به گزارش قدس آنلاین، سختی کار، مواجهه با بیماری‌های خطرناک و دستمزد پایین، این روزها پرستاری را به عنوان یکی از مشاغل کم جاذبه کشور تبدیل کرده است.
طبق آخرین آمار اعلام شده توسط رئیس کل سازمان نظام پرستاری کشور، افزون بر ۲۰۰ هزار پرستار در کشور داریم که بسیاری از آن‌ها خانه‌نشین شده‌اند یا به خارج از کشور رفته‌اند. در حال حاضر ۱۲۰هزار پرستار در کشور وجود دارند که باید برای آن‌ها جاذبه شغلی ایجاد شود تا کارشان را با انگیزه و اشتیاق انجام دهند.
«طرح مراقبت در منزل» یکی از همان اقدام‌های انگیزشی است؛ طرحی که با وجود قدمت چند ساله‌اش در دنیا، عمر زیادی در کشور ما ندارد، اما با وجود تمام سختی‌ها و مشکلات حل نشده‌اش، چراغ امیدی در دل پرستاران روشن کرده است.
مشکلات سپید پوشان مهربان را دریابیم
شیفت‌های پشت سر هم و ساعت کاری زیاد، درد مشترک بسیاری از این پرستارها است. زکیه باباییان پرستاری صبور و باحوصله است که در توضیح مشکلات کاری‌اش به خبرنگار ما می‌گوید: چرخشی بودن شیفت‌ها و داشتن شیفت‌های شب پُر کار در کنار فعالیت ذهنی و بدنی شدید به خاطر تعداد بالای بیماران تمام انرژی یک پرستار را تحلیل می‌برد.
او به تأثیرات روحی ناشی از تماس مداوم با بدترین مرحله زندگی افراد یعنی بیماری و مرگ اشاره کرده و اضافه می‌کند: ما پرستاران هر روز واکنش‌های منفی بیماران و همراهیان آن‌ها را می‌بینیم و در بسیاری موارد دچار پریشانی، یأس یا پرخاشگری می‌شویم. علاوه بر آن با توجه به اینکه برنامه‌ریزی شیفت‌ها در ابتدای هر ماه انجام می‌شود و در طی ماه ممکن است میهمانی، جلسات مدرسه بچه‌ها و... پیش بیاید، برای حضور در آن‌ها به مشکل برمی‌خوریم. تا جایی که در خانواده خود و همسر به غایب همیشگی تبدیل شده و در جمع فامیل، منزوی اجباری هستیم.
تأمین امنیت، بیمه و ثبات شغلی... بخشی از مطالبات پرستاران
علاوه بر مراقب‌های پرستاران در بیمارستان، بتازگی مراکز مراقبت‌های پرستاری در منزل یا مراکز پرستاری جامعه‌نگر نیز راه‌اندازی شده است. مراکزی که اعزام پزشک، پرستار، فیزیوتراپ، مراقبت از کودک و سالمند و بسیار خدمات دیگر را در دستور کار خود دارد. مراکزی که رونقشان نور امیدی در زندگی برخی بیماران خاص و مزمن روشن کرده و تحمل بستری‌های طولانی در منزل را برای آن‌ها و خانواده‌های آنان آسان‌تر کرده است.
رضا محمدی، پرستاری است که علاوه بر کار در بیمارستان و در شیفت‌های تعیین شده، به خاطر تأمین هزینه‌های زندگی مراقبت از بیماران در منزل را هم انجام می‌دهد. او که در یکی از همین مراکز مراقبت در منزل کار می‌کند، می‌گوید: فقط باید عاشق کارت باشی تا بتوان سختی‌های بسیار او را تاب بیاوری. او که همراه همسر پرستارش حدود ۹ سال مشغول خدمت به بیماران است از شب‌هایی می‌گوید که هر دو شیفت هستند و مجبور می‌شوند برای دختر ۶ ساله‌شان پرستار بگیرند. او می‌گوید به خاطر مطمئن نبودن از امنیت، اجازه کار به همسرم در این بخش را نمی‌دهم و معتقد است اگر این خدمات را بیمه قبول کند، تعداد بیشتری از افراد جامعه از آن استفاده می‌کنند.
پرستاری پرستارنماها آسیب جدی این طرح است
مدیر کل ارتقای سلامت، خدمات بالینی و پرستاری وزارت بهداشت در توضیح طرح «مراقبت در منزل» به خبرنگار ما می‌گوید: طبق تعاریف بین‌المللی این طرح، طرحی است که طی آن طیف گسترده‌ای از خدمات بهداشتی و درمانی که امکان ارائه آن در خانه وجود دارد به بیمار ارائه می‌شود. خدماتی که معمولاً ارزان‌تر، راحت‌تر و مؤثرتر از خدمات ارائه شده در بیمارستان است.
در دنیا دستورعمل‌های متفاوتی وجود دارد که وقتی یک پرستار می‌خواهد وارد منزلی شود، باید آن منزل از نظر ایمنی چک شده باشد و سیستم‌های حفاظتی در اختیار پرستاران قرار گرفته باشد احمد نجاتیان مشکلات کار در این طرح را به دو قسمت مشکلات خودِ طرح و ضرورت جا افتادن سیستم مراقبتی در کشور و دیگری مشکلات پرستاران شاغل تقسیم می‌کند. او می‌گوید: مهم‌ترین موضوع این است که افرادی غیر از پرستاران و آن‌هایی که صلاحیت لازم را ندارند، به عنوان پرستار در منازل ارائه خدمت می‌دهند. این مسئله سبب می‌شود مردمی که شناخت کافی از خدمات پرستاری در منزل ندارند، خدمات نامناسب و بی‌کیفیت را از افراد غیرصالح بگیرند.
وی می‌افزاید: در زمینه بحث صلاحیت حرفه‌ای، مقرر شده است پرستارانی که توانمندی و صلاحیت لازم را دارند، گواهی و پروانه‌ای دریافت کرده تا خدمات ایمن و مناسب به مردم بدهند. پیش نیاز دریافت این گواهی و توانمندسازی، شرکت در دوره‌های ضمن خدمت و بازآموزی است.
طرح «مراقبت در منزل» شغلی پایدار است
این فعال حوزه پرستاری کشور در ادامه توضیح می‌دهد: به دلیل اینکه طرح «مراقبت در منزل» هنوز به عنوان یک صنعت در کشور ما مطرح نشده است، بسیاری از پرستاران آن را به عنوان شغلی پایدار محسوب نمی‌کنند. بیشتر آن‌هایی که در این طرح مشغول به کارند، پرستارانی هستند که در شیفت دوم یا ساعات اضافه کاری خدمات پرستاری در منزل ارائه می‌کنند که امیدواریم با توسعه مراکز برای رونق این طرح قدم‌های خوبی برداشته شود.
مدیر کل ارتقای سلامت، خدمات بالینی و پرستاری وزارت بهداشت از تعیین تعرفه خدماتی این خدمات گفته و اعلام می‌کند: تلاش داریم طرح «مراقبت در منزل» را به عنوان بخشی از نظام سلامت اعلام کنیم. ضمن اینکه با بیمه کردن این خدمات، استفاده از آن را گسترش دهیم.
نجاتیان در ادامه می‌گوید: برای پرستاران شاغل در این بخش باید جایگاهی شغلی تعریف شود تا به عنوان کاری با حقوق و درآمد مناسب و ثابت بتوانند در طرح «مراقبت در منزل» کار کنند و آن را شغل اصلی خود بدانند.
«طرح مراقبت در منزل» تسکین دهنده مشکلات پرستاران
وی دیگر مشکلات این طرح را بحث امنیت پرستاران دانسته و توضیح می‌دهد: از نگرانی‌هایی که بخصوص در مناطق حاشیه شهر وجود دارد، بحث امنیت پرستارانی است که در آن مناطق ارائه خدمات می‌کنند. در دنیا دستورعمل‌های متفاوتی وجود دارد که وقتی یک پرستار می‌خواهد وارد منزلی شود، باید آن منزل از نظر ایمنی چک شده باشد و سیستم‌های حفاظتی در اختیار پرستاران قرار گرفته باشد. اما از آن جایی که این طرح در ایران، موضوعی جدید است نیاز است تا کارگروهی مشخص با همکاری نهادهای دیگر مانند نهادهایی که در بحث امنیت کمک کننده هستند، تشکیل شود. همه تلاش می‌کنیم بتوانیم امنیت لازم را ایجاد کرده و امکانات روز دنیا را در اختیار پرستاران بگذاریم که اگر در منزلی ارائه خدمت می‌دهند، مطمئن باشند آن مکان ایمن هست و دسترسی به وسایل هشدار دهنده برای ردیابی آن‌ها وجود دارد.
مدیر کل ارتقای سلامت، خدمات بالینی و پرستاری وزارت بهداشت در پایان خبر می‌دهد: در کشور تا به امروز ۱۰۰۰ واحد «مراقبت در منزل» فعال شده است. تعداد پرسنل این مراکز بسته به شرایط متفاوت است. اما بر اساس آخرین آمار در حال حاضر افزون بر ۱۰ هزار پرستار به طور مستقیم و غیرمستقیم در مراکز طرح «مراقبت در منزل» در حال فعالیت هستند. به نظر می‌رسد با توسعه این طرح می‌توانیم مشاغل بسیاری ایجاد کنیم. این طرح در کشوری مانند آمریکا یک میلیون شغل مستقیم و ۲۵۰ هزار شغل غیرمستقیم ایجاد کرده است. امیدواریم با هدف‌گیری که برای طرح «مراقبت در منزل» داشته‌ایم بتوانیم از لحاظ اشتغال پایدار نیز به رشد قابل قبولی برسیم.
نظر شما