یکم. ۱۴ تا ۲۰ مهر ماه را «هفته ملی کودک» نام داده‌اند. این هفته برای ساکنان شهرِ مشهد، امسال رنگ و بوی دیگر دارد. شاید به این علت که در شهر ما یک گپ و گفتِ داغ با موضوعِ کودکان، بالا گرفته و نگاهِ افکار عمومی را جلب کرده؛ بحثِ «شهرِ دوستدارِ کودک».

دوم. می‌گویند: شهر دوستدار کودک(CFC)، شهرهایی هستند که «بیشترین نقش را در تحقق حقوق کودکان دارند.»... این تعریفِ سازمانِ یونیسف است.

سوم. نخستین بار در سال ۲۰۰۷ میلادی، یونیسف (صندوق حمایت از کودکان) شهرِ «بندیگو» استرالیا را به عنوانِ اولین شهرِ دوستدار کودک معرفی می‌کند. «شهر اوز» در جنوب استان فارس و در ۴۰ کیلومتری شمال غربی لار نیز برای نخستین بار در ایران به عنوان شهرِ دوستدارِ کودک، در سال ۱۳۸۹ برگزیده می‌شود. همچنین یک مطالعه موردی در شهر قوچان نشان می‌دهد، قوچانی‌ها گام‌های نخست را برای تحققِ شهرِ دوستدارِ کودک بر می‌دارند. (مقاله برنامه‌ریزی شهرِ دوستدار کودک از دیدگاه کودکان/ مطالعه موردی، شهرِ قوچان/ کیانی اکبر و علی اسماعیل‌زاده کواکی).

چهارم. یک مقاله علمی و ترویجی درباره شهر دوستدار کودک می‌گوید: «شهرِ دوستدار کودک، سه راهبردِ توسعه زندگی پیاده، فعالیت در فضای جمعی شهری و طبیعت‌گرایی را در راستای افزایش مشارکتِ کودکان پیشنهاد می‌دهد.» (رجبی، ژیلا و فرزانه حاجی قاسمی، کارشناسان ارشد معماری منظر، دانشگاه تهران).

پنجم. «برانگیختنِ علاقه و انگیزه کودکان برای پیگیری حقوقشان، تمرین همکاریِ کودکان و بزرگسالان، فعالیت در راستای غلبه بر فقر و نابرابری و مشارکت دادن کودکان معلول» بندهای دیگری از اهدافِ طراحیِ شهرهای دوستدار کودک است. (گزارش یونیسف، ۲۰۰۵).

ششم. طرحِ «شهر دوستدار کودک» روی میزِ کمیسیونِ حقوقی شورای شهر مشهد است. همان جا که سرنخِ بیشترِ بحث‌ها درباره شهرِ دوستدار کودک، به «کودک‌آزاری و شهر ایمن برای کودکان» می‌رسد. این را «حسینی پویا» رئیس کمیسیونِ حقوقی شورا به خبرنگاران می‌گوید... د. به نظر می‌رسد مبنای برنامه ریزی‌ها فرهنگ سازی است و این که «اگر کودکان از تهدیدهای پیرامون شان آگاه باشند می‌توانند به اندازه زیادی از خودشان مراقبت کنند.» (قدس آنلاین، مرداد ۹۷).

هفتم. «طرح شهر دوستدار کودک در مشهد تدوین شد.» این خبر را رئیس کمیسیون حقوقی شورای اسلامی شهر مشهد در مهرماه ۹۷ اعلام می‌کند. (خبرگزاری کودک و نوجوان). او وعده می‌دهد، طرح تا یک ماه آینده در صحن علنی شورا تصویب شود.

هشتم. باز هم در مهرماه همین امسال است که موضوعِ برنامه‌ریزی در مشهد برای طراحیِ شهرِ دوستدارِ کودک - بار دیگر- بر سرِ زبان‌ها می‌افتد. مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان رضوی در حضورِ خبرنگارها زبان به انتقاد می‌گشاید و می‌گوید: «آن‌ها که می‌خواهند مشهد را به شهر دوستدار کودک تبدیل کنند، از ویژگی‌های کودکان شناخت ندارند.» (خبرگزاری فارس).... انتقاد آقای قمر زاده، شاید بیشتر از آن بابت است که می‌خواهد کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مرکز و محوریتِ برنامه ریزی‌های دولتی برای کودکان باشد.

نهم. « ۱۴ هزار کودک طلاق در مشهد وجود دارد.»... این را معاونِ اجتماعیِ اداره کل بهزیستی خراسان رضوی می‌گوید. غلامحسین حقدادی همچنین به تشکیل پرونده برای یک هزار و ۲۵۰ کودکِ خشونت دیده و نیز ۸۰۰ پرونده برای کودکان کار، در آمارِ سالانه سازمان بهزیستی مشهد اشاره می‌کند. او در نشست هم‌اندیشی «شهر دوستدار کودک» سخن می‌گوید.

دهم. نوید سعیدی رضوانی، اکرم امیر احمدی و مهکامه فتاحی، سه نویسنده‌ای هستند که کتابِ «شهر دوستدار کودک» را نوشته‌اند تا اطلاعات بیشتر درباره موضوع بحث به ما بدهند. کتاب را «نشر شهر» چاپ کرده. در جایی از کتاب می‌خوانیم: «اکنون به دیدگاه انسان ‌گرایانه در طراحی شهرها نیاز است. دیدگاهی که کودک را به‌عنوان شهروند می‌پذیرد و کوشش می‌کند، جایگاه کودک را نادیده نگیرد و زمینه مشارکت کودک را در زندگی روزمره اجتماعی و برنامه‌ریزی‌ها پیش‌ بینی و فراهم کند.»... خواندنِ این کتاب، خالی از لطف نیست.

یازدهم. حالا که از شهرِ دوستدارِ کودک سخن گفتیم، بد نیست این را هم بگوییم که جای «روستای دوستدارِ کودک» نیز در کشورِ ما حس می‌شود. گویا یک نمونه‌ موفق جهانی دراین باره، روستای دوستدار کودک در کشورِ آسیاییِ نپال است... ت. کاش این ایده قشنگ هم مانندِ نمونه شهری‌اش، بر سر زبان‌ها بیفتد و درباره اش- بیشترک -گفت‌وگو کنیم.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/