قدس آنلاین- برخی از کارشناســان تخمین زده اند که قیمت نفت در بودجه سال ۹۷ بین ۵۰ تا ۵۵ دلارتعیین شود، رقمی که به واقعیت نزدیک است و ظاهراً افزایش قیمت نفــت در بازارهای جهانی دیگر رقم های بالا راتجربه نخواهد کرد. تا همین چند ســال قبل صحبت از اتمام منابع نفتی جهان طی دو دهه آینده بود و قیمت نفت به بیش از ۱۲۰ دلار برای هر بشکه رسیده بود. در چنین شرایطی همه کارشناسان از بحران مالی کشورهای نفتی پس از پایان نفت خبر می دادند، اما انگار بحران خیلی نزدیک تر از آن چیز بود که فکرش می شــد، آغاز شد. البته نه با اتمام منابع نفتی بلکه با وفور نفت. در این میان از یک سوی منابع نفتی جدید هر روز بیش از گذشته کشف و استخراج می شــود و از طرف دیگر ورود نفت شیل به بازار نفت، تعادل را به سمت منافع تقاضا کنندگان نفت تغییر داده است تا بحران در تمامی کشــورهای نفتی به اشکال مختلفش مشاهده شــود، از ونزوئلا که بحران از ســمت اقتصادی به سمت سیاســی در حرکت است، تا روسیه و عربستان که با کسری بودجه و یا کاهش ارزش پول ملی دست و پنجه نرم می کنند. از تابستان سال ۹۳ روند نزولی قیمت نفت آغاز شد. در آن زمان کسی فکر نمی کرد، این روند برای سه سال آینده نیز ادامه داشــته باشد، همگان از افزایش قیمت نفت سخن می گفتند؛ اما اکنون دیگری خبری از این پیش بینی های مثبت نیست و هیچ کس امیدی به افزایش قیمت ندارد. در این میان چند دلیل برای افزایش نیافتن قیمت نفت وجود دارد که به اختصار در ادامه بیان می شود. نخستین و شــاید مهم ترین علت نبود امید به افزایش قیمت نفت، تولید نفت شیل است. (نفت شــیل از برخی سنگ ها که ســنگ های نفت زا گفته می شــود، تولید می شود) به طور طبیعی به علت فرایند پیچیده تولید نفت از این طریق قیمت تمام شده هر بشــکه نفت از این طریق بسیار بالا اســت و بیش از ۱۰۰ دلار بوده است، اما طی ســال های اخیر قیمت تمام شده تولید چنین نفتی به کمتر از ۶۰ دلار برای هر بشــکه رســیده است و حتی در چند روز اخیر برخی از کاهش قیمت تولید این نوع نفت به ۴۰ دلار نیز خبر می دهند. بر همین اساس احتمال کاهش بیشتر هزینه های تولید نفت شیل نیز هنوز وجود دارد. بنابرایــن اگر قیمت نفت به بالای ۶۰ دلار برســد، صرفه اقتصادی تولید نفت شیل بیشتر نیز خواهد شــد و با عرضه سنگین قیمت نفت دوباره کاهش پیدا خواهد کرد. دومین دلیل برای افزایش نیافتن قیمت نفت، کشــف و استخراج بســیار بالای کشورهایی مانند عربستان و عراق است. به طوری که عربستان و عراق طی سال های اخیر با سرمایه گذاری غربی ها چند میلیون بشکه نفت به تولید روزانه خود اضافه کردند. سومین دلیل تغییر بنیادین پالایشگاه و زیر ساخت های حوزه های انرژی است. طی دهه های قبل به علت آلایندگی بالای کارخانجات و همین طور احتمال کاهش منابع نفتی، بسیاری از کشورهای مصرف کننده نفت از سیاست هایی چون استفاده از منابع انرژی جدید و یا بهسازی زیر ساخت های مرتبط با نفت، برای استفاده حداقلی از نفت را در پیش گرفتند. با توجه به مطالب بیان شده کشورهای نفتی بیش از گذشته بحران کاهش درآمدهای نفتی را در مقابل خود می بیننــد، در ایران نیز درآمدهای بیش از ۶۰ درصد نسبت به سال های ۸۹ و ۹۰ کاهــش یافته اســت و امیدی برای افزایش درآمدهای نفتی نیز وجود ندارد، بنابراین باید سیاست های کاهش وابستگی به نفت که در سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی نیز دیده شده اســت، به سمت عملیاتی و اجرایی پیش رود تا بحران مالی ناشی از کاهش درآمدهای نفتی به حداقل ممکن برسد.