به گزارش قدس آنلاین به نقل از مهر،  این حمله در شرایطی که حتی سناتورهای حزب جمهوریخواه از اقدام یکجانبه و خودخواهانه ترامپ در حمله به سوریه معترض هستند، اتحادیه اروپا در صدد حمایت از کلیت این حمله بر آمده و آن را توجیه پذیر دانست!

به راستی اروپای واحد به کدام سو می رود؟ رفتار اخیر اتحادیه اروپا و مخصوصا تروییکای اروپایی در قبال حمله ایالات متحده آمریکا به سوریه چگونه قابل تحلیل و ارزیابی است؟ آیا گروهها و جناح های سنتی حاکم بر اروپا هنوز متوجه سنگینی هزینه های بازی در زمین واشنگتن نیستند؟

آنچه مسلم است اینکه تروییکای اروپایی یعنی انگلیس، فرانسه و آلمان بازندگان اصلی تحولات اخیر در سوریه محسوب می شوند، زیرا پس از وقوع حمله موشکی ایالات متحده آمریکا، سه کشور مذکور به جای انتقاد از یکجانبه گرایی ترامپ و مغایرت این اقدام با قواعد و باید و نبایدهای  حقوقی رایج در روابط بین الملل، آن را توجیه پذیر دانسته و از آن حمایت کردند.

آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان و فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه در اظهاراتی مضحکانه، بشار اسد رئیس جمهور سوریه را مسئول حمله موشکی اخیر آمریکا دانستند! ترزا می نخست وزیر انگلیس نیز مانند اسلاف خود سعی در توجیه رفتارهای غیر عاقلانه ایالات متحده از جمله حمله موشکی به سوریه دارد.

در این میان، فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا ضمن اذعان به اینکه از حمله موشکی آمریکا به خاک سوریه اطلاع داشته، این حمله را قانونی ندانسته است. با این حال سوال اصلی اینجاست که چرا موگرینی قبل از وقوع این حمله و حتی پس از آن، موضعی قاطعانه در برابر اقدام غیر قانونی ایالات متحده اتخاذ نکرد؟

حدود دو سال قبل، لوران فابیوس وزیر امور خارجه سابق فرانسه در خصوص یکجانبه گرایی ایالات متحده آمریکا در نظام بین الملل هشدار داده بود. این اظهارات فابیوس، منجر به حمایت افکار عمومی اروپا و فرانسه از وی شد. با این حال دولت سوسیالیست فرانسه نه تنها در عمل اقدامی در راستای مهار واشنگتن صورت نداد، بلکه امروز رئیس جمهور آن به یکی از توجیه گران حمله آمریکا به سوریه تبدیل شده است!

آنچه مسلم است اینکه یکجانبه گرایی ایالات متحده آمریکا در دوران ریاست جمهوری ترامپ، به زودی هزینه های بسیار سخت و غیر قابل جبرانی را به کشورهای اروپایی وارد خواهد کرد. در آن زمان، کشورهای اروپایی زمانی متوجه هزینه های بازی خود در زمین آمریکا می شوند که بسیار دیر شده است!

 اساسا وقوع بحران امنیت در اروپا، معلول بازی کشورهای اروپایی و در راس آنها تروییکای اروپایی در زمین ایالات متحده آمریکا بوده است. انگلیس، آلمان و فرانسه ضمن حمایت از گروههای تروریستی و تکفیری، کشورهای دیگر اروپایی که اتفاقا با سیاستها و رویکرد امنیتی تروییکا مخالف بودند را نیز درگیر بحرانهای امنیتی شدید کرده اند.

در چنین شرایطی اگر اعضای اتحادیه اروپا دست به مهار سیاستهای جنگ طلبانه و خطرناک برلین، پاریس و لندن نزنند، در آینده ای نزدیک با بحرانهای امنیتی بیشتری دست به گریبان خواهند شد. اشتیاق تروییکای اروپایی برای بازی در زمین آمریکا به اندازه ای زیاد است که قدرت حداقلی ترین محاسبات واقع بینانه در قبال تحولات بین المللی را از سوی آنها سلب کرده است.
در سال 2003 میلادی، گرهارد شرودر صدر اعظم آلمان و ژاک شیراک رئیس جمهور فرانسه با حمله ایالات متحده آمریکا به عراق مخالفت کردند. یکی از اصلی ترین دلایل این مخالفت، مهار یکجانبه گرایی ایالات متحده آمریکا و پایان دادن به توهم حضور واشنگتن در دوران تک قطبی بود.

با این حال هم اکنون سیاستمداران ناتوانی که در راس معادلات سیاسی و اجرایی سه کشور انگلیس، آلمان و فرانسه حضور دارند، در حال تقویت توهمات یکجانبه گرایانه آمریکا هستند. بدیهی است که تقویت این توهم، بیش از همه گریبانگیر کشورهای اروپایی خواهد شد.

ایا در این صورت افرادی مانند مرکل، اولاند و ترزا می که شکست گروههای تکفیری و تروریستی در سوریه آنها را نگران ساخته، پاسخگوی کاهش وزن و قدرت تصمیم سازی اروپا در معادلات جهانی خواهند بود؟!

این در حالی است که آنالیز بحرانهای امنیتی در اروپا و مروری بر رفتارهای گذشته آمریکا می توانست به سران اروپایی کمک کند که در قبال حوادثی مانند آنچه اخیرا در سوریه گذشت رویکردی عاقلانه اتخاذ کنند اما آنها نشان دادند که عقلانیت جمعی در اروپا که خمیر مایه تشکیل اتحادیه اروپا بود جای خود را به یکه تازی سیاستمداران ناشی در سه کشور آلمان، انگلیس و فرانسه داده است.