده که در قدیم با حک کردن نام خود بر روی آن، نامه‌ها و دستورها را با آن مهر می‌کردند؛ خاتم در اینجا کنایه از آخرین پیامبر است.

عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان با اشاره به عبارت «کافّه للناس» در آیه ۲۵ سوره سبأ عنوان کرد: در آیات بسیاری ذکر شده که پیامبر اکرم(ص) و قرآن کریم برای هدایت تمام انسان‌ها هستند، این بدان معناست که اگر چه پیامبر(ص) و قرآن سبب هدایت همه مردم هستند، اما نورانیت هدایت این دو را همه مردم جز متقین درک نمی‌کنند.

تولیت آستان قدس رضوی در ادامه به توضیح درباره دلایل تجدید شدن ادیان در طول تاریخ و خاتمیت اسلام پرداخت و ابراز کرد: دلیل اصلی تجدید نبوت‌ها و آمدن پیامبران جدید، دو نکته بوده است. ابتدا تحریف دین سابق، به گونه‌ای که از کتاب خدا و تعالیم پیامبر پیشین امور بسیاری تحریف شده باشد و دیگری تکامل بشر در طول تاریخ که مقتضی نزول قوانین جامع‌تر و کامل‌تر بوده است.

وی اضافه کرد: اما پس از نبی مکرم اسلام(ص)، این دو امر واقع نشده است. زیرا قرآن، بدون آنکه کلمه‌ای از آن تحریف شود، در میان مردم باقی است و دیگر آنکه جامع‌ترین و کامل‌ترین قوانین در آن مطرح شده و بر اساس علم خداوند، تا روز قیامت هیچ نیازی برای بشر نیست، مگر آنکه حکمش در اسلام بیان شده باشد.

عضو مجلس خبرگان رهبری بیان کرد: پس از پیامبر اسلام(ص) اگرچه ارتباط با وحی متوقف شده، اما ارتباط باغیب قطع نشده است. بعد از پیامبر(ص) دیگر وحی نازل نمی‌شود، اما حضرات معصومین(ع) از ارتباط باغیب برخوردار و به تمام امور ما آگاه هستند، همچنین امدادهای غیبی به انسان‌های شایسته می‌رسد؛ حتی افراد عادی اگر متقی باشند، نور الهی پیدا می‌کنند و خداوند راه حق را به نحوی به آن‌ها نشان می‌دهد.

تولیت آستان قدس رضوی در ادامه به مراتب ذکر اشاره و تصریح کرد: ذکر خداوند، مراتب متعددی دارد؛ از جمله آن ها ذکر زبانی، قلبی و عملی است، گاهی آدمی فقط ذکر زبانی دارد و فکر او در جای دیگر سیر می‌کند، گاهی هم فقط ذکر قلبی داریم. مرتبه ذکر قلبی از زبانی و ذکر عملی از ذکر قلبی بالاتر است، ذکر عملی بهترین نوع ذکر است.

عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان تسبیحات حضرت فاطمه زهرا(س) را یکی از ذخایر و گنجینه‌های الهی برای انسان‌ها دانست و با بیان اینکه این تسبیحات یکی از مصادیق‌ »ذکر کثیر» است، گفت: «ذکر کثیر» به معنای بسیار به یاد خدا بودن و از خدا غافل نشدن است و کسی را می توان اهل ذکر کثیر دانست که در هر حال و در هر شرایط، به یاد خدا باشد، یعنی اینکه بداند عالم همه محضر خداست.