قدس آنلاین- بار اول نیست که خبر شهادتش منتشر می شود. فرودین ۹۵ هم سایت ها و خبر رسان های اجتماعی مختلف از شهادتش در سوریه خبر دادند. البته پیشتر از آن، تصاویر «ابوعزرائیل» که برای دفاع از حرم حضرت زینب(س)، از عراق به سوریه رفته بود همه جا پخش شد و سایت های وابسته به «داعش» با توجه به همین پیشینه ذهنی مخاطبان اعلام کردند : «ابو عزرائیل در حومه حلب به کمین نیروهای جبهه «النصره» افتاده و کشته شده است». آن روزها تا مرز باور کردن شایعه پیش رفته بودیم تا اینکه خود» ابوعزرائیل» دست به کار شد. فیلمی را در شبکه اجتماعی از خودش منتشر و اعلام کرد: من هنوز زنده ام...انتشار این شایعه ها نشان می دهد داعش حسابی ترسیده است.

ایوب فالح الربیعی

حکایت او، حکایت بسیاری از مردم عراق است که اگر «داعش» و جنایت هایش نبود، حالا داشتند زندگی روزمره شان را سپری می کردند. «ایوب فالح الربیعی» نیز چه بسا امروز داشت در دانشگاه محل کارش با دانشجویان رشته تربیت بدنی سروکله می زد. رزمنده امروز عراقی و استاد دانشگاه سابق مدتهاست که دیگر شهرت جهانی دارد. چهره ای اسطوره ای که تلاش دارد جواب داعشی ها را به سبک و سیاق خودشان بدهد و به نظر می رسد این ترفندش در جنگ روانی علیه آنها مؤثر هم افتاده است. هیکل درشت، موهایی که اغلب جایشان روی سرش خالی است، لباسهای مشکی، ریش های بلند و تیپ خاص نظامی، او را بیشتر از یک رزمنده نیروهای مردمی عراق به شخصیت های فیلم های سینمایی شبیه کرده است.

متخصص جنگ روانی

همانقدر که برخی سایتها و خبرگزاری ها عاشق انتشار عکس های «ابوعزرائیل» با هیبت و هیئت خاص هستند انگار داعشی ها نیز از این همه شخصیت سازی برای جنگجوی عراقی وحشت دارند. ناگفته نماند که همه این شهرتها و تیپ سازی ها، کار شبکه ها، رسانه ها و خبرگزاری های نیست و خود «ایوب فالح» هم علاوه بر جنگیدن در میادین نبرد، استعدادی ذاتی در کارهای تبلیغاتی و به راه انداختن جنگ روانی و خالی کردن دل دشمن دارد.

رمبوی عراق

۴۰ ساله و تخصص ورزشی اش هم «تکواندو» است. اما به جز اینها انگار متخصص کار کردن با انواع سلاحهای سرد از تبر، قمه  و کارد بگیرید تا سلاحهای گرم و داغ سبک، نیمه سنگین و سنگین است. لقب «رمبو» ی عراق را هم به این دلیل به او داده اند که علاوه بر تخصص های رزمی اش، پیشینه خوبی در نبردهای مختلف از جمله آزاد سازی مناطق مختلف استان «صلاح الدین» دارد. البته ویدیوی معروفی که او را در حال قدم زدن در شهر «تکریت» و فراخواندن «داعشی های بزدل» به نبرد تن به تن نشان می دهد در این نامگذاری بیشترین تأثیر را داشته است.

ایرانی است؟

درس و دانشگاه و شاید کار و زندگی را با فرمان جهادی مرجعیت عراق رها کرد و به نیروهای مردمی - گردانهای «امام علی (ع)» - پیوست. جالب است که از همان آغاز خیلی ها گفتند و نوشتند «ابوعزرائیل» اصالتش به ایران بر می گردد و در واقع ایرانی است! این شایعه را هم تروریستها همه جا جار می زدند و هم برخی از خود ما ایرانی ها که با شهرت «ابوعزرائیل» در فضای مجازی و نقل جنگیدن هایش، حال می کردیم، نادانسته اینجا و آنجا پخش می کردیم. تا اینکه مجبور شد در یک گفتگوی اینترنتی اعلام کند: « ... متولد بغداد و یک شهروند عراقی از از عشیره «زیرجاوی» هستم»!

راز آن نارنجک

لقب «ابوعزرائیل» را داعش به او داده است چون به قول خودش حتی به مُرده آنها هم رحم نمی کند. یک دلیل وحشت تروریستها از او نیز همین مسئله است. در این باره می گوید: «آنها مرا عزرائیل نامیدند و برای سر من هم جایزه قرار دادند اما به خواست خدا تاکنون جایزه‌ای از ناحیه من گیرشان نیامده است ...دائم من و خانواده‌ام را تهدید می‌کنند ... حاضرم هر جایی که داعش بگوید برای نبرد با آنها حاضر شوم»!

سلاحهای خاص و خودرو جنگی اش هم مانند خودش شهرت دارد. ماشینی را تصور کنید که همه جایش ضد گلوله است، ۷ تن وزن دارد و در صندوق عقب آن می توانید از تیربار گرفته تا آرپی جی، خمپاره و انواع نارنجک را پیدا کنید. البته در میان همه اینها تیربارش را از همه بیشتر دوست دارد و نارنجکی که هرگز آن را از خودش دور نمی کند. راز این نارنجک را سال گذشته به خبرنگاران گفت: «داعش می‌خواهد مرا اسیر کند و در قفس بگذارد تا فریاد بزنم زنده باد دولت داعش ... با خودم نارنجک حمل می‌کنم تا اگر خواستند اسیرم کنند زنده به دست داعش نیفتم»!

فرمانده من

تابستان سال گذشته هم دوباره خبر کشته شدنش رسید. این بار البته نه با ارسال پیام ویدیویی که با حضور در مشهد و زیارت حرم امام رضا(ع)، شایعه تکراری را تکذیب کرد. در این سفر وقتی خبرنگار نظر او را در باره سردار «سلیمانی» پرسید، گفت: «سبب شرف و افتخار من است که حاج قاسم یکی از فرماندهان من است... پس از پیروزی در یکی از عملیاتها گروهی از شخصیت های مبارز و مجاهد برای ثبت آن لحظه تاریخی آمده بودند... همه از حاج قاسم می پرسیدند چرا در عکسها حاضر نمی شوید... ایشان بیشتر به فکر این بود چطور محاصره را بردارد تا اینکه پیروزی را به نام خودش ثبت کند... آنجا بود که من اردات خاصی به ایشان پیدا کردم و دستش را بوسیدم».

لایک ... ابوعزرائیل

با وجود چهره ای خشن، جز در میان تروریستها، در میان دیگر مردم دنیا محبوب و دوستداشتنی به نظر می رسد. یکی از صفحاتش در فضای مجازی ۲۵۰ هزار دنبال کننده داشته است و «لایک» هایی که در «فیسبوک» دریافت می کند کمتر از ۱۰ هزار لایک نیست. آنهایی که کنارش جنگیده اند معتقدند این رزمنده اسطوره ای که تا کنون بیشتر از ۱۵۰۰ تروریست را به هلاکت رسانده بر خلاف ظاهر و رفتارش در میدان جنگ، شخصیتی بسیار مهربان و خوش اخلاق دارد. «ایوب آل ربیع» یا همان ایوب فالح اگرچه به قول خودش هنوز با کشته شدنش جایزه ای را نصیب تروریستها نکرده است اما سابقه زخم برداشتن در جنگ را داشته است.

الحمدلله زنده است

تروریست ها حتی در روزهایی که نفس های آخر را در سوریه و عراق می کشند، از فکر کشتن «ایوب آل ربیع» خارج نشده اند. در چند روز گذشته بازهم توهم زده و اعلام کردند که او را به شهادت رسانده اند. این بار اما یک خبرنگار ایرانی با انتشار تصاویر او در ایسنتاگرامش نوشت: «مطلع باشید: هر آنچه که درباره شهادت ابوعزرائیل خوانده اید یا شنیده اید، کذب محض است و این رزمنده عراقی در صحت و سلامت است. الحمدلله...».

Normal ۰ false false false EN-US X-NONE FA