زنوزی در یکم آبان ماه سال 1329 در شهر خرم‌آباد چشم به جهان گشود. پدرزنوزی در ارتش خدمت می‌کرد و همین سبب شد تا خانواده به کرات از شهری به شهری دیگر نقل مکان کند. جلالی به همراه خانواده‌اش درسال‌های پایانی دبستان به تهران آمد و تا پایان دوران دبیرستان در تهران ماند. او در ۲۰ سالگی به بوشهر رفت و به عضویت نیروی دریایی درآمد و چنانکه خود نوشته‌است: «همان وقت و در همان‌جا بود که از رنج واقع ناگزیر تن به سحر قلم و تخیل سپردم و اولین داستانم «یک لحظه بیش نیست» را نوشتم و برای مجله «فردوسی» فرستادم». ازآثار ماندگار او می‌توان به برج 110، مخلوق، قاعده بازی، سیاه بمبک، خاک و خاکستر، سال‌های سرد و...اشاره کرد. زنونی جلالی در سال ۱۳۸۷ جایزه ادبی جلال آل‌احمد را برای رمان قاعده بازی دریافت کرد. وی همچنین برنده جایزه قلم زرین شده‌است. زنوزی جلالی در گستره داستان نویسی جسارت لازم را داشت تا تصویری باورپذیر و حقیقی از جامعه روزگار خود ترسیم کند و در لایه‌های پنهان آثارش جامعه، سیاست، فرهنگ و تاریخ ایران را نقد و ارزیابی کند. او منتقدی بی مانند بود و نقدهای او در عرصه داستان‌نویسی جریان‌ساز بود.
به نظر بسیاری از صاحبنظران زنوزی نویسنده‌ای است اخلاق گرا که بیشتر از آنکه بخواهد به فرم وقالب داستان‌هایش توجه کند، در پی طرح مضامین و بن‌مایه‌های اجتماعی و فرهنگی جامعه ایرانی است. نگاه انتقادی و تیزبینانه وی به مسائل جاری روزگارش سبب شد تا به سرعت آوازه نویسنده بر سر زبان‌ها بیفتد. این در حالی است که آخرین اثر او «برج 110» آنچنان که توقع می‌رفت شاهکار ادبی او به حساب می‌آید و زمان می‌برد تا ارزش‌های نهفته در اثر با تمامی‌نمادها، تعابیر پرمعنا و چند بعدی بر همگان آشکار شود نویسنده فقید در این اثر قطور توانسته تاریخ زندگی انسان را با تمام فرازها و نشیب‌هایش در فضای پر رمز و راز و نمادین و وهم گونه روایت کند. او تصویری حقیقی از انسان نشان داده و سعی کرده در گذر زمان مکنونات درونی و پیچیدگی‌های درون انسان را رصد و تحلیل کند. زنوزی با انتخاب هوشمندانه مسجد کوفه و مطرح کردن نام مولای متقیان حضرت علی(ع) در قالب نماد به این مسئله تأکید دارد که سرآمد انسان برجسته و نمونه «علی(ع) » است. این اثر از آن حضرت علی(ع) است و بی‌دلیل نیست در اواسط نگارش اثر بی‌آنکه کسی خبردار باشد نشانه‌ای از راه می‌رسد و آن تغییر ناگهانی و غریب پلاک خانه او بود به عدد 110.
نظر شما