قدس آنلاین - رقیه توسلی: پس اگر خواستید دستِ کودکِ درونتان را بگیرید و ببرید تفریحی تازه تا سرتان هوایی بخورد و مسافرت تان رنگ و بویی سنتی داشته باشد، بومگردی را از دست ندهید.

گشت و گذاری که به تمام معنا، شوق کشف اسرار و ماجراجویی تان را برانگیخته خواهد ساخت. تمام حواس پنجگانه تان را.

صنعت و فعالیتی نوپا که هم دست مسافر را می گیرد، هم دست جوامع محلی را. سفری مقرون بصرفه و به واقعیت نزدیک تر برای گردشگر که بومیان را هم توانمندتر می سازد.

در پدیده ی جدید بومسرا که - روستا نشینان و جنگل نشینان - میزبان طبیعت گردان می شوند، مزیت بسیار نهفته است. یکی اش مثلاً اینکه به دلیل ایجاد زنجیره شغلی، مهاجرت رنگ می بازد و فراموش می شود. و دیگر اینکه چون تولید شغل، خودکفایی در پی داشته، اقتصاد وابسته به چوب کاهش می یابد و جنگل و منابع طبیعی هم پشت بندش حفظ می شود.

توریست های این تورها، همه فصل می آیند و رودخانه نوردی می کنند، از غذاهای محلی می چشند، در اقامتگاه های قدیمی اتراق کرده و تاریخ را سِیر می کنند. زندگی گذشتگان را در جنگل و کوهستان و جلگه ورق می زنند، آیین و سنت آنانی را که همزاد طبیعت بودند.

صوتِ حیوانات اهلی و جنگلی. پرواز پرنده ها. صدای آبشار و عطر جنگل تابستانی. پس لامسه، چشایی، بینایی، بویایی و شنوایی در بومگردی از اهم واجبات است. آنجا که همقدم با آدم هایی می شوید همجنس خودتان که دلشان تماشای جنگل های هیرکانی می خواهد و حضور راه بلدی که در این تور پرجاذبه، خاطره هایشان را غنی تر سازد.

پس اگر به دنبال هیجان تازه ای هستید و انرژی بالاتری از مکان و مقصدتان می خواهید، با دلِ قرص، خانه هایی با جغرافیای مهربان تر و خونگرم تر را انتخاب کنید. خانه هایی که اصلاً طعم ویلا و اتاق های هتل و مسافرخانه نمی دهند.