قدس آنلاین- گروه استان ها- بابک رحیمیان: روز پنجم تیرماه ۱۳۹۶ مقارن ساعت ۱۶ بعداظهر خبرگزاری تسنیم به نقل از سخنگوی پالایشگاه اصفهان خبر از آتش‌سوزی پالایشگاه اصفهان و همچنین مسمومیت تعداد ۱۰ نفر از کارگران بر اثر استنشاق با گاز سمی ناشی از اشتعال گوگرد داد.
جالب اینجاست که خبرگزاری دولتی جمهوری اسلامی درست ۵ ساعت بعد و مقارن ساعت ۲۱ به نقل از سخنگوی پالایشگاه اصفهان همین خبر را به گونه ای دیگر منتشر کرد.
این خبرگزاری با تکذیب این خبر نوشت: سخنگوی شرکت پالایش نفت اصفهان با تکذیب هرگونه آتش سوزی در پالایشگاه اصفهان اخبار منتشره در این خصوص را نادرست اعلام کرد .
خبرگزاری جمهوری اسلامی به نقل از صادق حاجیان نوشت:«بخار ناشی مقداری دود و بخار ناشی گوگرد مذاب به علت وزش شدید باد در این مجموعه منتشر شد و برای ۹ کارگر مشکلات جزئی تنفسی ایجاد کرد.»
این رسانه حتی آتش سوزی در انبار گوگرد پالایشگاه اصفهان و مصدومیت کارگران این مجموعه را شایعه در شبکه های اجتماعی خواند.
واقعیت چه بود؟
مدیر کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان اصفهان در این رابطه مدعی شد:«این حادثه خسارت مالی قابل توجهی نداشته است و کارگران آسیب دیده بهبود یافته و به محل کار خود بازگشته اند«.
محسن نیرومند عنوان کرد: تمامی نکات ایمنی در پالایشگاه اصفهان رعایت شده و حادثه مذکورخسارت مالی قابل توجهی به همراه نداشته و خبرهای منتشره در فضای رسانه‌ای کذب محض است
وی همچنین اعلام کرد: مقارن ساعت ۱۱ صبح روز دوشنبه، پنجم تیرماه بر اثر گرمای هوا، گوگرد های انبار شده در محوطه روباز، دچار خودسوزی شد توسط تیم آتش‌نشانی داخلی پالایشگاه و بدون اطلاع و استمداد از شبکه امداد شهری در مدت ۱۰ دقیقه اطفا می شود
مدیر کل تعاون که بنا بر دستور ویژه وزیر مامور به پیگیری این حادثه شده بود بیان کرد: وزش باد، دود و غبار حاصل از این خودسوزی را نزد کارگرانی که در فاصله ۸۰ متری محل مشغول کار بودند برده و ۱۰ نفر از کارگران مذکور با استنشاق دود حاصله دچار سوزش چشم و گلو می‌شوند که با انتقال به بهداری پالایشگاه و استفاده از ماسک اکسیژن، بهبود می یابند و به محل کار برمی‌گردنند البته یک نفر هم به بیمارستان «گلدیس» شاهین شهر منتقل شده که وی نیز حدود ساعت ۱۳ همان روز از بیمارستان ترخیص می شود.
سوالاتی که بی پاسخ ماند
هر چند که اخبار منتشره در فضای مجازی حکایت از مصدومیت ۱۰۰ نفر داشت و این قسمت از خبر در فضای مجاز اغراق شده بود اما واقعیت اینست که باقی این حادثه قریب به اتفاق صحت داشت اما حتی مسئولان این خبر را هم بر نتابیدند و با اصلاحاتی هم چون خبر کذب، اخبار نادرست، شایعه، خسارت جزئی و ... سعی بر بی اهمیت خواندن این واقعه گرفتند.
گفتنی است با وجود اینکه بنا بر گفته مدیر کل تعاون این اتش سوزی در کمتر از ۱۰ دقیقه اطفاء شد و ۱۰ نفر را مصدوم کرد اما به این پرسش پاسخ داده نشد که اصرار بر کلمه تکذیب و شایعه در این خبر از طرف مقامات دولتی چه بود؟
چرا یک مقام مسئول باید در مصاحبه با یک رسانه خبر از آتش سوزی بدهد اما در رسانه ای دیگر همین خبر را تکذیب و شایعه بخواند؟ و اگر به قول مدیر کل تعاون تمامی امکانات ایمنی در این پالایشگاه فراهم بوده است پس چرا بخارات حاصله باید ۱۰ نفر را راهی بیمارستان کند؟و باید سوال کرد اگر این حادثه از اهمیت چندانی برخوردار نبود و از آن به عنوان حادثه جزئی یاد می شود پس چه نیازی بود که وزیر کار در خصوص یک حادثه جزئی دستور پیگیری صادر کنند؟
شرایط کار روابط عمومی تغییر پیدا کرده است
باید اذعان کرد: فضای مجازی این روز ها شرایط کار روابط عمومی‌ها را به طور حتم تغییر داده است.
عملکرد فضای مجازی از دیدگاه مثبت را می‌توان این گونه توضیح داد که حضور شهروند - خبرنگاران امکان هرگونه تکذیب یا اظهارات نادرست را از روابط عمومی‌ها سلب می‌کنند.
نباید فراموش کنیم شهروند - خبرنگاران قادرند سند هر چیزی را که ما تکذیب می‌کنیم در معرض دید میلیون ها نفر قرار دهند و به این ترتیب در خدمت شفافیت قرار می‌گیرند.
از دیدگاه منفی فضای مجازی امکان تخریب و امکان ایجاد فضایی پرتنش را فراهم می‌آورد و این روابط عمومی‌ها هستند که باید جواب دروغ‌ها و تهمت‌هایی را بدهند که هرگز وجود خارجی نداشته‌ان نه اینکه واقیعیت ها را پنهان کنند.
خطای استراتژیک
متاسفانه خطای استراتژیک روابط عمومی ها آنجا شکل می گیرد که آنها خود را از یک مرجع«اعتماد ساز» و «اطلاع رسان» به یک «توجیه گر» تنزل می دهند.
در چنین شرایطی، سازمانی که نتواند با بهره گیری از اصول حرفه ای روابط عمومی ارتباط موثر و مستمر بر پایه اعتماد با جامعه هدف ( یا مخاطبان) و اجتماع ( مردمی که ناظرند و فقط قضاوت می کنند) برقرار کند؛ بشدت آسیب پذیر و دچار بحران می شود.
از نشانه های سازمان های بحران زده و روابط عمومی های غیرحرفه ای، آسیب پذیری آنها در برابر شایعات یا حتی در درجات ضعیف تر انتقادهای مصلحانه است.
گاهی یک مطلب کوتاه و کوچک در یک رسانه اجتماعی یا مجازی ابتدا نظام ارتباطی و سپس نظام مدیریتی این سازمان ها را از هم می پاشد و د اینجاست که اختیار قضاوت و کنترل آن از دست نهادها خارج و در اختیار افکار عمومی قرار می گیرد.
برای پیشگیری از بحران اعتماد در سازمان ها ابتدا باید روابط عمومی ها با سرلوحه قراردادن صداقت در بیان کارکرد و خروجی سازمان خود با پرهیز از فرافکنی، با بهره گیری از مکانیزم های هدایت و رهبری افکار عمومی موضوع را مدیریت و بر آن فائق آیند.
شیوه دفاع به هر قیمتی
قدم دوم در مدیریت چنین بحران هایی، پرهیز از شیوه« دفاع به هر قیمتی» است.
شرافت انسانی و اخلاق اسلامی اقتضا می کند اگر در این زمینه سازمان مربوطه حتی در بخش کوچکی مقصر بوده یا کم کاری کرده ، روابط عمومی یا در صورت لزوم رییس سازمان شجاعانه اقدام به عذرخواهی کنند.
در کشور ما به دلیل نهادینه نبودن این فرهنگ خصوصا در سازمان های دولتی میان مدیران؛ این امر به چالشی بزرگ تبدیل شده است.
مدیران روابط عمومی ها باید این هنر و توانایی را داشته باشند که در کمال صداقت پیش از بروز هر موج رسانه ای یا تولد هر شایعه به شیوه ای که صلاح می دانند اطلاعات لازم را به رسانه ها و افکار عمومی بدهند.
این ضعف بزرگی است که برخی مدیران در قبال چالش های سازمان متبوعشان سکوت می کنند و معمولا وقتی پا به عرصه صدور اطلاعیه و تکذیبیه می گذارند که رسانه ها بر اساس اطلاعات ناقص یا غلط خود یا از طریق منابع دست چندم به انتشار مطالب اقدام کرده اند.
در این صورت طبیعی است که مردم از چنین تکذیب ها و پاسخ هایی قانع نمی شوند و هزینه ها و لطمه هایی که در اثر این بی تدبیری به اعتبار سازمان وارد می شود، پیش و بیش از آنکه به عهده دیگر حلقه های ارتباطی باشد در اثر اهمال و کندی خود سازمان یا عدم تصمیم گیری به موقع مدیران آن خواهد بود.
نظر شما