من مردِ حرف نیستم

حتی حالا و در 86 سالگی ، شاید اگر محدویت سنی برای نامزدهای ریاست جمهوری وجود نداشت ، می شد دکتر «شیبانی» را در میان ثبت نام کنندگان ریاست جمهوری دید. باور کنید قصد شوخی ندارم ، روحیه اش را می شناسم که با وجود تحصیلات پزشکی و سن بالا در هیچ دوره ای از فعالیت و حضور سیاسی احساس خستگی نکرده است. حتی در سال 87 که او را به عنوان چهره ماندگار در پزشکی انتخاب و معرفی کردند ، دکتر این انتخاب و تجلیل را نوعی بازنشستگی اجباری از عالم سیاست تلقی نکرد. همین دو یا سه سال پیش هم ، خبرنگاری با سؤالهای پشت سرهم و گاه عجیب و غریب تلاش کرده بود دکتر را خسته کند. آخرِکار اما خودش از این سؤال پیچ کردن خسته شده و پرسیده بود : «حرف آخر؟» و دکتر شیبانی قبراق و سرحال پاسخ داده بود:  من مرد حرف زدن نیستم ، بیشتر عمل می کنم!

ژن مبارزه و زندان

پیش از اینکه سال 1330 وارد دانشگاه شود ، وارد مبارزات سیاسی شده بود. به قول خودش ، بد بودن با رژیم شاه از خانواده به او ارث رسیده بود. یعنی ژن های خانواده «شیبانی»  در کنار سایر ویژگی ها، وظیفه انتقال صفت « مبارز سیاسی» را هم گویا به عهده داشتند! اول دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تهران بود و مدتی بعد خدا می داند چرا زد توی کار رشته پزشکی! همین تغییر رشته و البته بیشتر مبارزات سیاسی اش سبب شد بعد از 12 سال ابتدایی و متوسطه ، 18 سال دیگر هم درس بخواند و نخواند تا اینکه سال 48 دکتری پزشکی اش را بگیرد! برخی سایتها این مدت را 20 سال هم نوشته اند. البته شما بخشی از سالهای زندانی شدن «دکتر» را باید از این مدت کسر کنید. توی پرونده ایشان ده ها بار زندانی شدن و سر جمع 13 سال آب خنک سیاسی خوردن دیده می شود.

مذهبی ترها

از پایه گذاران «نهضت آزادی» هم هست . خودش بیشتر پایه گذاران این نهضت را «مذهبی تر» هایی می داند که قصد داشتند در داخل جبهه ملی آن زمان صاحب کرسی و نظر بشوند و مردم را جذب کنند و جلوی توده ای ها در بیایند. سال 1381 در مصاحبه با «جام جم آنلاین» گفته است : « ما با انگیزه مقدسی ، نهضت آزادی را راه انداخته بودیم ؛ ولی وقتی امام را شناختیم ، دیگر دیدیم خط درست همین است... با توجه به ایده های امام و نتایجی که از حرکتش می دیدیم و این که چطور مبارزات پراکنده را به بزرگترین انقلاب مردمی تبدیل کرد، برای من که خودم در تاسیس نهضت آزادی دست داشتم ، مسجل شد که دیگر تاریخ مصرف نهضت آزادی تمام شده و نهضت از مردم عادی هم عقب مانده... امام البته توصیه کرده بودند که همه گروههای ملی مذهبی را آقای بهشتی جمع بکند».

هشتم اسفند57

مسن ترین عضو شورای شهر تهران ، علاوه بر چند دوره حضور در شورای شهر، 5 دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی، عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی، ریاست دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی، وزیر کشاورزی و ... عضو شورای انقلاب هم بوده است. نخستین صورتجلسه ای که از جلسات شورای انقلاب می توان یافت مربوط به 8 اسفند 1357 است که توسط «دکتر شیبانی» نوشته شده است. پیشنهاد حضور درشورای انقلاب را شهید «باهنر» به او می دهد. پیش از انقلاب اما فرصت حضور در شورا را پیدا نمی کند، همسرش را که به سرطان مبتلاست برای عمل جراحی به انگلستان می برد ، انقلاب پیروز می شود و او به قول خودش با بدبختی از انگلیس به آلمان و سپس کویت می رود و در نهایت به تهران می رسد.

کی گفته من حقوق نمی گیرم؟

ممکن است خیلی ها او را به جناحهای مختلف بچسبانند اما خودش معتقد است نه جناحی عمل می کند و نه خطی و نه از جایی خط می گیرد. یکی از سایتها چند سال پیش نوشته بود : در دوره نمایندگی از غذا و چای مجلس استفاده نکرده، حقوق آن را نگرفته و حقوق چند ساله شورای شهر را هم ، یکجا، به ساخت بیمارستان تخصصی زنان اختصاص داده است. دکتر «شیبانی» البته سال 93 گفت: « چه کسی گفته من از شورا حقوق نمی گیرم؟ من منبع درآمدی دیگری جز حقوق شورای شهر ندارم!