به گزارش «قدس آنلاین»،  محمد صدیق منشاوی از قاریان نامدار و چهره‌های  دوران طلایی تلاوت قرآن در مصر است که به بهانه چهل و هشتمین سالگرد درگذشت وی گوشه‌ای زندگی این قاری فقید تقدیم می‌شود.

۲۰ ژانویه ۱۹۲۰ میلادی در شهر منشأ در استان سوهاج از منطقه صعید مصر پسری به دنیا آمد و پدر وی او را محمد نام نهاد. پدر محمد «السید صدیق منشاوی» از شیوخ روستا و قاری قرآن بود و محمد هم به تبعیت از پدر پای به این عرصه گذاشت.

منشاوی نخستین قاری مصری است که رادیو این کشور تجهیزات خود را برای ضبط تلاوت او به محل تلاوت منتقل کرد، زیرا او و پدرش هیچ‌گاه دعوت رادیو را نپذیرفتند و محمد برای تلاوت در رادیو امتحان نداد، البته سال‌ها بعد محمد با توصیه برخی از اساتید در رادیو مصر حاضر شد اما پدرش گفت: برای خاندان منشاوی حضور محمد در رادیو کافی است.

وی در ۹ سالگی علوم و فنون قرائت قرآن را فراگرفت و با ورود به رادیوی مصر شهرت او خیلی زود گسترش یافت. سبک خاص تلاوت، صوت زیبا، لحن گرم و حزین و تلفظ صحیح و بیان قوی کلمات از خصوصیات تلاوت این قاری نامدار مصری بود. منشاوی بزرگترین قاری جهان از نظر عالمان دینی است.

منشاوی در طول عمر کوتاهش به کشورهایی مانند اندونزی، اردن، کویت، لیبی، فلسطین، عربستان سعودی، سوریه، عراق، پاکستان، مغرب و سودان سفر کرد؛ سفر وی به اندونزی در سال ۱۹۵۵ در سن ۳۵ سالگی همراه با استاد عبدالباسط محمد عبدالصمد بود. این اولین سفر خارجی استاد محمد صدیق منشاوی به کشور اندونزی بود که این سفر به دعوت اولین رئیس‌جمهور این کشور یعنی احمد سوکارنو صورت گرفت. وی در سال ۱۹۶۶ به بغداد سفر کرد و در سال ۱۹۶۹ به همراه خلیل الحصری به کشور لیبی رفت.

سفر کرد، اما تلاوت‌های ماندگاری برجای گذاشت و این تلاوت‌ها هنوز از رادیو قرآن کشورمان و بسیاری از کشورهای دیگر پخش می‌شود.

این استاد تلاوت قرآن کریم در سال ۱۹۶۹ در سن ۴۹ سالگی بر اثر بیماری تصلب شرائین جان به جان آفرین تسلیم کرد، البته عبدالناصر پادشاه مصر به محض اطلاع از بیماری وی، دستور انتقال شیخ به لندن را صادر کرد، اما دست اجل مهلت نداد و شیخ درگذشت.