به گزارش قدس آنلاین، هر ساله بروز حادثه در ایستگاه‌های برق فشار قوی علاوه بر خسارت مالی سبب آسیب نیروهای متخصص شده و ضرر بزرگی را به صنعت برق کشور وارد می‌کند که یک نمونه آن در سال 94 رخ داد و یکی از مهندسین صنعت برق با 80 درصد سوختگی درگذشت. این موضوع دردناک جرقه اختراع دستگاه هوشمند اطفای حریق را در ذهن محمد اسکندری، جوان 29 ساله شیرازی روشن کرد. 

اسکندری کارشناس رشته برق قدرت و فارغ‌التحصیل از دانشگاه‌های زرقان و قزوین است و در جشنواره‌های مختلف از جمله جشنواره رویش کوهرنگ صاحب رتبه شده است. گفت‌وگویی کوتاه با این مخترع جوان استان فارس درباره دستگاه هوشمند اطفای حریق داشتیم که در زیر می‌آید. 

 درباره اختراع خودو عاملی که سبب ایده‌پردازی این اختراع شد، توضیح دهید. 

اسکندری: دستگاه هوشمند اطفای حریق فیدرهای 11، 20 و 33 کیلوولت عنوان کامل اختراع من است. عامل اصلی برای ایده‌پردازی این اختراع حوادث متعددی بود که در ایستگاه‌های توزیع برق سراسر کشور رخ می‌داد و سبب فوت نیروهای کارآزموده و متخصص صنعت برق و تحمیل خسارت سنگین مالی به این صنعت می‌شد.

در جلسه حوادثی که در سال 94 برگزار شد بنده چون چند تا اختراع دیگر هم داشتم به این فکر افتادم که بتوانم سیستم هوشمندی را اختراع کنم که بتوانم از این حوادث جانی و مالی و تحمیل آنها به صنعت برق کشور پیش‌گیری کنم پس از صحبت با مسئولان و با تلاش‌های شبانه‌روزی موفق شدم سنسورهایی را ابداع کنم که آرکهای الکترونیکی ( آرک: جرقه) را در فیدرهای ( فیدر: کلید) فشار قوی تشخیص دهد. 

همچنین سیستمی را اختراع کردم و به مرحله ثبت رساندم که خودش حوادث و خطراتی که برای اپراتور در زمان حضور در فیدرخانه ممکن است به وجود آید و منجر به انفجار کلید شود، قبل از انفجار این حوادث را پیش‌بینی می‌کند و تشخیص می‌دهد. در صورت بروز حریق در فیدرها به صورت اتوماتیک وارد عمل می‌شود، فیدرها را قطع و به مرکز کنترل دیسپاچینگ جنوب کشور اعلام می‌کند. 

این اختراع در دهه فجر سال 96 در حضور معاون وزیر و مسئولان توانیر رونمایی شد و دستور ساخت این اختراع را با توجه به اهمیت آن دادند که آن را به مرحله اجرایی درآوردم. 

هنگام کار بر روی دستگاه ساعت کاری مشخص نداشتیم و حتی از برخی مناطق به ما ایراد گرفته می‌شد که چرا بیشتر کار می‌کنید. من معتقدم که الان هم جنگ است و نباید اجازه دهیم تحریم‌ها ما را به زانو درآورد.

 درباره ویژگی‌های این دستگاه توضیح دهید و آیا نمونه خارجی هم دارد؟ 

اسکندری: این نمونه خارجی ندارد فقط یک سنسورهایی است که شرکت ام بی ای و زیمنس آلمان ساختند که فقط می‌تواند تشخیص دهد اما هیچ  گونه عملکرد اتوماتیک ندارد. این سنسور را در سایتشان خیلی با غرور توضیح داده بودند که توانستیم این غرورشان را با اتکا به توانمندی داخلی بشکنیم. 

من علاوه بر سنسورها سیستمی را در کنارش قرار دادم که بتواند آرک‌ها را آنالیز کند و مین بردهایی را طراحی کردم که بتواند فرامینی را برای اطفای حریق صادر کند. در کل یک مجموعه کامل و هوشمند و بدون نیاز به حضور انسان است. 

البته در برخی از ایستگاه‌های  سراسر کشور سیستم‌های فاقد اپراتور است که به مرکز کنترل متصل است اما در صورتی که اتفاقی به وجود آید تا نیروهای امدادی بیایند فیدرخانه - کلیدخانه- از دست می‌رود و  هزینه هر فیدرخانه جدای از ساختمان و دیگر تجهیزات 3 تا 5 میلیارد تومان است. 

این سیستم به صورت اتوماتیک و هوشمند وارد عمل می‌شود، خودش  تشخیص می‌دهد و به صورت مجزا اطفای حریق می‌کند پس از آن گروه‌های انسانی می‌توانند برای بازسازی و تعویض قسمت آسیب دیده وارد شوند که خسارت را یک دهم تا یک پانزدهم کاهش می‌دهد. 

 در صحبت‌هایتان اشاره کردید که یکی از ویژگی‌های این دستگاه کاهش مدت زمان خاموشی است، در این باره نیز توضیح دهید. 

اسکندری: درباره کاهش زمان خاموشی بستگی دارد که چندتا از فیدرها را از دست داده باشیم. در صورتی که یک فیدرخانه دچار آسیب شود یک ماه برای بازسازی، کابل‌کشی مجدد و تست‌هایی که لازم است، زمان می‌برد چراکه تست‌های بسیار، تخصصی و پیچیده باید روی آن انجام شود چون این فیدرها در خط مقدم تامین برق پایدار و مانور شبکه قرار دارندو حساسیت زیادی روی این فیدرها است. 

اگر در نظر بگیریم که 20 فیدر از بین رود یک ماه خاموشی دارد. حال تصور کنید که این از دست دادن فیدر در تابستان و اوج مصرف برق باشد اما  این اختراع این مشکل را برطرف می‌کند چون قبل از آسیب هشدار می‌دهد و در صورت حریق اطفا می‌کند. 

 این دستگاه از نظر ریالی و اقتصادی تا چه میزان کمک‌کننده است. 

اسکندری: یک فیدرخانه با 20 فیدر 4 میلیارد تومان هزینه دارد. اگر یک فیدر که دچار حادثه شده نجات یابد، 50 تا 100 میلیون صرفه‌جویی شده است. علاوه بر آن مسئله نیروی انسانی و نجات جان وی است که قابل قیمت‌گذاری نیست. 

معتقدم که جان هر انسانی را که بتوانیم با این سیستم نجات دهیم یک امتیاز مثبت است و توانستیم رسالت خود را ادا کنیم.  در صورتی که هر دستگاه که در حال حاضر به صورت محدود تولید می‌شود 3 تا 5 میلیون هزینه دارد. اگر این دستگاه به تولید انبوه برسد هزینه تولید هم کاهش پیدا می‌کند. 

 درباره مدت زمانی که بر روی پروژه نیز کار می‌کردید، توضیح دهید. 

اسکندری: ایده‌پردازی، ثبت اختراع و اجرا یک پروسه طولانی دارد. باید حتما یک هدف و قوت قلبی داشته باشیم که از سختی‌ها عبور کنیم و هدف من کمک به صنعت برق کشور، کمک به مردم سرزمینم و ادای دینم به شهدا و کسانی که امنیت کشور را تامین می‌کنند، بود چراکه اگر امنیت نباشد هیچ مخترعی هر اندازه با هوش و با ایده هم باشد، نمی‌تواند موفق شود. 

زمانی که سیستم را طراحی کردم و می‌خواستم به مرحله اجرا در آورم، یک فیدر اسقاط شده در اختیار من قرار گرفت تا روی آن سیستمم را اجرا کنم.

تنها با یک بار آزمایش موفق نشدم بلکه 8 برد و سنسور ساختم اما مدت زمان عملکرد پایین بود، خیلی سختی کشیدم و به جایی رسیدم که ناامید شده بودم. در کنار این شرایط  بسیاری هم بودند که من را ناامید می‌کردند و می‌گفتند آزمایشگاه مجهز ندارید، امکانات در اختیار شما قرار نمی‌دهند اما من تلاش کردم و اجازه ندادم که ناامیدی بر من غلبه کند.  

با یکی از دوستانم در رشته الکترونیک مشورت کردم و نویزپذیری را به صفر رساندیم،  آزمون و خطا انجام دادیم تا اینکه در نهایت موفق شدیم و در حال حاضر قصدم این است که با تولید انبوه نیروهای زیادی را مشغول به کار کنم.

درباره آینده دستگاه و تولید انبوه آن بیشتر توضیح دهید. 

اسکندری: در حال حاضر در یکی از ایستگاه‌های استان فارس این سیستم به صورت کامل قرار داده شده است. در حال طراحی دیگری روی سیستم هستم  که طراحی جدید امکانات بیشتری نسبت به سیستم قبلی دارد و می‌تواند جداگانه به عنوان یک اختراع ثبت شود. 

در حال حاضر در 2 ایستگاه خلیج فارس و تپه کاج استان فارس در حال طراحی آن هستم و در مرحله بعد در تمامی پست‌های فشار قوی استان فارس به کار گرفته می‌شود. 

برای دیگر استان‌ها منتظر مکاتبه و صحبت مسئولان در استان‌های دیگر هستیم که چقدر نسبت به این موضوع علاقه‌مند هستند. در کشورهای حاشیه خلیج فارس این سیستم وجود ندارد در صورتی که با مشکلات مربوط به برق و ایستگاه‌های فشار قوی روبه‌رو هستند و به این نوع سیستم نیاز دارند.

برای تولید انبوه به مکان خاص و به تجهیزات آنچنانی نیاز نیست، ما بیش از حمایت مادی به حمایت معنوی نیاز داریم تا بتوانیم این محصول را با مارک و برند مشخص به نام ایران تولید و به دیگر کشورها صادر کنیم. 

یکی از امتیازات مثبت ایده‌پردازی و اختراع این است که می‌توانیم خودکفا باشیم. اقتصاد دانش بنیان مزیتش این است که با اتکا و توانمندی خودمان تولید می‌کنیم. در زمان‌هایی که تحریم صورت  می‌گیرد، خودمان می‌سازیم و نیازی نیست که به دیگر کشورها درخواست دهیم تا با چندین برابر قیمت واقعی به ما محصولی را بفروشند. 

متاسفانه بمباران خبری زیادی و جوسازی‌های منفی زیاد می‌شود علاوه بر آن بسیاری هستند که به من می‌گویند « تو که دعوت‌نامه داری چرا نمی‌روی؟» من واقعا ناراحت می‌شوم.

من معتقدم چرا باید برای رسیدن به آرزوهای مادی و مالی از کشور خارج شویم؟  به نسل آینده چه بگوییم که همه تخصصمان را برای قدرتمند شدن کشورهای دیگر به کار گرفتیم یا اینکه سربلند بگوئیم در کشورمان ماندیم و خدمت کردیم و دینمان را به کشورمان ادا کردیم.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/