به گزارش قدس آنلاین،از ابتدای پیدایش حشدالشعبی که با فتوای مرجعیت و در دفاع برای آزادی شهرهای اشغال شده از دست گروه‌های تروریستی داعش شکل گرفت، دشمنی و عداوت علیه این جریان مردمی نیز آغاز شد. از داخل عراق برخی از جریان‌های سیاسی همنوا با خارج، تبلیغات منفی گسترده‌ای را علیه این جریان مردمی آغاز کردند و شروع به تخریب این جریان کرده و تلاش کردند حشدالشعبی را فرقه‌گرا و وابسته به جریان شیعه معرفی کنند و تا به آنجا پیش رفتند که در رسانه‌های وابسته به خود و در تربیون‌های تبلیغاتی این طور القاء می‌کردند که این جریان درصدد حذف جریان اهل سنت است و قصد تضعیف ارتش عراق را دارد.

در خارج نیز رسانه‌های وابسته به کشورهای مرتجع عربی نیز تلاش هماهنگی را برای تخریب وجهه این جریان مردمی به کار گرفتند و آن را فرفه‌گرا و نقش آن را موازی با ارتش دانستند و از هر تلاش برای تخریب این جریان مردمی که با فتوای مرجعیت شیعه و در حمایت از جان و مال و ناموس مردم عراق پا به عرصه گذاشته بود دریغ نکردند. این رسانه‌ها از همان ابتدا تلاش کردند که این جریان مردمی را وابسته به ایران معرفی کنند تا از این طریق بتوانند آن را بیشتر مورد حمله قرار داده و ناکارآمد جلوه دهند و حتی در برهه‌ای از ورود حشد الشعبی در آزادسازی شهرهای عراق از دست داعش جلوگیری کردند ولی در عمل نتوانستند جلوی عزیمت این طوفان و سیل انسانی را که با عشق به مراکز آموزشی می‌شتافتند تا پس از فراگیری آموزش‌های لازم به میدان‌های نبرد با داعش بشتابند، بگیرند.

دستور کار دشمنان این جریان مردمی حذف این جریان و به حاشیه راندن آن بود تا این جریان مردمی که تازه پا گرفته بود در عمل به وظیفه اساسی خود که دفاع از حاکمیت این کشور است ناکام بماند و با کمال تاسف برخی از جریا‌ های سیاسی شیعه نیز در دام تبلیغات رسانه‌های رژیم‌های عربی افتادند و کار به جایی رسید که همگام با این رژیم‌ها حذف این جریان مردمی را در دستور کار خود قرار داده‌اند و بحث انحلال حشد الشعبی و ادغام آن در ارتش و سایر نیروهای مسلح را مطرح می‌کنند. سخنان روز گذشته حیدر العبادی نخست‌وزیر عراق که در آن از تداوم فعالیت حشد الشعبی دفاع کرد و ادامه فعالیت آن را خواست مرجعیت و دولت عراق دانست را می‌توان پاسخ قاطع به این خواسته‌های نامعقول آنها دانست.

عراقی که از ارتش قوی و مقتدر برای مقابله با تجاوزهای احتمالی و مقابله با تروریست‌ها برخوردار نیست و در جنگ علیه گروهی اندک «فرار را بر قرار» ترجیح می‌دهد، به ناگزیز باید برای تامین تمامیت ارضی خود به چنین نیروی مردمی متکی باشد که آزادسازی موصل و دیگر شهرهای عراق از دست داعش این امر را به اثبات می‌رساند.

قطعا این جریان مردمی با پشتوانه عقیدتی و نیز فراگیری آموزش‌های نظامی می‌تواند ضامن امنیت و دفاع از مرزهای این کشور باشد؛ توجه داشته باشیم که مقامات آمریکایی پیوسته از طولانی بودن مبارزه با داعش سخن می‌گفتند و یک پروسه 10 ساله را برای این کار در نظر گرفته بودند. در چنین شرایطی می‌بینیم که با ورود حشد العشبی معادله نبرد تغییر کرد و سرنوشت جنگ به نفع ارتش عراق رقم خورد. تحولات عراق و سقوط شهرهای این کشور یکی پس از دیگری به دست تروریست‌ها درس‌های زیادی را در نهان دارد و آن این است که باید از هیچ تلاشی برای تقویت این جریان‌ها دریغ نکرد چرا که عراق برای دفاع از مرزها و حمایت از مردم خود به ارتشی مقتدر نیازمند است که در این راه این جریان مردمی می‌تواند در نقش کمک کننده و پشتیبان ارتش در بحران‌های مختلف ظاهر شود و عراق را از بحران‌های مختلف عبور دهد و این کشور را به سرمنزل ثبات و امنیت برساند.