قدس آنلاین - گروه استانها - رقیه توسلی: از وقتی آژیر صندوق مالی آپارتمان به صدا درآمد و کفگیر به ته دیگ خورد... از وقتی بی رودربایستی بگویم که بسیاری از واحدها نشان دادند مدیریت هزینه ندارند!

چند روزی می شود که هیچ چیز سرجای خودش نیست... صدای آسانسور در طبقات! صدای تی و جارویی  که سرامیک ها را برق می انداخت! و صدای شُرشُر شیرهای خانه!

این حکایت شارژهای بموقع پرداخت نشده هم قوز بالا قوز زندگی آپارتمانی ست... که گاهی می تواند حال فروردینی ات را خراب کند و شکل تازه ای از ناگریزی را بگذارد پیش رویت!

یعنی وقتی منظمی و حساب و کتاب ات روی خط اقتصاد است، دوست نداری قصه ات بشود قصه آن دو مرد به کشتی نشسته. قصه آن آدمی که می گفت من جای خودم را سوراخ می کنم، با شما کاری ندارم!

اما متاسفانه دقیقاً رسیده ایم به همان جا. به همان قصه. به قصه مردان کشتی نشین. به داستان ساختمانی که در واحدهایش خبری از آینده نگری نیست. از شعور و انضباط مالی.

حالا که آسانسور خراب شده و مدیر ساختمان نمی تواند سرویس کار بیاورد بالای سرش... حالا که از نظافتچی و پاکیزگی پارکینگ و راه پله اثری نیست... و پمپ آب هم تیرِ آخر را زده تا جمع شان جمع بشود...

تقریباً یک هفته ای می شود که همسایگان بدحساب و خوش حساب از راه پله می آیند و می روند و بی خیال آسانسور سواری شده اند، بی خیال بهداشت، بی خیال آب!

اما کاش کسی در گوش همه بدحسابان خندان و بی توجه می گفت، حضرت علی (ع) فرموده اند: حق الناس مقدم  بر حق الله است.