من سیاستمدار و دولتمرد نیستم، پیشتر نیز در همینجا نوشتم که روزنامه‌نگاری دون پایه‌ام، اما برای فهم برخی از ساده‌ترین معادلات مملکت نیازی نیست دکترای علوم سیاسی داشت. هر هموطنی می‌فهمد که لابی صهیونیستی در آمریکا با امید و اتکا به «ترامپ» عزم خود را جزم کرده تا جنگی تمام عیار اما پنهان و اعلام نشده را علیه ما پیش ببرد. مرحله نخست آن نیز با خروج واشنگتن از برجام کلید خورد. بسیار خوب، اکنون که همه می‌دانیم مملکت از هر سو مورد تهدید و فشار است، چرا اجازه می‌دهیم مسائل جزیی و بسیار کم‌اهمیتی نظیر پرداخت نشدن دستمزد فلان کارخانه سرشناس صنعتی به جایی برسد که کار به تجمع و اعتراض علنی رسیده و بهانه‌ای برای رسانه‌های دشمن فراهم کند؟  چرا با وجود ماه‌ها اعتراض مردمی برای تجزیه نشدن فلان شهرستان، کسی به عقلش نمی‌رسد که فعلاً این طرح را بایگانی کرده و در این برهه پردردسر، مملکت را گرفتار موضوعی تا این حد پیش پا افتاده نکند؟ اگر انسداد مرزها ده‌ها هزار کولبر را از نان خوردن می‌اندازد، چرا دقیقاً در همین دوره زمانی می‌خواهیم آن را اجرا کنیم و در پی هفته‌ها، حتی برای گفت‌وگو با آن‌ها پا پیش نمی‌گذاریم؟
باری اگر بنا باشد مثال‌های مشابه برایتان ردیف کنیم، مثنوی هفتاد من خواهد شد. عجیب است که به جای سامان دادن به این ناهماهنگی‌ها و کشمکش‌ها که هر کدام هیزمی برای آتش بیاری دشمنان این سرزمین شده، دولتمردان ما همچنان به فکر زدن جناح رقیب و نیش و کنایه زدن به یکدیگرند. برادران و خواهران من! آیا هرگز به این مهم فکر کرده‌اید که شاید زمانی پیش آید که مجبور باشید تمام دعواها و کینه‌های جناحی خودتان را دفن کرده و متحد مقابل دشمنی واحد قد علم کنید؟  آری، پاسخ مثبت است. بدانید که آن زمان فرا رسیده است. آن‌ها آمده‌اند تا ریشه ما را بزنند و شک نکنید موفق می‌شوند اگر ما در درون خودمان دچار پراکندگی و افتراق شویم و تردید نکنید آب در دل مردم تکان نخواهد خورد، اگر متحد و متفق بمانیم و بتوانیم تمام امکانات و توانایی‌های خود را به جای آنکه صرف اموری پیش پا افتاده کنیم که بسادگی قابل حلند، آن‌ها را برای رویارویی با دشمن بسیج کرده و به حرکت درآوریم. شما را به خدا بفهمید از کجا دارید ضربه می‌خورید! بفهمید که دشمن چگونه برای به جان هم انداختن مردم از هر شکاف و سوراخی وارد می‌شود. صدای مردم را بشنوید و این مسیرهای مسموم را مسدود کنید. جهان امروز باید از ایران صدای واحدی بشنود و فقط در آن صورت است که دشمن عقب خواهد نشست.