قدس آنلاین- گروه استانها- مریم رفیعیان: جانبازان حلقه گمشده دوران دفاع از ارزش ها در این زمانه هستند، جانبازانی که تمام وجودشان را در راه حفظ این ارزش ها تقدیم انقلاب کردند آنها مظلوم ترین یادگاران آن دوران هستند کسانی که نفس خود را دادند تا ما امروز با خیالی آسوده در این سرزمین نفس بکشیم.

یک  پا و یک دستش را تقدیم اسلام و میهن اسلامی‌اش کرده است، اما ثانیه‌ای از رفتن به جبهه پشیمان نشده و هیچ‌گاه از اینکه اعضای بدنش را در راه ارزش‌هایش داده، ناراحت نشده است. دردهایش روزبه‌ روز زیاد می‌شود اما این دردهای طاقت‌فرسا برای او سخت نیست، برای او این دردآور است که در جامعه درباره جانبازان و ایثارگران تبلیغات اشتباه شده و مردم فکر می‌کنند همه شرایط برای خانواده‌های‌ آنها مهیا است. او هنوز خود را به اسلام بدهکار می‌داند، ولی از مسئولان گلایه دارد که آنها را نادیده گرفته‌اند.

اسماعیل علیزاده جانباز گیلانی ۷۰ درصد جنگ تحمیلی از غفلت مسئولان به امور جانبازان سخن می گوید:مدت هاست که کسی به من و امثال من سری نمی زند. از دی ماه ۹۶ تا به امروز ۲ بار عمل جراحی انجام داده ام  و تاکنون ۱۹ باز زیر تیغ جراحی رفته ام هر چند مرگ برایم از عسل شیرین تر است ولی لااقل کسی بیاید و حال ما را بپرسد!

وی از وصیت شهید باکری می گوید که میگفت: بعد از جنگ افراد چند دسته می شوند  کسانی که روی کار می آیند بله بله می گویند ولی عملا" کاری انجام نمی دهند! وی گفت من مشکلات زیادی دارم و چندین بار به مدیر کل وقت بنیاد شهید و امور ایثارگران زنگ زدم  که تکلیفم را مشخص کند و به داد من برسد ولی متاسفانه ثمری حاصل نشد.

وی عملکرد بنیاد شهید و امور جانبازان و ایثارگران گیلان را در رفع مشکلات درمانی جانبازان بسیار ضعیف ارزیابی کرد و گفت: وقتی فاکتوری  که بابت هزینه درمانم می آورم باید به چندین نفر زنگ بزنم و ۲ هفته نیز طول میکشد که با کسر چند درصد به حسابم برگردانند حال مشکل از کجاست؟! مگر نه اینکه بنیاد مسئول بهداشت و درمان ما جانبازان و ایثارگران است؟ بنیاد تبلیغات خوبی در زمینه حمایت از ایثارگران و جانبازان دارد ولی عملا"عملکرد بسیار ضعیفی را ارائه می دهد.

وی از خدمات رسانی نامطلوب شرکت بیمه ای که طرف قرارداد با این قشر است می گوید و ادامه می دهد: حتی یک داروی خارجی که با دفترچه خود میگیرم بیمه طرف قراردادمان میگوید باید آزاد پرداخت شود! این چه قانونی است که اینگونه از جانبازانش حمایت می کند؟ درهمه کشورها از این قشر جهادی به نحو  احسن حمایت میشود در حالیکه در کشور ما همه وعده و وعیدها در حد حرف می ماند چه بسا جانبازانی داریم که با داشتن درصد بالای مجروحیت شان هرگز حاضر نمی شوند ذره ای طلب کنند در حالیکه با سیلی صورتشان را سرخ نگه میدارند و هزاران مشکل در زندگیشان دارند چرا که میگویند با خدا معامله کرده اند.

علیزاده با انتقاد از عملکرد بنیاد شهید و جانبازان گیلان می گوید: چگونه میشود فرزندان من که تحصیلات خوبی هم دارند در خانه بیکار بنشینند و من با این اوضاع جسمی ام که قادر به برآورده شدن نیازهایشان نیستم لحظه به لحظه ناراحتی هایشان را ببینم در حالیکه آقازاده های برخی از همین مسئولان بنیاد "که یکی از آنها هم به عنوان نماینده عالی استانم در مجلس داد حق طلبی از خانواده های ایثارگران و جانبازان را می زند " اقوام درجه یک خود را بر بهترین مناصب شغلی این شهر بنشاند! آیا این عدالت است؟! آیا عدالت است که فرزند ۴۰ ساله من هنوز بیکار باشد در حالیکه من بارها با همین نقصان جسمی ام از تهران حکم کار برایشان گرفتم ولی هیچ !چگونه میخواهند در روز قیامت جوابگوی اینهمه تبعیض  باشند؟

وی با بیان اینکه بعد از مجروح شدنم عملا کارایی جسمی ام را از دست دادم و تمام مشکلات زندگیم بر دوش همسرم بوده است گفت: معتقدم جانبازان واقعی همسران جانبازان  هستند، چون تمام بار آلام و رنج های جانباز بر عهده آنان است و جوانی شان را در این راه قربانی می کنند.

وی می گوید: همسرم به دلیل نگهداری از من سالهاست از دیسک کمر شدید رنج میبرد و به سختی حرکت میکند هزینه درمانش بالاست ولی من قادر نیستم در حد توانم از وی مراقبت کنم و لحظه به لحظه درد کشیدن هایش را می بینم در حالیکه مسئولی نیست که به دردهایم برسد.

وی با بیان اینکه انجمنی نیست که به طور خاص به رفع مشکلات جانبازان بپردازد گفت: امروزه حتی در سطح شهر نیز برای ما امنیت وجود ندارد؛  نبود رمپ مناسب در ادارات، وجود موانع متعدد اطراف پارک ها و حتی ورودی های پارک ها ، عدم شناخت بعضی از ماموران راهنمایی و رانندگی با پلاک جانبازی و... از مشکلات این قشر است.

این جانباز دفاع مقدس در مورد سخت ترین مشکلاتی که او به عنوان یک جانباز ۷۰ درصد امروز متحمل است می‌گوید: «مشکلی که بیشتر از همه امروز من و دیگر جانبازان را ناراحت می‌کند و تحمل آن برای ما سخت است مشکلاتی است که در اجتماع وجود دارد. رانت‌ها ، نابسامانی‌های اداری، رشوه، کلاه برداری‌ها وفقر  ... همه برای ما درد و رنج است. درد جانباز درد جامعه است وقتی  جانباز داروی حیاتش را میفروشد حتما در ابتدایی ترین مخارج زندگیش درمانده است.

وی با بیان اینکه مشکلی که ما جانبازان را بیش از همه امروزه آزار می‌دهد، بی مهری برخی از مسئولین در رسیدگی به مشکلات جانبازان است گفت: «مسئولین سعی نکنند فقط با شعار و تبلیغ برای ایثارگران ارزش قائل شوند. بلکه در عمل احترام قائل باشند زیرا مردم و نسل امروز رفتار این مسئولین را می‌بینند و اگر خدای ناکرده امروز برای مملکت مشکلی پیش بیاید همین جوانان شاید بگویند مگر برای جانبازانی که رفتند و سلامتی خود را دادند چه ارزشی قائل هستند که برای ما قائل باشند.

وی گفت: مسئولین باید بدانند که خون های زیادی به خاطر ماندگاری این نظام مقدس روی زمین ریخته شده است. باید قدر جانبازان و ایثارگران خود را بدانند و و با غرق شدن در امور صرفاً مادی و دنیوی اعمال نیک خود را پایمال نکنند.

این درد و دل ساده یک جانباز قطع عضو به نمایندگی از جانبازان و ایثارگران استانم بود که بارها طی مصاحبه هایم از جانبازان عزیز این مشکلات از زبان آنها شنیده میشود ؛ زبان قاصر است از جانفشانی هایشان ؛ به واقع اگر نبود فداکاری هایشان امروز اینقدر با امنیت در خانه نمی نشستیم و از زندگیمان لذت نمیبردیم،  بدون شک آنها که در طول هشت سال جنگ به سوی معبود شتافتند یا آنان که به اسارت دشمن در آمدند یا آنان که هستند اما با جراحات مانده از جنگ.

آنها می خواستند خواهر ها و برادرهایشان با خیالی آسوده زندگی کنند.

 یادمان نرود آسایش امروزمان را مدیون چه کسانی هستیم.