قدس آنلاین - سال گذشته پیمایشی توسط بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای در سطح کشور انجام شد که نتایج آن از وجود ۲۳ میلیون گیمر در ایران خبر داد. بر اساس این پیمایش، تعریفی که از گیمر یا بازیکن وجود داشت این بود که فرد حداقل یک ساعت در هفته، بازی رایانه‌ای انجام دهد. نتایج نشان داد که ۵۳ درصد از این گیمرها به‌صورت مستمر و روزانه بازی می‌کنند. میانگین بازی‌کردن در روز برای هر کدام از این گیمرها هم ۷۹ دقیقه بود. در گفت‌وگو با سید محمدعلی سیدحسینی، مدیر پژوهش بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای کشور، به بررسی جزئیات بیشتری از میل ایرانی‌ها به بازی‌های رایانه‌ای پرداختیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
شیوع بازی‌های رایانه‌ای در کدام رده سنی بیشتر است؟
بر اساس پیمایشی که انجام شد، رده سنی کودکان ۲۵ درصد، نوجوانان ۳۳ درصد، جوانان ۲۹ درصد، افراد میانسال ۱۲ درصد و کهنسالان هم یک درصد گیمرهای ایران را تشکیل می‌دهند. ۶۳ درصد کل گیمرهای ما در ایران، مرد هستند و ۳۷ درصد زن.
سهم بازی روی هر پلتفرمی چطور است؟
همان‌طور که می‌دانید بازی‌های دیجیتال روی یک پلتفرم بازی نمی‌شود و ۵ دستگاه اصلی داریم که شامل گوشی‌های هوشمند، تبلت، رایانه خانگی، کنسول بازی و لپ‌تاپ می‌شود. ۷۷ درصد بازیکنان بر روی گوشی هوشمند بازی می‌کنند، ۲۱ درصد بر روی تبلت، ۱۶ درصد بر روی پی‌سی (رایانه خانگی)، ۶ درصد کنسول بازی و ۵ درصد بر روی لپ‌تاپ. مجموع این درصدها بالاتر از ۱۰۰ درصد می‌شود چون ممکن است برخی از گیمرها بر روی چند پلتفرم بازی کنند اما حداقل یک گیمر در هر خانواده ایرانی وجود دارد.
تفکیک سهم بازی‌های ایرانی و خارجی در بین بازیکنان ایرانی چطور است؟
بر اساس تعداد در بازی‌های موبایلی، بازی‌های ایرانی از بازی‌های خارجی بیشتر است ولی بر اساس درآمد اگر مجموع پلتفرم‌ها را در نظر بگیریم، ۶۵ درصد درآمد بازار بازی‌ها در کشور متعلق به بازی‌های موبایلی، ۲۰ درصد مربوط به بازی‌های رایانه‌ای و موبایلی و ۱۵ درصد مربوط به بازی‌های کنسولی است. از مجموع درآمد به‌دست‌آمده از بازی‌های رایانه‌ای فقط ۵ درصد متعلق به بازی‌های ایرانی است.
خیلی سهم اندکی است...
سهم کمی است ولی نسبت به سال‌های گذشته که سهم ۱ درصدی داشته، پیشرفت زیادی کرده زیرا ساخت و مصرف بازی‌های موبایلی در ایران رشد خیره‌کننده‌ای داشته است.
آیا بازی‌هایی که در کشور ما ساخته می‌شوند قابل رقابت با تولیدات جهانی هستند؟
در مورد بازی‌هایی که روی پلتفرم‌های پی‌سی و کنسول بازی می‌شوند، معمولاً بازار در دست تولیدات قوی است چون چند کشور معدود در این صنعت قدرتمند یکه‌تاز هستند. این کشورها در صنعت بازیسازی بسیار پیشرفته هستند بنابراین تولیدات ما چندان قابل رقابت با آنها نیست. اما مشکل دیگری وجود دارد. با وجود اینکه بازی‌های ایرانی در سطح ۲ و ۳ بین‌المللی قرار دارند ولی به دلیل نقض قانون کپی‌رایت در کشورمان، بازی‌های خارجی که ممکن است در کشوری ۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار تومان فروخته شوند، در ایران ۱۰ یا ۲۰ هزار تومان به فروش می‌رسند. اگر بازیساز ایرانی یک بازی با یک‌پنجم کیفیت آن بازی بسازد و به قیمت یک‌پنجم آن هم عرضه کند، به دلیل اینکه بازی خارجی باکیفیت در ایران قیمتی برابر یا حتی پایین‌تر از تولید ایرانی دارد، بیشتر خریده می‌شود. در واقع خرید بازی‌های ایرانی در این شرایط، به‌صرفه نیست. به همین دلیل از خرید بازی‌های رایانه‌ای داخلی استقبال نمی‌شود.
این وضعیت روی پلتفرم موبایل چطور است؟
روی پلتفرم موبایل چون خیلی سریع وارد این حوزه شدیم، تیم‌های مستقل بازیساز ظرفیت‌های خوبی در این حوزه دارند؛ به‌طوری که به‌سرعت به جایگاه برتر دنیا در ساخت بازی‌های موبایلی نزدیک می‌شویم. تعداد ساخت بازی‌های موبایلی در کشور ما زیاد است و گیمرهای بازی‌های موبایلی هم در کشورمان بسیار زیادند. تقریباً آماری داریم که همه بازیکنان بازی‌های موبایلی یک بار در سال ۹۴ یک بازی موبایلی ایرانی را بازی کرده‌اند. این نشان می‌دهد که بازی‌های موبایلی ایرانی راه خودشان را پیدا می‌کنند و سطح کیفی قابل قبولی هم دارند.
این استقبال در چه رده سنی بیشتر است؟ احتمالاً کودکان و نوجوانان؟
اتفاقاً در رده سنی بزرگسالان. میانگین سن بازیکنان در ایران طی سال ۹۲، ۱۷ سال و در سال ۹۴، ۲۱ سال شده است. میانگین سن گیمرها در آمریکا ۳۵ سال است و ما هم همان روند را طی می‌کنیم. بازی‌ها دیگر برای سنین کودکان ساخته نمی‌شوند و در ایران، مخاطبان بزرگسال و جوان بسیاری هم داریم. بیشترین سهم گیمرها، اول نوجوانان هستند، بعد جوانان و سپس کودکان.
تولیدات بازیسازان ایرانی چقدر به نیاز مخاطبی که جوان و نوجوان هست، پاسخ می‌دهند؟
صنعت بازیسازی در حوزه بازی‌های موبایلی به تأمین نیاز مشتریانش در ایران نزدیک می‌شود. بازیسازان بسیار فعالی داریم که می‌دانند چه اتفاقی در بازار می‌افتد و ژانرهایی که بازی می‌سازند، بسیار متنوع هست. ژانرهای مختلفی در بحث بازی‌های موبایلی طرفدار دارد و این نشان می‌دهد که بازیسازان ما تلاش می‌کنند از ظرفیت‌های این صنعت بیشترین بهره را ببرند.
با افزایش میانگین سنی گیمرها، هدف فقط سرگرمی است یا اهدافی دیگری هم درباره این صنعت وجود دارد؟
ما طی پیمایشی، ۵ دلیل بازی‌کردن را در بین گیمرهای ایرانی پرسیدیم. دلیل اول بازی‌کردن، لذت‌بخش بودن آن است یعنی وجه سرگرمی. دلیل دوم هم این بوده که بازی‌ها فرصتی برای پرکردن تنهایی افراد است. دلیل سومی که آوردند این بوده که بازی‌های دیجیتال جدیدتر و متفاوت‌تر از سرگرمی‌های دیگر هستند. دلیل چهارم اینکه بازی‌های دیجیتال نسبت به سرگرمی‌های دیگر ارزان‌تر هستند و دلیل پنجم نیز اینکه در بازی‌های رایانه‌ای می‌توان هزینه‌های کاری که در زندگی واقعی انجام می‌دهند را بسیار پایین بیاورند؛ مثلاً در ماشین‌سواری می‌توانند ویراژ دهند و تصادف نکنند. در واقع بازی‌های دیجیتال می‌توانند با هزینه‌ای کمتر، تجربه‌های واقعی زندگی را به بازیکنان بدهند.
نظر شما