قدس آنلاین- دو روز گذشته و در حاشیه نشست خبری هفتگی وزارت بهداشت؛ دکتر ایرج حریرچی، سخنگوی وزارت بهداشت در اظهار نظری درباره تراریخته‌ها گفت: «اگر تأمین غذای ۷ میلیارد نفر با منابع طبیعی و سنتی معمول امکان‌پذیر بود دنیا به سمت تولید محصولات تراریخته نمی‌رفت. اما چنین امکانی وجود ندارد. به عنوان مثال ۹۵درصد سویای دنیا تراریخته است». اظهار نظری که نگرانی‌ها را مبنی بر لرزیدن دست و دل مدیران کشور در استفاده از تراریخته‌ها به همراه داشت.
مهندس سیدرضا نورانی، رئیس انجمن ارگانیک ایران درباره محصولات تراریخته به خبرنگار ما می‌گوید: حدود ۲۰ سال پیش آمریکایی‌ها برای افزایش تولید و حاکمیت پیدا کردن بر کشورهایی که فقر غذایی دارند، این محصولات را تولید کردند. اما هنوز ثابت نشده است که این محصولات سالم هستند و آسیب نمی‌رسانند. ضمن آنکه وقتی به موضعگیری کشورهای دنیا و ممنوعیت بیش از ۳۸ کشور از این محصول نگاه می‌کنیم، در استفاده از آن دچار تردید می‌شویم.
این حق مردم است که بدانند چه مصرف می‌کنند
نورانی می‌افزاید: این حق مردم است که بدانند چه مصرف می‌کنند. چرا باید سال‌ها محصولات تراریخته را بدون نام و نشان به مردم عرضه کرده باشند؟ آن‌هایی که بدون شناسنامه کالایی را وارد کرده‌اند پاسخگوی آنچه بر سفره مردم گذاشته‌اند، باشند. امروز همه مردم نگران هستند. در صورتی که نیاز است از محصولات آگاهی داشته باشند.
دور ریز مواد کشاورزی در کشور، غذای ۹ میلیون نفر است
وی با تأکید بر اینکه کشور ما در فقر مالی و اقتصادی به سر نمی‌برد، می‌گوید: باید حتماً کالاهای ارزان قیمت استفاده کنیم تا بعد مخاطراتی برای جامعه داشته باشد؟ از این دولت انتظار داریم در بحث پیشگیری از بیماری، به طور جدی‌تری وارد عرصه سلامت جامعه شود و تلاش کند مردم کمتر بیمار شوند یا اصلاً بیمار نشوند. باید پیگیری شود که چه افراد و با چه اهداف و مقاصدی دنبال بالا بردن پرچم محصولات تراریخته در کشور هستند. در صورتی که محصولات پایه‌ای خوبی در کشور داریم و باید به سمت و سوی تولید و استفاده از محصولات ارگانیک برویم.
رئیس انجمن ارگانیک ایران با اشاره به اینکه دولت نباید یک سویه وارد بحث واردات یا تولید تراریخته‌ها شود، توضیح می‌دهد: باید مراقب باشیم برای محصولات تراریخته آن طور که در بحث سموم شیمیایی عمل کرده و با مصرف بی‌رویه و غیرکارشناسی منابع را آلوده و سلامت جامعه را خطر انداختیم، عمل نکنیم. انتظار داریم بهترین راه برای سلامت مردم انتخاب شود.
نورانی می‌گوید: این سخن که «در آینده چون با کمبود غذا مواجه هستیم، مجبور هستیم به سمت تولید تراریخته برویم» کاملاً اشتباه است. چرا که امروز در صنعت غذایی و کشاورزی درصد زیادی ضایعات داریم. اگر جلوی این ضایعات گرفته شود، نیازی به استفاده از محصولات نوین خارجی نداریم. بر اساس آخرین آمار حدود ۱۲۸ میلیون تن تولید محصول کشاورزی و صنایع جانبی‌اش را داریم و در آخرین اظهار نظری که فائو اعلام کرده است؛ حدود ۳۵درصد محصولات غذایی در کشور دور ریخته و هدر می‌رود. اگر مانع این اسراف و دور ریز مواد غذایی شویم، حداقل حدود ۹ میلیون نفر را می‌توانیم سیر کنیم.
آگاهی از ماهیت محصول، یک حق شهروندی است
عضو اتحادیه ملی محصولات کشاورزی ایران نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید: تنها ۱۱ درصد از اراضی کشاورزی آبی دنیا، زیر کشت محصولات تراریخته است. اگر بخواهیم اراضی آبی و دیم را نیز در این آمار بیاوریم، سطح کشت محصولات تراریخته دنیا به پنج درصد هم نمی‌رسد. بنابراین غالب محصولات کشاورزی موجود در بازارهای جهانی غیرتراریخته و یا ارگانیک است.
ین سخن که «در آینده چون با کمبود غذا مواجه هستیم، مجبور هستیم به سمت تولید تراریخته برویم» کاملاً اشتباه است. چرا که امروز در صنعت غذایی و کشاورزی درصد زیادی ضایعات داریم. اگر جلوی این ضایعات گرفته شود، نیازی به استفاده از محصولات نوین خارجی نداریم. دکتر آزاد عمرانی می‌افزاید: نکته مهم درباره محصولات دستکاری شده ژنتیکی این است که این محصولات به علت اینکه تقاضای کمتری در بازار دارند، ارزان‌تر هستند. در واقع آگاهی‌رسانی ضعیف و نبود اطلاع‌رسانی درباره ماهیت تراریخته محصولات کشاورزی وارداتی، ظلم به مصرف کننده است.
رئیس کمیسیون نقد محصولات تراریخته انجمن ارگانیک ایران اضافه می‌کند: سؤال از مسئولان این است که چرا وقتی محصولی مستقیم و غیرمستقیم وارد سبد غذایی ما می‌شود و به لحاظ ماهوی با محصولات رایج و طبیعی متفاوت است، برچسب‌گذاری نمی‌شود تا مصرف کنندگان آگاهانه انتخاب کنند. موضوع دیگر بحث اقتصادی تراریخته‌هاست. وقتی عده‌ای از وارد کنندگان، محصول تراریخته را وارد می‌کنند و دولت بر اجرای قوانین برچسب گذاری نظارت نمی‌کند، عملاً تراریخته‌ها را به قیمت محصول غیرتراریخته می‌فروشند. این تفاوت قیمت تراریخته و غیرتراریخته عملاً نادیده گرفتن و تضییع حقوق مصرف کننده است. زیرا محصولات تراریخته در بازارهای جهانی ۱۰ تا ۳۰ درصد ارزان‌تر فروخته می‌شود و عدم برچسب گذاری و فروش آن‌ها به قیمت محصولات طبیعی، نوعی گران‌فروشی بوده و در حق مصرف کننده اجحاف می‌شود. حال اگر مخاطرات سلامتی و زیست محیطی این محصولات را هم به ملاحظات اقتصادی تراریخته‌ها بیفزاییم، به این نتیجه می‌رسیم که آگاهی از ماهیت یک محصول غذایی یک حق شهروندی است که متأسفانه نادیده گرفته می‌شود.
چرا روغن‌های سویا برچسب تراریخته ندارند؟
عمرانی در ادامه بیان می‌کند: در بند چ ماده ۳۱ بخش ۷ در برنامه ششم توسعه کشور، به صراحت قید شده است که «واردات و تولید محصولات تراریخته ممنوع است، مگر اینکه مجوزهای لازم برای آن کسب شده باشد و با انجام آزمایشات معتبر مخاطرات این محصولات به مصرف کننده اطلاع رسانی شود». برای اجرای این قانون باید آیین نامه‌های اجرایی تدوین شود که حق شهروندان در برخورداری از غذای سالم و محیط زیست پایدار را تضمین کند. متناسب با آن ضروریاتی هم وجود داشته باشد تا واردکنندگان خوراک دام یا روغن‌های نباتی به سمت واردات محصولات غیرتراریخته در بازارهای جهانی هدایت شوند و با اتخاذ سیاست‌های گمرکی و نظارتی، واردات محصولات طبیعی و ارگانیک در اولویت قرار گیرد.
با توجه به اهمیت تغذیه سالم در پیشگیری از بیماری‌ها این سؤال پیش می‌آید که چرا در کشور ما محصولات تراریخته بدون برچسب گذاری و با قیمت معادل محصولات طبیعی وارد سفره‌ها می‌شود؟ چرا در حالی که مدیران دولتی اعلام می‌کنند بیش از ۹۰درصد دانه‌های روغنی وارداتی تراریخته است، چنین نسبتی را در فروشگاه‌ها و برچسب روغن‌های خوراکی نمی‌بینیم؟ چرا دولت برای تولید محصولات غیرتراریخته و ارگانیک برنامه حمایتی ندارد؟
واردات، تولید و مصرف تراریخته‌ها بدون رعایت قانون ممنوع!
این اظهار نظرها در حالی است که نایب رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس با بیان اینکه محصولات کشاورزی تراریخته، از طریق مهندسی و دستکاری ژنتیک تولید می‌شوند و سلامت جامعه را دچار مشکل می‌کند به خبرنگار ما می‌گوید: به منظور آسیب‌های فراوان این محصولات کمیسیون کشاورزی مجلس مصوب کرده است که واردات، تولید و مصرف محصولات تراریخته در برنامه ششم توسعه ممنوع شود.
نظر افضلی می‌افزاید: محصول خارجی که وارد ایران می‌شود، باید ابتدا نمونه‌برداری شده و در آزمایشگاه‌های مجهز مورد تحقیق قرار گیرد. این آزمایشگاه‌ها و مراکز نیز برای شفاف سازی بیشتر باید در معرض دید و بازدید مسئولان سازمان بازرسی و مردم قرار داشته باشد.
وی با اشاره به تخصص خود در حوزه دام و طیور ادامه می‌دهد: واردات ذرت، سویا و دانه‌های روغنی از آمریکا برای خوراک دام و طیور کشور انجام می‌شود. محصولاتی که هر چند مصرف مستقیم انسانی ندارند، اما به خوراک دام و طیور رسیده و بعد انسان از آن استفاده می‌کند. خوراکی که ممکن است همان آسیب‌های تراریخته‌ها را متوجه انسان کند. پس نیاز است که تا قبل از رسیدن به نتیجه‌ای واضح درباره مضرات و خطرات این محصولات از آن‌ها استفاده نشود.
نایب رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس در پایان تأکید می‌کند: هنوز اثرات منفی محصولات تراریخته مشخص نشده است، اما برای احتیاط و برای بالابردن شاخص سلامت جامعه، از واردات و تولید آن جلوگیری می‌شود.
نظر شما