قدس آنلاین - در ســال ۹۲ و همزمان با انتخابات ریاســت جمهوری، روحانی در شعارهای انتخاباتی به طرح مسائل و مشکلات اقتصادی و معیشت مردم پرداخت و با شــعارهایی همچون وعده ۱۰۰ روزه برای حل مشکلات معیشتی مردم بر اساس فرضیه ها و تصورهای ذهنی وی که مبتنی بر نگاه به بیرون از مرزها و امید به رفع تحریم ها به جای تکیه بر توانمندی های داخلی بود، به پیروزی رسید. بر این اساس چون روش درستی را برای حل مشکلات کشور از همان ابتدا انتخاب نکــرده بود، حتی در طول چهار سال نیز به دستاورد چندانی دست پیدا نکرد، زیرا متأسفانه تمامی تمرکز کابینه دولت به موضوع برجام و نگاه به بیرون معطوف شــده بود و همین ســبب بی توجهی به ظرفیت ها، استعدادها و منابع خدادادی داخل کشور شد و مشــکلات اقتصادی و معیشتی جامعه را با سرعت فزاینده ای افزایش داد.

در حالــی که یکــی از تأکیدهای مکرر رهبر معظم انقــلاب در طول این چهار ســال به دســت اندرکاران و مســئولان نظام، توجه به اقتصاد مقاومتــی بود و ایــن واژه پای ثابت شــعارهای سال در چند ســال اخیر بود، اما متأسفانه دولت به این موضوع توجهی نداشت و بــا مذاکرات خود، ۳۵ ســال اســتقامت و مقاومت ملت ایران را به بهای امتیازاتی اندک فروخت و از طرفی در مســیر تحقق اقتصاد مقاومتی نیز تلاش چندانی از خود بروز نداد. این بی توجهــی دولت به ظرفیت های داخلی سبب شد، رهبر معظم انقلاب در آستانه شروع تبلیغات نامزدهای ریاست جمهوری دوازدهم از آن ها بخواهند که قول بدهند، برای پیشرفت کشور، توسعه اقتصادی و باز کردن گره ها، به بیرون از مرزها، نــگاه نخواهند کرد، بلکه به توانایی های ملت و ظرفیت های کشور چشم می دوزند.

بدون تردید یکــی از بزرگ ترین نقاط ضعف دولت یازدهم در عملیاتی نشــدن برنامه های اقتصادی از جمله موضوع اشتغال بود، امروز از هر خانه ایرانی که سراغ بگیریم، حداقل یک بیکار وجود دارد که اگر ســند آمایشی کشور از سوی دولت تهیه و استعداد و ظرفیت های مناطق مختلف به منظور تولید و ایجاد اشتغال مورد شناسایی قرار می گرفت، وضعیت کنونی اتفاق نمی افتاد، اگرچه وقتی در به کارگیری نیروهای جوان و با انگیزه بخصوص در لایه های میانی و پایین دســتی توجه نشــد و افرادی مســن، کم صبر و بی انگیزه در پســت های کلیدی منصوب شدند، به جای حل مشکلات بنیادین و ارائه راهکارهای اجرایی، بیشــتر به دنبال بهانه آوردن و آمارسازی بودند.

از طرفی، بی اهتمامی دولت به لزوم شــفاف ســازی اقتصادی بــه عنوان یکــی از اصول تحقق اقتصاد مقاومتــی از نقاط ضعف دیگر دولت در این زمینه اســت. عدم باور و اتکا به تــوان تولیدات ملی، گشــودن دروازه واردات کالاهای مشابه تولیدات داخلی و حتی سپردن پروژه هــای داخلی به نیروهــای خارجی، در شرایطی که کشور نیاز جدی به توسعه و رشد اشتغال داشت، جای تأمل دارد.

در حالی که با این نوع اقلیم و منابع خدادادی که در اختیار ایران است و در مواردی همچون نفت و گاز و معادن جزو کشــورهای ثروتمند به شمار می رود، مدیران اجرایی کشور براحتی می توانســتند با مدیریت جهادی و تمرکز بر استفاده درست و بهینه از این منابع، بر مشکل بیکاری غلبه کنند.

اصلی ترین وظیفه مسئولان اجرایی کشور باید پیگیری سیاست های اقتصاد مقاومتی بویژه در بخش اشتغال، تولید و تلاش جدی برای حل مشکلات معیشتی مردم و همچنین ایستادگی در برابر ابرقدرت ها و نترســیدن از تشر آن ها باشد، البته این موضوع با تعامل سازنده با سایر کشورهای جهان و اســتفاده از ظرفیت های آن هــا هیچ تعارض و منافاتی نــدارد، بلکه با برنامه ریزی و پیگیری مجدانه و اولویت قرار دادن استعدادها و منابع داخلی به جای تمرکز بر بیرون از مرزها می توان مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم را حل و فصل کرد.