به گزارش قدس آنلاین و به نقل از تسنیم،‌ خداداد عزیزی به علت بیرون کشیدن تیمش از زمین در بازی با فولاد خوزستان از سوی کمیته انضباطی چهار جلسه محروم شد، تا در شانزدهمین دوره لیگ برتر صاحب رکورد شود؛ رکورد محرومیت از حضور در میدان که به شش بازی رسید.

خداداد عزیزی در واکنش به محرومیت خود اظهار داشت: قبول دارم کار درستی نکردم که تیم را بیرون کشیدم. قبلاً هم گفته بودم این کار برای دوران قاجار است، اما برای خودمان توجیحاتی داریم. برخی مواقع کار به جایی می‌رسد که مجبور به خودزنی هستیم. ما با تیمی کار می‌کنیم که پایین جدول قرار دارد و دست و پا می‌زند که نیفتد. باشگاه پول ندارد و بازیکنان از ابتدای فصل تنها 20 درصد از قراردادشان را دریافت کرده‌اند. برخی از بازیکنان همین مقدار هم را هم نگرفته‌اند. تیم برای مشهد است و برخی از بازیکنان جوان برای سیاه‌جامگان جان‌شان را می‌دهند، اما در شماره حساب بعضی از آنها 100 هزار تومان هم پول نیست. مگر می‌شود بازیکن لیگ برتری پول نداشته باشد؟

وی ادامه داد: بازیکنان جوان روی‌شان نمی‌شود به من حرفی بزنند، با مهدی هاشمی‌نسب و دیگر مربیان دردودل می‌کنند. بازیکن شهرستانی آمده و با ناراحتی گفته که 60 هزار تومان بیشتر پول ندارد. هیچ‌کدام‌شان هم دروغ نمی‌گویند. اینها شرایط تیمی است که در پایین جدول قرار دارد. در بازی با سایپا، مثل روز روشن بود که توپ به دست بازیکن خورده، اما داور این صحنه را ندید. داور ابتدا صحنه هند را دیده‌، اما به یک‌باره گفته است که ندیده‌ام. شاید آن لحظه جادو شده بود!

«در بازی با سایپا سرمان را بریدند»، سرمربی تیم فوتبال سیاه‌جامگان مشهد با بیان این جمله خاطرنشان کرد: یک هفته بعد در دیدار با فولاد خوزستان توپ به پای بازیکن ما برخورد کرده است، اما داور خطای هند تشخیص داده و پنالتی اعلام کرده است. آن لحظه باید تصمیمی می‌گرفتم که حق‌مان خورده نشود. اسماعیل حسن‌زاده، رئیس کمیته انضباطی نمی‌تواند جای من باشد، همان‌طوری که من جای ایشان نیستم. اگر من جای او بودم، چنین رأیی صادر نمی‌کردم. در آن لحظه یا باید اجازه می‌دادم روند بازی ادامه پیدا کند و آقایان اخلاق‌مدار به قول خودشان توپ را به بیرون می‌زدند یا اینکه حقم را بگیرم. جالب است که در تصاویر تلویزیونی مشخص شد آقایانی که ادای اخلاق‌مداری را در می‌آوردند، قصد نداشتند توپ را به بیرون بزنند. من در آن صحنه تصمیم گرفتم حق را بگیرم. اگر به ناحق این کار را می‌کردم، باید یک سال محرومم می‌کردند. اگر این کار را نمی‌کردم، آقایان اخلاق‌مدار به آرزوی‌شان می‌رسیدند. به ما گفتند توپ را بیرون می‌زنیم، اما با سَر اشاره می‌کردند که توپ را وارد دروازه کنند.

عزیزی افزود: از بچگی یاد گرفتم که اجازه ندهم حقم را بخورند. اگر چه آقایان به مظلوم‌نمایی و سیاه‌بازی خود ادامه دادند و صحبت از حق مردم خوزستان مطرح کردند. آقایان! در مورد پنالتی که نبوده، مدعی هستید؟ شما «پِخ» هم روی دروازه ما نکردید. پس از اینکه رأی محرومیتم صادر شد، هیچ صبحتی نکرده و سکوت کردم، چون کارم اشتباه بود. آدم سیاه‌باز و سیاه‌نمایی نیستم. ظاهر و باطن من همین است. اگر بگویند یاغی است و هوچی‌گری می‌کند، اشکالی ندارد، اما دنبال حقم هستم. باشگاه سیاه‌جامگان به رأی محرومیتم اعتراض کرده، اما من اعتراضی ندارم.

وی در مورد اینکه در این فصل رکوردار محرومیت‌ها شده است، تصریح کرد: در بازی با پیکان به داور اعتراضی بدی کردم و آن را پذیرفتم، اما باید حقم را بگیرم. ما طبق قانون می‌توانیم از بازیکنان زیر 21 سال استفاده کنیم، اما به خاطر هزینه بلیت‌ها امکان این کار را نداشتیم. مسئولان شهر هیچ‌کدام دوست ندارند کمک کنند. از نام سیاه‌جامگان و چهره ما خوش‌شان نمی‌آید. سیاه‌جامگان و پدیده دو تیم لیگ برتری مشهد هستند، باور کنید اوضاع پدیده بدتر از سیاه‌جامگان است. هر دوی ما شانس اول سقوط هستیم. میثم حسینی و سیف‌اللهی اعلام کردند به خاطر مشکلات مالی در تمرینات شرکت نمی‌کنیم. حق هم دارند، چون پولی نگرفته‌اند.

سرمربی تیم فوتبال سیاه‌جامگان با بیان اینکه بعضی از بازیکنان ما کفش ندارند، خاطرنشان کرد: در بازی با گسترش فولاد برف زیادی در مشهد آمده بود. شب بازی به بازیکنان گفتیم که زمین گِل است و از کفش 6 استوک استفاده کنید. باور کنید هفت بازیکن ما این کفش را نداشتند و گفتند پول نداریم بخریم. این هم شانس من است که هر جا می‌روم باید تیم و بازیکنان را به دندان بگیرم و با خودم بکشم. در سن 45 سالگی باید بروم دندان‌هایم را عوض کرده و دندان‌های جدید بکارم، دندان‌هایی که سفت‌تر باشد و راحت‌تر بتوانم بازیکنانم را به دندان بگیرم! دم عیدی بازیکنان پول می‌خواهند تا نزد خانواده‌های‌شان شرمنده نباشند، اما پولی ندارند. متأسفانه هرچقدر ناله کنی، باز هم خبری نیست. در استان ما همه با هم مشکل دارند و سایه یکدیگر را با تیر می‌زنند. تا زمانی که خداداد نبود، می‌گفتند ای کاش خداداد بود، الان که حضور داریم، شمشیر را از رو بسته‌اند. نه شهردار کمک می‌کند، نه استاندار و مسئولان دیگر.