به گزارش قدس آنلاین، از یمن تا میانمار، خون مسلمانان بی‌گناه به زمین ریخته می‌شود؛ خواه به بهانه اقلیت بودن و خواه به خاطر بلندپروازی‌های سیاسی شاهزادگان سعودی. در این میان برخی نهادهای بین‌المللی مانند سازمان پزشکان بدون مرز با حضور در این مناطق به گفته خودشان به کمک قربانیان و آسیب‌دیدگان می‌روند و گاه از جنایاتی که علیه این مردم می‌شود اخباری را افشا می‌کنند. در این راستا، با لوکاس نف، سخنگوی سازمان پزشکان بدون مرز گفت‌وگو کرده‌ایم. او افشا کرد دولت میانمار با کارشکنی و عدم صدور مجوز مانع فعالیت‌هایشان در ایالت راخین که بیشتر ساکنان آن مسلمان هستند، شده است. وی همچنین وضعیت مسلمانان روهینگیایی در بنگلادش را اسفبار و نگران‌کننده می‌داند. متن کامل این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
وضعیت مردم یمن به‌ویژه زنان و کودکان را چطور توصیف می‌کنید؟
پس از گذشت بیش از دو سال و نیم جنگ، یمن امروز یک بحران بشری تمام‌عیار است. وضعیت از زمان آغاز جنگ در سال ۱۳۹۴ به‌شدت بحرانی‌تر شده و هیچ‌نشانه‌ای از بهبود اوضاع مشاهده نمی‌شود. حملات هوایی و درگیری‌های زمینی در بسیاری از مناطق یمن، زندگی مردم را مختل کرده و جان شمار زیادی از مردم را گرفته است. مردم حتی پول لازم برای حمل‌ونقل به کلینیک‌ها یا بیمارستان‌ها را ندارند؛ بسیاری حتی قادر نیستند دو وعده غذا در طول روز بخورند یا غذای بسیار اندکی را می‌توانند بخورند؛ وضعیت تغذیه مردم اسفناک است. به گفته سازمان بهداشت جهانی، بیش از نیمی از امکانات بهداشتی یمن به علت آسیب یا کمبود پرسنل قابل استفاده نیست. معضل دیگر این است که دولت یمن نمی‌تواند حقوق کارکنان یا داوطلبان نهادهای درمانی را پرداخت کند و بسیاری از این افراد به ناچار بیمارستان‌ها را ترک و مشاغل دیگری را برای کسب درآمد پیدا کرده‌اند.
همچنین در اثر حملات هوایی زیرساخت‌های بهداشتی و آب شرب آسیب دیده و این مساله توام با آسیب‌های بهداشتی و عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی برای افراد به‌ویژه در مناطق روستایی، موجب شیوع بیماری وبا شده است.
وضعیت مسلمانان روهینگیایی چطور؟
گفته می‌شود این مسلمانان که از ظلم و خشونت نیروهای نظامی میانمار فرار می‌کنند، در بنگلادش وضعیت خوبی ندارند. پناهندگان روهینگیا که به بنگلادش فرار می‌کنند، به‌طور فوری به کمک پزشکی و بشردوستانه نیاز دارند. در حال حاضر وضعیت بشردوستانه در مرز بنگلادش با میانمار روزبه‌روز بدتر می‌شود. شماری از این افراد در اردوگاه‌های موقت اقامت دارند اما بسیاری از پناهندگان هنوز در مرز با میانمار آواره هستند. حتی قبل از حوادث اخیر، بسیاری از پناهندگان روهینگیایی در بنگلادش در شرایط ناامن و غیربهداشتی زندگی می‌کردند. آنچه ما در بنگلادش و در میان پناهجویان روهینگیایی می‌بینیم بی‌سابقه است. نیروهای ما افراد بسیاری را دیده‌اند که در معرض ناراحتی و عواقب شدید قرار دارند و به مراقبت‌های پزشکی دسترسی ندارند.
شرایط بهداشتی مهاجران در بنگلادش چگونه است؟
بسیاری از افراد تازه‌وارد به مراقبت‌های پزشکی جدی نیاز دارند، زیرا مبتلا به آسیب‌های روانی و زخم‌های شدید و عفونی هستند. بدون افزایش کمک‌های بشردوستانه، خطرات بالقوه بهداشتی و سلامتی به‌شدت آنها را تهدید می‌کند. یک پدر ۴۹ ساله به سازمان پزشکان بدون مرز گفت که به همراه خانواده‌اش فرار کرده، اما پسرش در حین فرار تیر خورده است. او را در بنگلادش به بیمارستان رساندند، در حالی که سایر اعضای خانواده‌شان در جنگل‌های میانمار آواره‌اند. پرستاران، ماماها و پزشکان بیشتری برای کمک به رفع این نیازها به ما پیوسته‌اند و سازمان دومین بخش بستری را در یکی از دو کلینیک موجود خود در منطقه کوتوپالونگ ایجاد کرده است. دو تیم جدید پزشکی سازمان پزشکان بدون مرز در حال ارزیابی نیازهای پزشکی و درمان زخمی‌ها هستند. اقلام ضروری بین تازه‌واردان توزیع می‌شود؛ اما همچنان نگرانی‌ها درباره صدها هزار نفر از مردم میانمار وجود دارد که هنوز به مراقبت‌های بهداشتی دسترسی ندارند و هیچ‌کس در حال حاضر قادر به کمک به آنها نیست. از آنجا‌که سطح واکسیناسیون در میانمار بسیار پایین است، یکی از اولویت‌های اول باید کمپین واکسیناسیون علیه سرخک و سایر بیماری‌ها برای تازه واردها باشد. همچنین تلاش‌های بیشتری برای مقابله با سوءتغذیه در سطوح بالا در میان روهینگیایی‌های حاضر در بنگلادش و ساکنان میانمار مورد نیاز است. اگرچه توزیع محدود مواد غذایی آغاز شده، اما برخی پناهندگان تنها جیره‌های بیسکویت خشک دریافت کرده‌اند. دسترسی به آب آشامیدنی سالم نیز از دیگر نگرانی‌هاست. پدر چهار فرزند که اخیرا وارد بنگلادش شده بودند، تعریف می‌کرد: «من هفت بسته بیسکویت داشتم که تمام آنها توسط فرزندانم مصرف شد. ما در حال حاضر در یک مدرسه زندگی می‌کنیم اما مسئول مدرسه گفته است که باید فردا اینجا را ترک کنیم و نمی‌دانم باید کجا برویم. »
وضعیت مسلمانان در داخل میانمار چگونه است؟
سازمان پزشکان بدون مرز نزدیک به ۲۵ سال است که در میانمار در حال کار با وزارت بهداشت و ورزش برای مراقبت از بیماران مبتلا به ایدز و هپاتیت، مراقبت‌های اولیه بهداشتی و واکسیناسیون است. در ایالت راخینِ میانمار سازمان کلینیک‌هایی را جهت مشاوره‌های اولیه مراقبت‌های بهداشتی در تعدادی از روستاها و اردوگاه‌های جمعیت آواره احداث کرده است. در این مرکز نیز معمولا با بیماران مبتلا به سل همکاری‌هایی در راستای برنامه ملی مبارزه با این بیماری انجام می‌شود. با این حال، فعالیت‌های پزشکی سازمان در ایالت راخین (که بیشتر مسلمانان در آن ساکن هستند) از اواسط ماه جاری به علت فقدان مجوز سفر ممنوع شده است. دولت میانمار هزاران نفر از بیماران راخین را با دسترسی بسیار محدود به مراقبت‌های بهداشتی، از جمله بیماری‌های مزمن و موارد اضطراری رها کرده است.
کار داوطلبانه مردم مانند آنچه گروه «پزشکان بدون مرز» می‌تواند در ارتباط با مردم فقیر و مظلوم در جهان انجام دهد، چقدر می‌تواند موثر باشد؟
داوطلبان و کارکنان، ستون فقرات عملیات سازمان در سراسر جهان هستند. آنها در مناطق جنگی و در مناطقی که به علت بلایای طبیعی آسیب دیده است، کار می‌کنند. همچنین آنها در مناطقی که سیستم‌های بهداشتی این کشور بیش از حد ناتوان است، از آسیب‌دیدگان حمایت پزشکی و واکسیناسیون به عمل می‌آورند. این داوطلبان روابط با جوامع و رهبران جامعه را توسعه می‌دهند. آنان نیازها را ارزیابی و برنامه‌هایی را طراحی می‌کنند که هدف آنها بهبود شرایط بهداشتی در مناطق هدف است. سازمان پزشکان بدون مرز به دنبال انجام کمک‌هایی مستقل و بی‌طرفانه است. همه بیماران ما یک حق برابر برای دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی باکیفیت دارند و داوطلبان و کارکنان ما برای اطمینان از دستیابی به این هدف کار می‌کنند.
نظر شما