به گزارش «قدس آنلاین»،  حجت‌الاسلام‌والمسلمین ناصر رفیعی امروز در برنامه سحرگهان حرم حضرت معصومه (س) که در شبستان بزرگ امام خمینی (ره) برگزار شد بابیان این‌که مؤمن در هر کاری که به اذن خداوند متعال سالم وارد می‌شود لازم است با مجاهدت سالم از ساحت آن کار خارج شود، اظهار داشت: خداوند متعال در آیه ۸۰ سوره اسراء می‌فرماید «وَقُل رَبِّ اءَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَاءَخْرِجْنی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَناً نَّصِیراً؛ و بگو: پروردگارا! مرا با ورودی نیکو و صادقانه وارد (کارها) کن و با خروجی نیکو بیرون آر و برای من از پیش خودت سلطه و برهانی نیرومند قرار ده.»

عضو هیئت‌علمی جامعه المصطفی العالمیه در ادامه به عوامل سلب توفیق مؤمن در امور خیر از منظر امام سجاد (ع) پرداخت و عنوان داشت: توفیق در ادبیات دین از توفیق به معنای زمینه‌های عمل صالح توصیف‌شده است بر این اساس گاهی اوقات گناهان انسان منجر به حذف این زمینه‌ها شده که در اصطلاح به آن سلب توفیق گفته می‌شود.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رفیعی با اشاره به این‌که امام سجاد (ع) در دعای ابوحمزه ثمالی به ۱۰ مورد از موارد سلب توفیق اشاره فرموده است، گفت: سیره آموزش و تذکر این موارد در ادبیات امام سجاد (ع) با واژه «لعلک» است که خود این الگو جای تأمل دارد.

سخنران آستان مقدس حضرت معصومه (س) به بیان مصداقی موارد سلب توفیق در دعای ابوحمزه ثمالی پرداخت و ابراز داشت: امام سجاد (ع) با این ادبیات که «سَیِّدِی لَعَلَّکَ عَنْ بَابِکَ طَرَدْتَنِی وَ عَنْ خِدْمَتِکَ نَحَّیْتَنِی؛ سرور من شاید مرا از درگاهت رانده‌ای، و از خدمتت عزل نموده‌ای» به بیان مصداقی موارد سلب توفیق پرداخته است چنانکه دریکی از این مصادیق فرموده است «أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی مُسْتَخِفّاً بِحَقِّکَ فَأَقْصَیْتَنِی؛ یا مرا دیده‌ای که حقّت را سبک می‌شمارم پس از پیشگاهت دورم ساختی».

وی ادامه داد: توجه به‌حق خداوند متعال تکلیفی لازم برای مؤمن است تا جایی که از امام علی (ع) در خطبه ۱۹۰ نهج‌البلاغه نقل‌شده است که «فَإِنَّهُ مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَی فِرَاشِهِ وَ هُوَ عَلَی مَعْرِفَهِ حَقِّ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ مَاتَ شَهِیداً» حضرت در این خطبه به‌صراحت می‌فرمایند که آن‌کس از شما که در بستر خویش بمیرد ولی معرفت پروردگار خود و رسول او و اهل‌بیتش را به‌طور شایسته داشته باشد شهید از دنیا رفته است. پاداش او بر خداست و ثواب اعمال صالحی را که قصد آن را داشته می‌برد و نیّتش جای ضربات شمشیرش را می‌گیرد.

عضو هیئت‌علمی جامعه المصطفی العالمیه در ادامه بیان مصادیق سلب توفیق از منظر امام سجاد به فراز «أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی مُعْرِضاً عَنْکَ فَقَلَیْتَنِی؛ یا شاید مرا روی‌گردان از خود مشاهده کردی» اشاره کرد و عنوان داشت: مؤمن باید همواره در امور متوجه ساحت اقدس الهی باشد بر این مدار خداوند متعال در آیه ۹ سوره یس فرموده است «وَ جَعَلْنَا مِن بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لَا یُبْصِرُونَ؛ و پیش روی آنان حائل و سدّی و پشت سرشان نیز حائل و سدّی قراردادیم، و به‌طور فراگیر آنان را پوشاندیم، پس هیچ‌چیز را نمی‌بینند.»

وی ادامه داد: با این که آیات قرآن استوار و حکمت‌آموز است و رسالت پیامبر قطعی، راه دین مستقیم و خداوند قوی و مهربان، خالق این عالم هستی است؛ اما اکثر مردم، غافل، بی‌ایمان و گرفتار خرافاتند بر این مدار انسان مورد توصیف آیه، غافل هستند درنتیجه ایمان نمی‌آورند.

سخنران آستان مقدس حضرت معصومه (س) بابیان این‌که انسان غافل بداند هیچ‌گاه در ساحت الهی مغفول نیست، گفت: مصادیق دیگر سلب توفیق مؤمن از منظر امام سجاد (ع) مواردی مهم و قابل تأمل است که لازم است مؤمنان به حقیقت آن توجه کنند.

وی ادامه داد: امام سجاد(ع) دوستی با دروغ‌گویان، غیر شاکر زیستن، چشم‌پوشی از حضور در مجالس علما، غافل زیستن و حضور در مجالس باطل را از مصادیق بارز سلب توفیق بیان فرموده‌اند.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین توجه مؤمن به سیره علما را مشی حیاتی برای حفظ ایمان در آخرالزمان توصیف کرد و گفت: امام سجاد (ع) مصادیق مذکور را چنین در قالب دعا به ما آموزش فرموده‌اند که «أَوْ لَعَلَّکَ وَجَدْتَنِی فِی مَقَامِ الْکَاذِبِینَ فَرَفَضْتَنِی* أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی غَیْرَ شَاکِرٍ لِنَعْمَائِکَ فَحَرَمْتَنِی* أَوْ لَعَلَّکَ فَقَدْتَنِی مِنْ مَجَالِسِ الْعُلَمَاءِ فَخَذَلْتَنِی* أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی فِی الْغَافِلِینَ فَمِنْ رَحْمَتِکَ آیَسْتَنِی* أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی آلِفَ مَجَالِسِ الْبَطَّالِینَ فَبَیْنِی؛ پس مرا مورد خشم قرار دادی یا شاید مرا در جایگاه دروغگویان یافتی، پس به دورم انداختی، یا شاید مرا نسبت به نعمت‌هایت ناسپاس دیدی، پس محرومم نمودی، یا شاید مرا از همنشینی دانشمندان غایب یافتی، پس خوارم نمودی، یا شاید مرا در گروه غافلان دیدی، پس از رحمتت ناامیدم کردی، یا شاید مرا انس یافته با مجالس بیکاره‌ها دیدی.»